រឿងគ្រោះកំបុតក្បាល

 

រឿងនេះជាអបិយជំនឿមួយរបស់ខ្មែរយើងតាំងពីបុរាណកាលមក ដោយនៅពេលដែលយើងយល់សប្ដិឃើញ ឬឃើញនៅខាងក្រៅជាក់ស្ដែង ថានរណាម្នាក់ពុំមានក្បាល មានន័យថាម្នាក់នោះនឹងមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិតមិនខាន ពេលខ្លះជំនឿទាំងនេះក៏បានបណ្ដាលឲ្យចិត្តមនុស្សមួយចំនួនដែលធ្លាប់តែសាងនូវអំពើបាបកម្ម ខ្លបខ្លាច និងត្រូវកែប្រែទង្វើផ្សេងៗតាមតែគ្រូបង្គាប់បញ្ជា ដើម្បីតែបានរួចផុតសេចក្ដីស្លាប់ ប៉ុន្ដែព្រះពុទ្ធទ្រង់មានពុទ្ធដីកាហើយថា រូបំ ទុក្ខំ អនិច្ចំ អនត្តា មានរូបមានទុក្ខ ជីវិតគឺមិនទៀង មិនមែនខ្លួន ដូចនេះមានតែអំពើល្អដែលអ្នកបានសាងនោះទេ ដែលនាំចិត្តអ្នក និងនាំផ្លូវអ្នកទៅកាន់និពា្វនបាន ។

          រឿងនេះមានតំណាលពីបុរសម្នាក់វ័យខ្ទង់២៧ឆ្នាំ ទើបតែរៀបការថ្មោងថ្មីជាមួយប្រពន្ធដ៏ស្រស់ស្អាតម្នាក់ មិនយូរប៉ុន្មានដំណឹងល្អបានមកដល់ ប្រពន្ធរបស់គេមានផ្ទៃពោះបាន២ជាងហើយ បុរសនោះឈ្មោះថា ភ័ព្វ ជាមនុស្សកំសត់តាំងពីតូច គេប្រកបរបរជាពេជ្ឈឃាតនៅឯទីសត្វឃាតមួយកន្លែង ដើម្បីតែក្រពះ គេបានពិឃាតសត្វច្រើនណាស់ ប៉ុន្ដែរបរមួយនេះមិនបានឲ្យគ្រួសារគេបានធូរធារនោះទេ បានត្រឹមតែគែប៉ុណ្ណោះ។ រំលងទៅមិនយូរ ប្រពន្ធរបស់ភ័ព្វក៏ជិតដល់ថ្ងៃសម្រាល គេសប្បាយចិត្តណាស់ ក៏នឹកនិយាយជាមួយប្រពន្ធថា៖

-       អូន! បើកូនយើងកើតមក យើងគួរតែរកឈ្មោះដាក់ឲ្យកូនឲ្យហើយ ព្រោះខ្វះតែប៉ុន្មានថ្ងៃទៀតទេ អូននឹងដល់ថ្ងៃដែលឆ្លងទន្លេហើយ

-       អីក៏ប្រញាប់ម្ល៉េះបង ! មិនបាច់បារម្ភទេរឿងឈ្មោះនោះ ដល់ពេលកើតរកនឹកដាក់ក៏មិនហួសពេលដែរ រឿងដែលសំខាន់ពេលនេះ តើបងមានលុយត្រៀមបម្រុងទុកឲ្យកូនយើងហើយឬនៅ?

-       មានតើអូន! ប៉ុន្ដែមិនបានច្រើនទេ លុយបងខំសន្សំ មិនហ៊ានចាយវាយផ្ដេសផ្ដាសទេ ពេលនេះបានជាង បួនលានរៀលដែរ សង្ឃឹមថាអាចនឹងគ្រប់។

ពេលយប់បានមកដល់ ប្រហែលជាយប់ជ្រៅបន្ដិច ភ័ព្វបានឮប្រពន្ធស្រែកថា ទេ! ទេ នាយក៏ស្ទុះងើបមើលប្រពន្ធទាំងអារម្មណ៍ភ័យក្នុងចិត្ត ភ្លាមនោះនាយក៏ដាស់ប្រពន្ធឡើង ៖

-       អូន! អូន! អូនក្រោកឡើង មានរឿងអីមែន?

-       អូ! មិនមានអីទេ គ្រាន់តែអំបាញ់មិញអូនយល់សប្ដិអាក្រក់

-       យល់សប្ដិឃើញអីអូន?

-       គឺឃើញបងមកសុំនៅជាមួយអូន តែអូនមិនព្រមទេ ប៉ុន្ដែបងអង្វរពេក អូនក៏ព្រមទៅ ព្រោះអីយើងនៅជាមួយហើយតើ

-       អូ! មិនអីទេអូន វាគ្រាន់តែជាការយល់សប្ដិប៉ុណ្ណោះ គ្មានរឿងអ្វីធំដុំនោះទេ

ភ្លាមនោះស្រាប់តែប្រពន្ធភ័ព្វបានឈឺពោះសម្រាល នាយក៏រួសរាន់ទៅដាស់ម្ដាយ ឲ្យជួយ ដើម្បីជូនប្រពន្ធទៅមន្ទីរពេទ្យ ។ នាយឈររង់ចាំយ៉ាងអន្ទះសា ប្រហែលម៉ោង៤ភ្លឺ ប្រពន្ធក៏កើតបានកូនប្រុសយ៉ាងធ្លោស ទម្ងន់៣ គីឡូ ៣ខាំ គួរឲ្យស្រលាញ់ណាស់ ប៉ុន្ដែម្ដាយភ័ព្វបានឲ្យគេទៅទិញបបរឲ្យប្រពន្ធហូប ព្រោះទើបសម្រាលរួចគឺហេវណាស់ នាយក៏ស្ទុះទៅវឹង ។ ឯប្រពន្ធក៏សួររកប្ដី ម្ដាយក៏ប្រាប់ថា ប្ដីកូនឯងទៅរកទិញអីបាត់ ហើយ ប្រពន្ធគ្រាន់តែឮក៏ស្លុតចិត្តណាស់ ព្រោះបានយល់សប្ដិមិនល្អ ហើយក៏ប្រាប់ទៅម្ដាយ ម្ដាយក៏កូនតាំងចិត្តព្រោះខ្លាចទាស់ ទើបតែសម្រាលថ្មីៗផង ហើយគាត់និយាយថា៖ មិនអីទេ! កូន គ្រាន់តែយល់សប្ដិតើ ។ មួយសន្ទុះក៏ឃើញប្ដីត្រលប់មកវិញ ក៏ត្រេកអរណាស់ ប៉ុន្ដែក៏លាន់មាត់ទាំងភ័យឃើញប្ដីឈាមពេញខ្លួន៖

-       បង ! បងកើតអីមែន?

-       អត់អីទេអូន! អំបាញ់មិញពេលបងមកវិញឲ្យគេដួលម៉ូតូ ក៏ទៅជួយលើកទើបជាប់ប្រលាក់ឈាមតែម្ដងទៅ កុំគិតអីផ្ដេសផ្ដាសអី

ប្រពន្ធក៏សប្បាយចិត្តឡើងវិញ ក្រោយមកបាន២ថ្ងៃភ័ព្វនិងគ្រួសារ ក៏ត្រលប់ទៅផ្ទះវិញ ហើយក្រុមគ្រួសារគេ ក៏រៀបចំកម្មវិធីជប់លៀងបន្ដិចបន្ដួចដើម្បីអបអរសមាជិកថ្មី ។    ខណៈពេលដែលកម្មវិធីកំពុងដំណើរការ ស្រាប់តែមិត្តភក្ដិភ័ព្វបានកេះគ្នាប្រាប់ថា ឃើញភ័ព្វដើរទៅមិនឃើញមានក្បាលសោះ ក៏ទៅប្រាប់ម្ដាយរបស់នាយ គាត់ក៏ហាមប្រាមមិនឲ្យភ័ព្វធ្វើដំណើរទៅណាទេ ព្រោះគាត់ជឿថានេះជាប្រផ្នូលមិនល្អ អាចមានគ្រោះដល់ជីវិត ។

លុះស្អែកឡើង ម្ដាយរបស់ភ័ព្វបាននិមន្ដព្រះសង្ឃមកសូត្រមន្ដរំដោះគ្រោះលើករាសីឲ្យ ព្រះតេជគុណមានសង្ឃដីកាថា កម្មរមែងតែមានហេតុ ជាតិនេះញោមមិនបានធ្វើកម្មមែន ប៉ុន្ដែអាចជាមកពីជាតិមុន ដូចនេះសូមញោមព្យាយាមធ្វើបុណ្យឲ្យច្រើនប្រកបដោយសទ្ធាជ្រះថ្លា បុណ្យនោះនឹងអាចជួយញោមបាន ។ ក្រោយពីចប់ពិធីសូត្រមន្ដរួចភ័ព្វ ក៏បានម្ដាយរបស់ខ្លួនជួយរៀបចំចង្ហាន់ដើម្បីទៅធ្វើបុណ្យបង្សុកូលជូនដល់ម្ចាស់កម្មពៀរទាំង ឡាយ សូមកុំឲ្យចងពៀរនឹងគ្នាតទៅទៀត ។

រំលងបានមួយអាទិត្យ ស្រាប់តែកូនរបស់ភ័ព្វក្ដៅខ្លួនយ៉ាងខ្លាំង ពេលនោះគ្រប់គ្នាមិនបានគិតដល់រឿងគ្រោះរបស់ភ័ព្វទេ គ្រប់គ្នាបានម្នីម្នានាំកូនតូចនោះទៅពេទ្យដើម្បីព្យាបាល ខណៈពេលកំពុងតែរង់ចាំនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យ ស្រាប់តែពេលនោះមាន គ្រួសារមួយទៀតកំពុងតែប្រញាប់ដៃជើងបញ្ជូនសមាជិកគ្រួសារមកពេទ្យដែរ តែអកុសលអីមកដល់មុខមន្ទីរពេទ្យក៏ជ្រុលចង្កូតម៉ូតូបុកនឹងក្លោងទ្វារមន្ទីរពេទ្យ ឃើញភ្លាមភ័ព្វក៏មិនបានគិតច្រើនរត់ទៅក្រុមគ្រួសារនោះ រួចលើកបីជនរងគ្រោះចូលមកមន្ទីរពេទ្យ ប៉ុន្ដែអ្វីដែលគួរឲ្យព្រឺក្បាលនោះគឺ ពេលនាយចូលមកដល់មន្ទីរពេទ្យវិញស្រាប់តែបាត់ជនរងគ្រោះម្នាក់នោះបាត់ គឺនៅសល់តែស្នាមឈាមប្រលាក់ពេញខ្លួនរបស់នាយប៉ុណ្ណោះ ម្ដាយឃើញកូនបែបនេះក៏សួរកូនថា៖

-       ហើយកូនរត់ទៅណាអំបាញ់មិញ ហើយម៉េចក៏មកវិញប្រលាក់ខ្លួនសុទ្ធតែឈាមអ៊ីចឹង កូនយ៉ាងម៉េចហើយ

-         មិនអីទេម៉ែ ! នាយក៏រៀបរាប់តាមដំណើរប្រាប់ម្ដាយ ម្ដាយបារម្ភខ្លាំងណាស់ ចង់ឲ្យកូននៅមើលថែប្រពន្ធនិងកូន គាត់សុខចិត្តដើរទៅទិញបាយ ប៉ុន្ដែភ័ព្វក៏ប្រាប់ថា ម៉ែកុំគិតច្រើនពេក ធម្មតាជីវិតសត្វលោករមែងមិនទៀងទេ​ ម៉ែឃាត់ខ្ញុំថ្ងៃនេះបាន ចុះថ្ងៃស្អែក ចុះថ្ងៃខានស្អែក ម៉ែមិនអាចឃាត់បានរហូតទេ បណ្ដោយតាមកម្មចុះណាម៉ែ អ្នកណាធ្វើអ្នកនោះជាទទួល។

ក្រោយស្ដាប់ហេតុផលកូនហើយ ម្ដាយរបស់ភ័ព្វក៏លែងឃាត់កូន ប៉ុន្ដែបានផ្ដាំកូនឲ្យប្រយ័ត្នប្រយែងពេលជិះម៉ូតូ ។ ក្រោយពេលចេញពីមន្ទីរពេទ្យគ្រួសារភ័ព្វបាននាំគ្នាចង្ហាន់ទៅប្រគេនព្រះសង្ឃនៅវត្ត ដើម្បីសុំខមាលទោស និងឧទ្ទិសកុសលដល់ដួងវិញ្ញាណក្ខន្ធដែលជាម្ចាស់កម្មពៀរទាំងឡាយក្នុងវាលវដ្ដសង្សារ សូមឲ្យបានជៀសផុតពីគ្រោះនេះ ។

អស់ជាច្រើនឆ្នាំ គឺឃើញថាភ័ព្វនិងក្រុមគ្រួសារបានព្យាយាម ធ្វើបុណ្យដោយសទ្ធា អំពើល្អរបស់គេបានជួយឲ្យគេរស់នៅដោយក្ដីសុខក្សេមក្សាន្ដ ។ ប៉ុន្ដែក្រោយមកភ័ព្វបានឃើញហេតុការណ៍ប្អូនជីដូនរបស់គេ គឺពេលកំពុងតែអង្គុយលេង គឺពុំមានក្បាលដែរ គេក៏ណែនាំទៅប្អូនជីដូន និងបានប្រាប់ម្ដាយឲ្យជួយប្រាប់បន្ថែម ប៉ុន្ដែប្អូនជីដូនរបស់គេជាក្មេងរឹងរួស ម្យ៉ាងគេចូលចិត្តដើរផឹកស្រា និង​វាយតប់ក្មេងក្នុងភូមិ អ្នកភូមិម្នាក់ណាដែលថាមិនស្អប់គេនោះទេ ។

នៅម៉ោងប្រហែលជា៩យប់ ប្អូនជីដូនរបស់ភ័ព្វបានជិះម៉ូតូទាំងស្ថានភាពស្រវឹង ដើម្បីដេញវាយក្មេងៗមួយក្រុមទៀត ប៉ុន្ដែខណៈកំពុងតែជិះម៉ូតូប្រដេញគ្នា ស្រាប់តែប្អូនជីដូនរបស់ភ័ព្វបានជ្រុលចង្កូតធ្លាក់ប្រឡាយ បណ្ដាលឲ្យដួលម៉ូតូបុកជាមួយនឹងថ្មក្នុងជង្ហុកនោះបែកក្បាលស្លាប់ក្នុងគ្រានោះឯង ។ ក្រោយកើតហេតុក្រុមរបស់ប្អូនជីដូនរបស់ភ័ព្វផ្អើលយកដំណឹងនេះមកប្រាប់សាច់ញាតិរបស់គេ ។ ទំាងភ័ព្វនិងក្រុមគ្រួសារបានមកយកសាកសព ទៅធ្វើបុណ្យតាមប្រពៃណី ក្រោយដើរចេញពីកន្លែងគ្រោះថ្នាក់ ភ័ព្វបានក្រឡេកឃើញស្រមោលខ្មៅសពីឈរទន្ទឹមគ្នា ហើយសំឡឹងមករកគេ ហើយក៏រលាយបាត់ទៅ ។ រឿងនេះបានធ្វើឲ្យភ័ព្វតាំងចិត្តថានឹងខិតខំធ្វើបុណ្យឲ្យបានច្រើន ព្រោះកាលពីអតីតជាតិ យើងមិនដឹងថាបានធ្វើនូវអំពើអកុសលអ្វីខ្លះទេ ដូចនេះមានតែការសាងអំពើល្អក្នុងជាតិនេះទេ ទើបអាចជួយស្រោចស្រង់នូវអកុសលទាំងឡាយពីអតីតជាតិ និងបន្ដសោយសុខក្នុងអនាគតជាតិ ។

Read More

រឿងពូថៅខ្មោច

 

មានកាលថ្ងៃមួយមានបុរសម្នាក់ឈ្មោះ ជា ជាមនុស្សស្លូតបូតណាស់ គាត់មិនសូវចេះមាត់កនោះទេ ថ្វីត្បិតបើគាត់មានរូបរាងមិនសូវស្អាតសង្ហា សម្បុរមិនស ដូចគ្នា ប៉ុន្ដែទឹកចិត្តគាត់គឺប្រពៃណាស់ ។ ដោយសារជីវភាពគាត់ពុំបានរៀនសូត្រខ្ពស់នឹងគេទេ បានត្រឹមតែថ្នាក់ទី៩ប៉ុណ្ណោះ ហើយគាត់ប្រកបរបរធ្វើស្រែចំការ និងដើរស៊ីឈ្នួលគេប ។ នៅថ្ងៃមួយខណៈពេលដែលគាត់ត្រលប់មកពីស៊ីឈ្នួលគេវិញ គាត់បានដើរចូលដីចំការមួយកន្លែង ដើម្បីបេះផ្លែអំពិលយកទុកគ្រាន់នឹងស្ល ឬក៏បុកហូប ។ ពេលបេះផ្លែអំពិលរួចហើយ គាត់ក៏ចុះពីដើមអំពិលប្រទះភ្នែកនឹងកូនពូថៅតូចមួយដែលចេះអស់ហើយ ដងក៏បាក់ទៀត ប៉ុន្ដែដោយសារតែឃើញផ្លែវានៅល្អគ្រាន់បើ គាត់ក៏រើសមកផ្ទះដើម្បីសំលៀងសាកមើល ក្រែងលោអាចប្រើការកើត ។ ក្រោយពីមកដល់ផ្ទះ គាត់ក៏រៀបចំដុតផ្លែពូថៅចាស់ ដើម្បីឲ្យរលួសដងចាស់ចេញ ហើយ ក៏ខាត់ដងថ្មីយ៉ាងស្អាតជំនួសវិញ ពេលដែលសំលៀងទៅឃើញថា ពូថៅនៅមុត និងនៅរឹងមាំល្អ អាចប្រើការបានគាត់សប្បាយចិត្តណាស់ ក៏រៀបចំទុកដាក់វានៅចង្រ្កានបាយទៅ ហើយរៀបចំទៅសម្អាតខ្លួន ហូបបាយ ហើយសម្រាកទៅ។

          ខណៈពេលយប់មកដល់ម៉ោងប្រហែលជា១២រំលងអាធ្រាត្រ មនុស្សម្នាកំពុងតែលង់លក់អស់ហើយ បងប្រុសជា ក៏បម្រុងតែនឹងដេកលក់រលីវៗដែរ ស្រាប់តែបានឮសម្លេងមនុស្សដើរ និងបើកចានឆ្នាំងនៅផ្ទះបាយ គាត់ក៏ភ្ញាក់ព្រើត ហើយក៏ផ្ទៀងត្រចៀកស្ដាប់ ទើបគិតថាមានចោរចូលផ្ទះលួចរបស់ហើយ គាត់ក៏រអ៊ូថា៖

-      រាល់ថ្ងៃនេះឯងក្ររកតែអង្ករច្រកឆ្នាំងផង ចុះចោរឯណាមកលួចនេះ មានស្អីឲ្យលួច ឆ្ងល់ដល់ហើយ
          ក្រោយពីរអ៊ូរួច គាត់ក៏ដើរលបៗ ទៅផ្ទះបាយ រួចទាញកាំបិតផ្គាក់នៅក្បាលដំណេក មកជាមួយ ពេលទៅដល់ផ្ទះបាយគាត់ក៏ចាប់អាគុយ ដើម្បីបំភ្លឺអំពូល ប៉ុន្ដែស្រាប់តែមិនឃើញមានអ្វីសោះ គាត់ក៏គិតថា៖ ចុម! អញស្ដាប់ច្រឡំទេដឹង កណ្ដុរទេដឹង! ដោយមិនឃើញមានអ្វីគាត់ក៏ត្រលប់ទៅដេកវិញ តែមិនបិទអំពូលភ្លើងទេ ខ្លាចមើលមិនច្បាស់ទៀត។ ពេលមកដល់គ្រែដេក បម្រុងតែនឹងដេកស្រាប់តែឮសម្លេងទៀត គាត់ក្ដៅក្រហាយណាស់ គាត់ក៏លបៗទៅម្ដងទៀត ពេលនោះហើយទើបគាត់បានឃើញហេតុការណ៍ចម្លែកៗ គឺថាគម្របឆ្នាំបាយគាត់ហោះចុះហោះឡើង ហើយឃើញកំសៀវចេះចាក់ទឹកខ្លួនឯង ពេលនោះគាត់ក៏គិតទៀតថា ប្រហែលជាគាត់ស្រវាំងភ្នែកហើយ ឬមិនមែនទេ អញយល់សប្ដិទេដឹង ! គាត់ក៏ក្ដិចខ្លួនឯង ស្ទើរស្រក់ទឹកភ្នែក អូយ! ឈឺណាស់ យី! មិនមែនយល់សប្ដិទេ មែនទែនហើយតើនេះ ។ កំពុងតែលបមើលហេតុការណ៍ទាំងនោះស្រាប់តែឮសម្លេង   ពុសអុសនៅក្រៅផ្ទះ ពេលនោះគាត់ក៏ងាកតាមបង្អួច ឃើញកូនពូថៅរបស់គាត់នោះ ពុស  អុដោយខ្លួនឯង ពេលនោះហើយ ទើបគាត់ដឹងថាខ្មោចលងគាត់ហើយ តែគាត់មិនដឹងធ្វើយ៉ាងម៉េច បានត្រឹមតែទៅដេកទាំងគ្របភួយជិតឈឹងនោះទេ ។

ព្រឹកឡើងគាត់ក៏ទៅនិយាយរឿងនេះប្រាប់មិត្តភក្ដិរបស់គាត់ តែគេមិនជឿទេ គេថាគាត់បោក និយាយឡើងមិនទំនង មិនដែលមានខ្មោចឯណាចូលផ្ទះកើត បើនៅផ្ទះមានជំនាងផ្ទះ មានព្រះភូមិនៅតើ ។ គាត់ក៏លែងនិយាយទៅ ។

យប់មួយនៅក្នុងភូមិមានបុណ្យភូមិនៅវត្ត មិត្តភក្ដិបងប្រុសជាក៏បបួលគាត់ទៅលេងនឹងគេដែរ ដំបូងគាត់មិនចង់ទៅទេ ព្រោះគាត់មិនមែនជាមនុស្សរាំរែកអីផង ម្យ៉ាងគាត់ជាមនុស្សអៀនប្រៀនច្រើនណាស់ តែដោយសារតែនៅផ្ទះក៏អផ្សុកផង ក៏សម្រេចចិត្តថានឹងទៅជាមួយគេដែរ ប៉ុន្ដែអ្វីដែលចម្លែកនោះគឺថា សុខៗ គាត់បែរជាយកកូនពូថៅរបស់គាត់ទៅដែរ ដែលវាចម្លែកថាមនុស្សដែលស្លូតបូត ទៅណាមកណាមិនដែលគិតយកអាវុធតាមខ្លួនសោះបែរជាធ្វើបែបនេះ ។ ពេលទៅដល់វត្តដំបូងឡើយគាត់មើលគេរាំយ៉ាងសប្បាយ និងទិញអ្វីហូបកំដរមាត់បន្ដិចបន្ដួច  ប៉ុន្ដែស្រាប់តែបន្ដិចក្រោយមក មានបុរសប្លែកមុខម្នាក់បានដើរចូលមករាំក្នុងវង់ បុរសនោះសាក់ពេញខ្លួន គាត់តែឃើញបុរសនោះភ្លាម បងប្រុសជាប្រែទឹកមុខ ភ្នែកចាប់ផ្ដើមក្រហមស្ទើរតែស្រក់ឈាម ហើយខាំធ្មេញសង្រ្កៀតជាប់ ដៃក្ដាប់យ៉ាងណែន ហើយញ័រសាច់ទទ្រើក ដូចជាខឹងអ្វីខ្លាំងណាស់ ភ្លាមៗនោះមិត្តភក្ដិរបស់គាត់ឃើញសភាពចម្លែកក៏សួរទៅគាត់ តែបែរជាមិនឆ្លើយហើយស្ទុះចូលក្នុងវង់រាំទាញកូនពូថៅនោះសំដៅបុរសប្លែកមុខនោះ គាត់វាយបុរសនោះត្រូវមួយផ្លែពូថៅ បណ្ដាលឲ្យបែកក្បាលហូរឈាម គាត់បម្រុងតែនឹងកាប់បុរសនោះទៅហើយ ក៏ត្រូវមិត្តភក្ដិគាត់ស្ទុះទៅចាប់ និងស្រែកឲ្យគេជួយ អ្នកភូមិក៏ជួយចាប់គាត់ ព្រោះឃើញអាការៈរបស់មិនស្រួល ឯបុរសប្លែកមុខនោះ កាលបើគេចាប់បងប្រុសជាហើយ បម្រុងតែនឹងទៅក្របួចកអាវវាយតបវិញ ត្រូវបានព្រះតេជគុណព្រះចៅអធិការវត្តចេញមិនឃាត់ទាន់ ដោយលោកសុំឲ្យស្ងប់ស្ងាត់រៀងខ្លួនសិន ព្រោះលោកដឹងថាចៅជាមិនមែនជាមនុស្សបែបនេះទេ ព្រោះចៅជាក៏ជាកូនសេកលោកដែរ លោកស្គាល់ចរិតច្បាស់ណាស់ អ្នកនៅក្បែរនោះក៏ជួយរុំក្បាលឲ្យបុរសប្លែកមុខនោះ ។ ចំណែកព្រះចៅអធិការវត្ត ក៏ដើរមករកបងប្រុសជាដែលកំពុងតែគេចាប់ ហើយខំប្រឹងរើបម្រាស់នោះ ហើយមានសង្ឃដីកាថា៖

-       ឈប់ចងកម្មពៀរទៅណាញោម ! ទោះជាពីមុនមានពៀរអ្វីក៏ដោយ សូមឲ្យរំងាប់ទៅចុះណា សូមឲ្យអហោសិកម្មឲ្យគ្នាទៅ (លោកមានសង្ឃដីកាបែបនេះព្រោះលោកដឹងថា បងប្រុសជាត្រូវកម្រោលចូលហើយ)

-       អត់ទេ! វាធ្វើឲ្យខ្ញុំករុណាស្លាប់ គំនុំនេះមិនអាចអត់ឱនឲ្យបានទេ

-       ស្អីគេ ! នរណាគេធ្វើឲ្យឯងស្លាប់ អញទេដែលស្ទើរតែនឹងស្លាប់នោះបានត្រូវ (បុរសប្លែកមុខនោះនិយាយទៅ)

-       ព្រះចៅអធិការវត្តក៏សួរដំណើរដើមទងទៅ ទើបដឹងថាកម្រោលដែលចូលខ្លួនបង ប្រុសជា គឺមានការយល់ច្រលំ ដោយសារតែកាលពីនៅរស់ កាលពី១ខែមុន គាត់បានឃើញបុរសប្លែកមុខនោះ ដេញវាយគ្នា ហើយចង្អុលមកគាត់ គាត់ក៏ស្មានថាគេមកធ្វើបាប ហើយក៏រត់ទៅដល់ដីដើមអំពិលដែលបងប្រុសជាបានបេះនោះ ក៏ឡើងរត់ពួនលើដើមអំពិល ដោយមិនប្រយ័ត្នក៏ត្រូវពស់វែកចឹកបណ្ដាលឲ្យចុកចាប់ និងស្លាប់ទៅ ប៉ុន្ដែមុនស្លាប់គាត់ក៏ប្រទះកូនពូថៅដែលម្ចាស់ចំការភ្លេច គាត់ក៏យកពូថៅនោះទៅកាប់ពស់ឲ្យស្លាប់ដែរ ហើយក៏ត្រូវបងប្អូនស្វែងរកក៏ប្រទះនៅទីនោះក៏យកទៅធ្វើបុណ្យរួចហើយ ប៉ុន្ដែនៅសល់គំនុំមិនទាន់សងសឹកទើបគាត់តាមចងកម្មពៀរទៀត ។ ពេលឮបែបនេះបុរសប្លែកមុខនោះក៏អាណិត ហើយនិយាយឲ្យយល់សេចក្ដីថាតាមពិតកាលណោះ គាត់មិនបានដេញវាយបុរសនោះទេ គឺគាត់ដេញវាយចោរដែលបានលួចម៉ូតូគាត់ទេ វាលួចយករត់ទៅតាមផ្លូវចំការដើមអំពិលនោះទើបគាត់ដេញតាម គាត់មិនដឹងថាបុរសនោះនៅក្នុងហេតុការណ៍នោះទេ ។

ក្រោយពីស្ដាប់ហេតុការណ៍ចប់ ព្រះតេជគុណក៏មានសង្ឃដីកាណែនាំឲ្យវិញ្ញាណនោះទៅចាប់ជាតិ ព្រោះតែនិស្ស័យកម្មអស់ហើយ កុំឲ្យនៅចងអាឃាត នឹងគ្នាទៀត ពេលនោះបងប្រុសជាក៏ប្រែមកធម្មតាវិញហើយមិនបានដឹងរឿងអីសោះ មិត្តភក្ដិគាត់ក៏ប្រាប់តាមដំណើរ គាត់ក៏សំពះសុំទោសបុរសប្លែកមុខនោះហើយក៏ជូនគាត់ទៅព្យាបាល ក្រោយមកអ្នកទាំងពីរក៏ក្លាយជាសម្លាញ់នឹងគ្នា ចំណែកឯពូថៅនោះ ព្រះតេជគុណបានប្រសិទ្ធីឲ្យ ហើយក៏បងប្រុសជាយកទៅកប់ចោល តាំងពីពេលនោះមកបងប្រុសជាក៏មិនដែលបានឃើញហេតុការណ៍ចម្លែកៗទៀតដែរ ។

Read More

រឿងក្មេងបាប

 

រឿងនេះជារឿងពិតមួយដែលបានកើតឡើងចំពោះក្រុមក្មេងៗ ដែលរស់នៅជិតវត្ត ព្រោះកាលពីក្មេងអ៊ែដមីនគឺជាកូនសេកលោកម្នាក់ដែរ អ៊ែដមីនតែងតែស្នាក់នៅជាមួយភិក្ខុមួយអង្គព្រះនាម សុវណ្ណ ដើម្បីរៀនធម៌ និងពឹងពាក់វត្តអារាមជាទីស្ងប់សុខ ងាយស្រួលរៀនសូត្រផងដែរ ។ នៅឆ្នាំនេះនៅទីវត្តអារាមមានរៀបចំពិធីបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ ធំជាងរាល់ឆ្នាំ ពុទ្ធបរិស័ទគ្រប់ទិសទី បានមកជួបជុំគ្នាកុះករណាស់ ។ នៅក្នុងចំណោមក្មេងវត្ត មានក្មេងប្រុសម្នាក់ឈ្មោះថា រ៉ាម៉ន ជាក្មេងមួយរពឹស ហើយក្បាលខូចទៀត បើពេលដែលលោកយាយ ឬអាចារ្យតែងតែរៀបចំបាយទឹកឲ្យក្មេងហូបជុំគ្នា ព្រោះគាត់មិនអនុញ្ញាតឲ្យក្មេងៗរត់មកលើកម្ហូបរញ៉េរញ៉ៃទេ និងរក្សាសណ្ដាប់ធ្នាប់ផង ពេលកំពុងហូបគ្រប់គ្នារួមទាំងអ៊ែដមីន គឺហូបតាមសម្រួល តែខុសអីតែរ៉ាម៉ន ហូបញាត់យកៗ ហើយឆ្លៀតយកថង់ច្រកបាយនិងសម្លទៀត អ៊ែដមីនក៏ថា៖

-       អាម៉ន! ម៉េចក៏ឯងច្រកម្ហូបអ៊ីចឹងធ្វើអី?

-       យី! អានេះកុំមកចេះ អញច្រកទុកស៊ីតើ

-       មុននឹងឯងទុក មានគិតអ្នកដទៃដែលគេកំពុងហូបអត់? បើគេហូបអស់ហើយ ឯងទុកក៏គេមិនថាដែរ បើត្រូវការម្ហូបទុកឲ្យអ្នកផ្ទះមែន ទៅសុំតាៗទៅបានហើយ

-       ចុមមើលវានិយាយ អញទុកស៊ីជារឿងរបស់អញ ប្រយ័ត្នត្រូវហ្អែង

ក្មេងៗដទៃទៀត ពុំមាននរណាមួយហ៊ានតមាត់ជាមួយអាម៉នឡើយ ចំណែកខ្ញុំក៏បានត្រឹមតែខឹង លែងស្ដី ដើរចេញពីនោះទៅ ។ ថ្ងៃមួយពេលខ្ញុំកំពុងនៅលេងក្រោមសាលាឆាន់ម្នាក់ឯង ស្រាប់តែអាម៉នដើរមករករឿងខ្ញុំ វានិយាយថាខ្ញុំជាក្មេងចេះដឹង ពូកែមកត្រួតត្រាវា តាមពិតខ្ញុំនិយាយឲ្យវាល្អសោះ វាមើលមុខខ្ញុំរួចក៏ស្ទុះមកវាយតែម្ដង ហើយចាំអូសខ្ញុំទៅសង្កត់មុខផ្កាប់ទៅនឹងដីខ្សាច់ ដោយសារតែខ្ញុំនៅពីក្មេងជាក្មេងស្លូត ហើយម្យ៉ាង ពុំសូវមានសាច់ឈាមប៉ុន្មានទេ ជាហេតុមិនអាចតទល់ជាមួយអាម៉នដែលមានមាឌធំជាង ខ្ញុំស្ទើរតែថប់ដង្ហើមស្លាប់ទៅហើយ ស្រាប់តែត្រូវប្អូនប្រុសរបស់ខ្ញុំមកទាន់ បានជួយអូសអាម៉នចេញ គ្រាន់តែបានងើបផុតពីខ្សាច់ភ្លាម ខ្ញុំជាមួយប្អូនប្រុសក៏ស្ទុះទៅដាល់អាម៉នម្នាក់មួយដៃ ធ្វើឲ្យវាប៉ោងមាត់ វាដឹងថាមិនអាចឈ្នះពីរនាក់បានទេ ក៏រត់ត្រលប់ទៅផ្ទះវិញបាត់ទៅ ។

     មួយរយៈក្រោយមកពិធីបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌក៏មកដល់ មនុស្សម្នាជាច្រើនរៀបចំខ្លួនដើម្បីរៀបចំចង្ហាន់មករាំបាត្របង្សុកូល នារីក៏ស្លៀកពាក់ខ្លះបែបប្រពៃណីអាវប៉ាក់ហូលផាមួង មើលទៅគួរឲ្យគយគន់ណាស់ តែក៏មាននារីមួយចំនួនស្លៀកពាក់ខ្លីៗ បញ្ចេញសាច់ មិនជាទីគួរប្រាថ្នាសោះ គ្រប់គ្នារៀបចំឈរតម្រៀបគ្នា ដើម្បីរាប់បាត្រ ខណៈគេកំពុងតែរាប់បាត្រ ខ្ញុំបានចុះមកដល់លេងក្រោមសាលាឆាន់ ដើម្បីរើសកៅស៊ូកងទុកលេង ស្រាប់តែឃើញពួករ៉ាម៉ន និងគ្នីគ្នាកំពុងតែឈរពីក្រោមកន្លែងគេរាប់បាត្រ ហើយនាំគេសើចលាន់ឡើងថា៖ ក្រហម ស ស្អីមិនដឹងទេ ខ្ញុំហាក់បីដូចសង្ស័យក៏ដើរទៅក្បែរឃើញរនាបត្រង់គេឈរនោះមានប្រហោងធំៗប៉ុនធ្នាប់ដៃ ខ្ញុំក៏ដឹងថាពួកវានេះលួចមើលខោក្នុងស្រីៗដែលស្លៀកខ្លីនោះឯង ទើបប្រាប់ថា៖

-       នែ៎! ពួកឯងមើលស្អីហ្នឹង ការងារល្អមួយគំនរមិនព្រមធ្វើទេ ធ្វើតែរឿងផ្ដេសផ្ដាស

-       ម៉េចថ្ងៃមុនអញវាយចង់ងាប់ អត់រាងទេហ៎

-       អញមិនខ្លាចឯងទេ ពួកឯងខំមើលទៅប្រយ័ត្នតែបាបជាន់ ធ្លាក់បាយក្ដៅ ដាក់ភ្នែកខ្វាក់ទៅ

-       អញមិនខា្លច

និយាយមិនទាន់ចប់ផង ស្រាប់តែអ្នកដាក់បាត្របានកំពប់បាយក្ដៅ ធ្លាក់ចំភ្នែកអាម៉ន មែន វាក៏ក្ដីផ្សារស្រែកឈឺណាស់ ហើយក៏ស្ទុះដេញវាយខ្ញុំទៀត តែសំណាងល្អ រត់ចុះរត់ឡើង ខ្ញុំទៅពួនក្រោមដើមពុទ្រាមួយ ស្រាប់តែវាមកទាន់រត់មកដល់ក្រោមដើមពុទ្រានោះ ក៏ត្រូវស្រាំងទិញហើមមុខគ្រប់គ្នា ឯខ្ញុំរត់ចេញផុតទាន់ ប៉ុណ្ណឹងហើយវាមិនអស់ចិត្តទៀត រិតតែក្ដៅក្រហាយ ដេញចាប់ខ្ញុំ រត់ចុះរត់ឡើង ខ្ញុំក៏រត់ទៅពួនលើដើមពោធិ៍ក្បែរសំណាកព្រះអង្គខ្មៅ (រូបបដិមាព្រះភ្នែនដែលមានពស់ក្បាលប្រាំបីបាំងឲ្យទ្រង់) ពួកអាម៉នដឹងថាខ្ញុំពិតជាពួននៅទីនោះ ព្រោះខ្ញុំឧស្សាហ៍ឡើងបេះផ្លែពោធិ៍ហូបណាស់ វាក៏នាំគ្នាព័ទ្ធខ្ញុំជុំវិញ ខ្ញុំមិនដឹងរត់ទៅណា ក៏លើកដៃប្រណម សុំឲ្យលោកតាថែរក្សាដើមពោធិ៍ជួយ ត្បិតបើចុះទៅពិតជាពួកនោះវាយស្លាប់មិនខានទេ ស្រាប់តែដូចបំណង ក៏មានពស់វែកក្របីមួយក្បាល បានវាចេញពីរន្ធដើមពោធិ៍​ សំដៅទៅរ៉ាម៉ន ដោយឃើញបែបនោះពួករ៉ាម៉ន ក៏រត់ចែកជើងគ្នាព្រាត ខ្ញុំក៏បានរួចខ្លួនម្ដងទៀត ។

ក្រោយមកនៅថ្ងៃមួយមានគេយកមាន់ស្ងោរ ក្បាលជ្រូកស្ងោរមកសែនឲ្យអ្នកតានៅក្នុងវត្ត ទាំងគេទាំងខ្ញុំគឺទៅអង្គុយ ដើម្បីសុំសំបក ប៉ុន្ដែខ្ញុំទាល់តែធូបអស់បានហ៊ានសុំយកសំបក ហើយមិនយកក្បាលជ្រូកទេ ទោះឃ្លានប៉ុណ្ណាក៏ដោយ ព្រោះលោកគ្រូសូត្រស្ដាំ គាត់ផ្ដាំថាកូនសិស្សលោក មិនអាចយកសំណែនបានទេ ប៉ុន្ដែខ្ញុំមិនពេញលក្ខណៈជាកូនសិស្សលោកទេ អាចយកបាន តែហាមយកក្បាលជ្រូក ព្រោះជារបស់អ្នកតាចូលចិត្ត បើហ៊ានយកពិតជាមានបញ្ហាមិនខាន ។ ខណៈពេលកំពុងអង្គុយចាំធូប ស្រាប់តែអាម៉នមកទៀត លើកនេះវាមិនមកវាយទេ គឺមិនដណ្ដើមសំណែន ខ្ញុំប្រាប់វាថា

-      អើ! បើឯងមកសុំសំណែនក៏យកទៅ អញយកតែនំនិងទឹកក្រូចទេ មាន់ ជ្រូកឯងយកចុះ ប៉ុន្ដែកុំយកក្បាលជ្រូកអី ប្រយ័ត្នមានបញ្ហា ព្រោះលោកគ្រូគាត់ប្រាប់ហាម ។

-      អញយកទាំងអស់ ម៉េច ចង់ធ្វើអីអញ

ថាហើយអាម៉ន ក៏ទៅផ្ដុំធូបពន្លឿនឲ្យឆាប់អស់ ដោយយូរពេក វាក៏កាច់ធូបនោះបំបាក់ ហើយក៏សំណែនអស់ ទុកតែទឹកក្រូចឲ្យខ្ញុំ១កំប៉ុង ខ្ញុំក៏មិនដឹងជាថាអ្វីដែរ ។ ក្រោយមកអាម៉នបានយកសំណែនទៅស៊ី មិនទាន់អស់ផង តែវាចាប់ផ្ដើមចុកពោះយ៉ាងខ្លាំង ហើយស្រែកយំរកគេជួយ ខ្លួនវាចាប់ផ្ដើមខ្មៅ ដូចគេរោលនឹងភ្លើង សាច់ក៏ចាប់ផ្ដើមហើមភ្លាមៗ ហើយស្ទើរតែប្រេះទៅហើយ តែមួយភ្លែតសោះវាដើរមិនរួច ដេកនឹងកន្ទេល មើលពីចម្ងាយគឺដូចទៅនឹងសាកសពដែលកំពុងហើមរលួយអញ្ចឹង ខ្ញុំមិនបានគុំគួនអីទេ ព្រោះក្មេងដូចគ្នា ក៏រត់ទៅពិតលោកគ្រូ លោកគ្រូដឹងហើយក៏ប្រញាប់និមន្ដមក ហើយក៏សួរគ្រប់រឿង ទើបលោកមានសង្ឃដីកាឲ្យខ្ញុំទៅយកផ្ដិលទឹកមន្ដ និងរៀបចំធូបបីសរសៃអុជ និងឲ្យអាម៉នខមាលទោសអ្នកតា រួចលោកគ្រូក៏តាំងសូត្របាលី ផ្លុំស្ដោះ និងប្រោះទឹកឲ្យអាម៉ន មួយស្របក់ រូបរាងកាយអាម៉នក៏ស្រកលែងហើយ និងវិលមករកធម្មតា និងបានទៅថ្វាយបង្គំសុំខមាលទោសលោកគ្រូ និងអុជធូបស្បថលែងហូបសំណែនអ្នកតា និងបានតាំងចិត្តរៀនធម៌ ហើយក៏បានបួសជាសាមណេរក្នុងវេលាក្រោយមក ។

Read More

រឿងកាប់មិនមុតដុតមិនឆេះ

 

រឿងនេះក៏ជាចំណែកមួយនៃបណ្ដារឿងអាគម អូមអាមរបស់ខ្មែរយើងដែរ រឿងនេះផងដែរ ជីតារបស់អ៊ែដមីនជាអ្នកនិយាយប្រាប់ ព្រោះគាត់ជាមនុស្សចាស់ដែលកើតទាន់ដល់ទៅ៣ជំនាន់ ប៉ុន្ដែគាត់បានចែកឋានចោលអ៊ែដមីនយូរហើយ ថ្ងៃនេះដើម្បីជាការរំលឹកដល់គាត់ អ៊ែដមីនសូមលើកយករឿងដែលគាត់បាននិទានដូចតទៅ៖

          កាលពីមុននៅក្នុងខេត្តកំពង់ចាម មានប្រជាជនដែលចំណូលស្រុកច្រើនណាស់ ក្នុងនោះក៏មានតារបស់អ៊ែដមីនដែរ តាអ៊ែដមីនគាត់មិនមែនជាមនុស្សចេះមន្ដអាគមអ្វីទេ គាត់ចេះតែរកថ្នាំឈើបុរាណជួយអ្នកស្រុកភូមិប៉ុណ្ណោះ ក្រោយពីបានចាប់ដៃគ្នាជាមួយយាយរបស់អ៊ែដមីន ពួកគាត់រស់នៅយ៉ាងសុខសាន្ដ ។ តែភាពសុខសាន្ដនោះមិនបានយូរអង្វែងទេ ដោយសារតែមានមនុស្សប្លែកចូលមកនៅក្នុងភូមិ ដែលគេល្បីតគ្នាថាគាត់នោះចេះមន្ដអាគមច្រើនណាស់ រួមទាំងអាគមកាប់មិនមុតដុតមិនឆេះទៀតផង ដែលគាត់ប្រើសាក់យ័ន្ដនិងខ្លួនតែម្ដង ពុំប្រើអាវយ័ន្ដនោះទេ ជាហេតុធ្វើឲ្យគាត់សាច់ស្វិតកាប់មិនមុតទេ។ នៅថ្ងៃមួយមានបុរសចេះអាគមដំស្នឹង បានបង្អួតអ្នកស្រុកលេង ដោយចង់ឲ្យគេបានដឹងពីមន្ដអាគមខ្មែរយើងថាពូកែស័ក្ដិសិទ្ធិប៉ុណ្ណា គាត់អង្គុយពេនភ្នែន និងចាប់សូត្រអាគមឡើង រួចឲ្យមនុស្សពីរនាក់មកលើកគាត់ឲ្យហើបពីដី ប៉ុន្ដែលើកពុំរួច សូម្បីតែរង្គើ មិនរង្គើផង ក្រោយមកក៏មនុស្សបួននាក់ នៅតែមិនរួចទេ ចូលដល់៨នាក់ ក៏ពុំរង្គើដែរ ស្របពេលនោះយាយរបស់អ៊ែដមីន គាត់ក៏ជាគ្រូបុរាណដែរ ដែលអ៊ែដមីនធ្លាប់បានលើកឡើងម្ដងហើយក្នុងរឿងវិញ្ញាណសណ្ឋិត គាត់ក៏បានដឹងព្រោះមនុស្សធម្មតាមើលមិនឃើញស្នឹងដែលគាត់បានដាំនោះទេ អញ្ចឹងគាត់ក៏ដើរទៅរកកន្លែងនោះដោយសូត្រអាគមដោះស្នឹងចេញ រួចគាត់គ្រាន់តែមួលស្លឹកត្រចៀកបុរសនោះ ក៏ហើបចេញពីដី ធ្វើឲ្យគ្រប់គ្នាស្ញើចគ្រប់ៗគ្នា ​ឯបុរសនោះក៏សើចហើយនិយាយថា៖ មិនដឹងជាស្អីទេបង! គ្រាន់តែខ្ញុំលេងជាមួយអ្នកភូមិសោះ ក៏មកធ្វើបាបប្អូនដែរ យាយក៏ឆ្លើយតប៖ អើ! មកពីអញឃើញទើសភ្នែកពេក លេងរបៀបធ្វើបាបអ្នកភូមិ បើលេងមិនប្រើអាគម ទៅមានស្អី ដល់ខ្លួនឯងដាំស្នឹងហើយ ឲ្យគេលើក មនុស្សធម្មតាម្ដេចនឹងលើកកើត ទាល់តែត្រូវអញ្ចឹងបានរៀង កុំឲ្យអួតពេក ។

បាទបងៗ ខ្ញុំលែងហ៊ានលេងបែបនេះហើយ ។

          ក្រោយមកបុរសប្លែកមុខដែលចូលមករស់នៅក្នុងភូមិនោះ មានថ្ងៃមួយផឹកស្រា   ស្រវឹងទាំងថ្ងៃ រួចក៏ដើរស្រែកជេរគេពេញហ្នឹង ហើយកើតជារឿងវាយតប់គ្នា គ្រប់គ្នាក្ដៅក្រហាយណាស់ ស្រាប់តែពូចនជាមនុស្សដៃឆៅ បានស្ទុះទាញកាំបិតផ្គាក់ទៅកាប់បុរសនោះប៉ុន្ដែមិនមុតសូម្បីតែបន្ដិច បុរសនោះក៏សើចផ្គើនថែមទៀត ។ បន្ដិចក្រោយមកលោកមេភូមិក៏មកសម្រួល ដើម្បីកុំឲ្យមានបញ្ហាទៀត រឿងនេះក៏បានស្ងប់ស្ងាត់មួយរយៈ ។

          បានប្រហែលជាមួយខែក្រោយមក អ្នកភូមិក៏ស្រាប់តែបាត់ក្របីស្ទើរគ្រប់ផ្ទះ ដោយមិនដឹងបាត់ទៅណា ទោះបីជាដើររកយ៉ាងណាក៏មិនឃើញដែរ ។ នៅវេលាយប់មួយក្នុងពេលគ្រប់គ្នាកំពុងតែដេកលង់លក់ ស្រាប់តែផ្ទះជីតាខ្ញុំឆ្កែក៏ចាប់ផ្ដើមព្រុសពេញហ្នឹង អញ្ចឹងគាត់ក៏សង្ស័យថាប្រាកដជាចោរចូលផ្ទះមិនខាន ព្រោះក្របីផ្ទះគាត់មិនទាន់មាននរណាលួចបានទេ ព្រោះវាខ្លាំង សូម្បីតែខ្លាក៏ស៊ីមិនបានផង ជីតារបស់ខ្ញុំក៏ដាស់យាយ មួយសន្ទុះសម្លេងឆ្កែក៏បាត់ គាត់អើតតាមបង្អួចផ្ទះក៏ស្រាប់តែឃើញខ្លាមួយក្បាលកំពុងតែដើរលបមកក្រោលក្របី យាយគាត់ឃើញបែបនេះក៏ដឹងថាមិនមែនជាខ្លាមិនទែនទេ តែជាខ្លាអាគមដែលគេប្រសិទ្ធីដោយអាគមទេ គាត់ក៏សូត្រសែកអាគមរួចផ្លុំទៅវិញ ទើបខ្លានោះរលាយបាត់វិញ ក៏ស្រាប់តែឮសូរសម្លេងក្របីដើរ តែមិនមានសម្លេងស្រែកទេ ព្រោះវាស្រែកពុំរួច ព្រោះអាគមចងហើយ គាត់ក៏នាំគ្នាចុះទៅមើលឃើញក្របីបាត់ពីក្រោលទាំងអស់ គាត់ក៏ឲ្យតាគោះត្រដោកប្រាប់អ្នកភូមិ អ្នកភូមិក៏ផ្អើលអុជចន្លុះរួចមកជួបជុំគ្នានៅមុខផ្ទះតាអ៊ែដមីន។ ក្រោយពីជួបជុំគ្នាហើយ អ្នកភូមិរួមទាំងតាយាយរបស់អ៊ែដមីនក៏នាំគ្នាដើរតាមគន្លងដានជើងក្របីទៅដល់ព្រៃចុងភូមិក៏ពើបប្រទះនឹងក្របីជាច្រើនកំពុងចងជាហ្វូង បម្រុងដឹកចេញទៅ ហើយគ្រប់គ្នាបម្រុងដើរចូលទៅលែងក្របី ទើបយាយរបស់អ៊ែដមីនប្រាប់ថាកុំអាលទៅ ព្រោះអ្វីដែលយើងឃើញអាចមិនមែនការពិតទេ គាត់ក៏សូត្រផ្លុំអាគមដែលគាត់ចេះ ចាប់ដីមួយក្ដាប់ដៃបាចទៅ ឃើញថាទីនោះប្រែទៅជារណ្ដៅដែលមានចម្រូងឬស្សីជាច្រើន បំណងថាបើដើរចូលពិតជាធ្លាក់ចូលរណ្ដៅនោះស្លាប់ជាក់ជាមិនខាន គាត់ក៏ចាប់ផ្ដើមគន់គូររកទិសដែលក្រុមចោរដឹកក្របីទៅ ឃើញហើយក៏នាំអ្នកភូមិចេញទៅតាមទាន់ តាមពិតគឺបុរសប្លែកមុខម្នាក់នោះសោះ ដោយសារតែមានអំណួតរឿងអាគមកាប់មិនមុតដុតមិនឆេះ បុរសនោះមិនខ្លាចទេ អ្នកភូមិក៏ប្រយុទ្ធតទល់ជាមួយបុរសនោះតែមិនឈ្នះបុរសនោះទេ សូម្បីតែយាយអ៊ែដមីនក៏គាត់មិនអាចជួយអ្វីបានដែរ គ្រានោះតារបស់អ៊ែដមីន គាត់ក៏បោះពាក្យថា កាប់មិនមុតដុតមិនឆេះមែន តែមិនមែនវាយមិនចេះគ្រាំឯណា ភ្លាមនោះអ្នកភូមិក៏ពួតគ្នាវាយដោយដៃ និងដំបង តែបុរសនោះនៅតែមិនអីទេ តាអ៊ែដមីនក៏លើកដៃបួងសួងឡើងថា៖ បពិត្រទសបារមីនៃព្រះរតនត្រ័យ បពិត្របារមីគុណូបការៈនៃមាតាបិតាខ្ញុំ អ្នកសច្ចំបង់បត់ ដោយអំណាចនៃអំពើល្អដែលខ្ញុំសាង សូមផ្ដល់នូវឬទ្ធីនុភាពដល់កាំបិតខ្ញុំនេះ កាប់ពួកអបល័ក្ខណ៍កាលណាឲ្យមុត វិនាសតៃហោង ដូចបំណង គាត់ក៏ហូតកាំបិតផ្គាក់រត់ចូលព្រៃមួយស្របក់ រួចចេញមកវិញស្ទុះទៅកាប់បុរសនោះ ដូចបំណង មួយកំាំបិតឈាមហូរស្រោចពេញខ្លួន បុរសនោះដឹងថាអាគមរបស់ខ្លួនមិនអាចជួយបាន ក៏រត់ភៀសខ្លួនចេញពីនោះបាត់ជារៀងរហូត ហើយអ្នកភូមិក៏រស់នៅបានសុខសប្បាយរៀង     មក។

Read More

រឿងអាគមបង្រួញដី

មន្ដអាគម គាថា អបិយជំនឿជាច្រើន នៅប្រទេសខ្មែរយើង គឺមានកំណើតតាំងពីបុព្វកាលមកម្ល៉េះ ទោះបីជាមកដល់សម័យទំនើបនេះក៏ដោយក៏ជំនឿទាំងនេះផងដែរ។ អាគមមហាកម្លាំង ទម្ងន់ដៃ កាប់មិនមុតដុតមិនឆេះ ជាដើម ហើយថ្ងៃនេះខ្ញុំសូមលើកយករឿងអាគមបង្រួញដីមកនិទានជូនអ្នកទាំងអស់គ្នា ៖

          ថ្លែងពីបុរសម្នាក់ឈ្មោះ ទុន ប្រកបរបរជាកសិករនៅក្នុងភូមិមួយ គាត់មានមាឌល្អិតបន្ដិច ប៉ុន្ដែគាត់ក៏ជាមនុស្សម្នាក់ចូលចិត្តផឹកស្រាផងដែរ ដែលប្រពន្ធគាត់តែងតែហាមប្រាម ព្រោះពេលដែលគាត់ស្រវឹង គឺគាត់ចចេសខ្លាំងណាស់ ។ ដោយសារតែប្រពន្ធគាត់បានដឹងថាប្ដីគាត់បានរៀនអាគមបង្រួមដី ដែលអាគមនេះពេលប្រើម្ដងៗ គឺសម្លាប់ជីវិតសត្វច្រើនណាស់ ព្រោះការដែលដើរចម្ងាយ២០គីឡូម៉ែត្រ ត្រូវចំណាយពេលជាង១ម៉ោង តែប្ដីគាត់ប្រើពេលមិនដល់១០នាទីផង គឺគាត់តែងតែប្រើអាគមបង្រួមដី ។ ជារៀងរាល់ព្រឹក ពូទុនត្រូវសូត្រអាគមដែលគាត់ហាត់នោះ រួចផ្លុំទៅឆ្វេង៧ដង ទៅស្ដាំ៧ដង គាត់ត្រូវសូត្រអាគមនោះរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីឲ្យវាស័ក្ដិសិទ្ធ គឺនៅពេលគាត់ត្រូវការប្រើ គា្រន់តែនឹកដល់អាគមនោះ គឺគាត់អាចបង្រួញដីបានភ្លាមៗ ។

          នៅថ្ងៃមួយនៅពេលពូទុនបានទទួលដំណឹងថា ឪពុករបស់គាត់ដែលមានវ័យជាង៧០ឆ្នាំបានទទួលមរណភាព គាត់ក៏បានប្រាប់ទៅប្រពន្ធឲ្យរករទេះអ្នកស្រុកដើម្បីជិះទៅតាមក្រោយគាត់ ចំណែកគាត់ធ្វើដំណើរទៅមុន ដោយចម្ងាយពីផ្ទះគាត់ទៅផ្ទះឪពុករបស់គាត់ គឺឆ្ងាយគួរសមដែរ ជាង៥០គីឡូឯណោះ ម្យ៉ាងត្រូវកាត់តាមស្រែ ឬតាមភូមិ ឬតាមផ្លូវដើរកៀនផ្ទះរបស់អ្នកភូមិ បើជិះរទេះយ៉ាងតិចក៏ប្រើពេលជាង១ព្រឹកដែរ ប៉ុន្ដែគាត់ក៏នាំបងប្អូនប្រុសម្នាក់ទៅជាមួយ ដើម្បីទៅរៀបចំចាត់ចែងក្នុងពិធីបុណ្យសព ។ ខណៈដែលកំពុងតែដើរទៅ ពូទុនក៏សូត្រអាគមបង្រួញដីរបស់គាត់ផ្លុំទៅឆ្វេង៧ ផ្លុំទៅស្ដាំ៧ ដោយតាំងឡើងថា៖ ព្រាយហោះព្រាយហើរ ព្រាយដើរលើដី............(អាគមនេះអ៊ែដមីនអត់ចេះទេ តែធ្លាប់ឮគេសូត្រ ពេលគេត្រូវប្រើវា) ភ្លាមៗនោះ ពូទុនបានដល់ជិត២០គីឡូម៉ែត្របាត់ ឯប្អូនប្រុសម្នាក់ទៀត ដើរមិនទាន់នោះទេ ព្រោះគាត់ដឹងថាពូទុនពិតជាប្រើអាគមនេះប្រាកដ ។ ក្រោយពីទៅដល់ផ្ទះរបស់ឪពុកគាត់ហើយ ពូទុន ក៏ចាត់ចែងរៀបចំបុណ្យសព រង់ចាំប្រពន្ធកូននិងសាច់ញាតិដទៃទៀតមកដល់ ។ លុះពិធីបុណ្យសពបានចប់សព្វគ្រប់ហើយ ប្រពន្ធគាត់ក៏នាំកូនត្រលប់មកផ្ទះមុន ចំណែកគាត់នៅកំដរម្ដាយ និងចង់នៅលេងបងប្អូនបាន២-៣ថ្ងៃ ។ យប់ឡើងពូទុននិងសាច់ញាតិដទៃទៀត ក៏នាំគ្នាទិញស្រាមកពីចុងភូមិ ដើម្បីផឹកស៊ី កាប់ជ្រូកអស់មួយទៀត ដល់ពេលផឹកអស់ស្រា យប់ល្មម អញ្ចឹងហើយសាច់ញាតិគាត់បានលាន់មាត់ថា៖

-       ចុម! អស់ស្រាបាត់! បាននរណាទៅទិញ ឥលូវងងឹតបាត់ហើយ កំពុងតែជាប់មាត់ផង

ភ្លាមនោះ អន្ទិតសុះ ជាក្មួយរបស់ពូទុន ក៏សុំទៅទិញស្រា តែទម្រាំដើរទៅដើរមក ប្រើពេលជិតកន្លះម៉ោង ឯគ្រប់គ្នាដែលរង់ចាំនៅទីនេះ គឺនៅមិនសុខ នៅតែសាច់ក្លែម អស់តែស្រា អង្គុយទាំងជូរមាត់ ហើយរអ៊ូគ្រប់គ្នា។

-       អញប្រាប់ហើយ ថាទិញឲ្យច្រើនមក មិនជឿអញទេ ហើយវាទៅហ្នឹង យកលុយទៅប៉ុន្មាននោះ អញសង្ស័យទិញតែ២លីត្រអីចប់បាត់បណ្ដោយ ។

មួយសន្ទុះក្រោយមកអន្ទិតសុះដើរមកវិញ បែកញើសជោគខ្លួន ហើយនិយាយថា៖

-       ស្លាប់ហើយ! ទម្រាំបានទិញ ហើយដើរមកវិញ អស់អារម្មណ៍ផឹកបាត់ហើយពូ ហើយខ្ញុំទិញបានតែ២លីត្រទេ លុយអត់គ្រប់

-       អញថាមែន មែន (ពូសុខរអ៊ូ)

គ្រប់គ្នាក៏អង្គុយបន្ដផឹកស្រានៅវាលមុខផ្ទះ ខណៈពេលដែលស្រវឹងជោគជាំខ្លាំង ស្រាប់តែអស់ស្រាទៀត ពេលនោះគ្រប់គ្នាថា ឈប់ផឹក តែពូទុននិយាយថា៖

-       យូរៗមកលេងផ្ទះម្ដង ផឹកជុំគ្នាម្ដង ម៉េចក៏ឆាប់ឈប់ម្ល៉េះ!

-       មាននរណាថាឈប់ឯណា ! តែមើលទៅ ទៅទិញមុនហ្នឹងវាជិតកន្លះម៉ោង នេះបើនៅផឹកទៀត បែបទល់ភ្លឺក៏មិនស្រវឹងដែរ ដើរចុះដើរឡើងស្វាងបាត់ហើយ

-       មិនអីទេ! ចាំខ្ញុំទៅទិញ(ពូទុននិយាយ)

-       កុំទៅអីឪ ឪឯងស្រវឹងខ្លាំងហើយ (កូនគាត់រារាំងឪពុក តែពូទុនមិនព្រមស្ដាប់)

គាត់ក៏ដើរចេញទៅបានបន្ដិច ក៏នឹកអាគមគាត់សូត្រផ្ដុំ ក៏ធ្វើដំណើរទៅ ហើយកូនគាត់សុំទៅជាមួយ គាត់ក៏លើកកូនដាក់ជិះលើក  ប៉ុន្ដែដោយសារតែគាត់ស្រវឹងខ្លាំងពេក នៅពេលសូត្របង្រួញដី គាត់ដើរលឿនពេក គេចមិនទាន់ក៏បុកចាំដើមត្នោតមួយដើម បាក់កស្លាប់ក្នុងពេលនោះទេ  ចំណែកកូនគាត់មិនបានរងរបួសទេ ភ្លាមៗនោះ កូនរបស់គាត់ក៏រត់ត្រលប់មកផ្ទះវិញ ស្រែកហៅអ៊ំៗឲ្យជួយ តែគួរឲ្យសោកស្ដាយណាស់ ព្រោះពូទុនបានស្លាប់បាត់បង់ជីវិតទៅហើយ ។ គ្រប់គ្នាបានតែទុក្ខសោក នាំដំណឹងនេះទៅប្រពន្ធគាត់ និងរៀបចំបុណ្យសពតាមប្រពៃណី ។

Read More

រឿងមហាកម្លាំង

 

និយាយដល់រឿងនេះ ខ្ញុំជឿជាក់ថាអ្នកទាំងអស់គ្នា ពិតជាធ្លាប់ឮចាស់និយាយពីអាគមមហាកម្លាំង មហាទម្ងន់ មហាស្រាល ជាដើម តែថ្ងៃនេះអ៊ែដមីនសូមលើកយកតែរឿងមហាកម្លាំងមកនិទានជូនប្រិយមិត្ត ។ អាគមមហាកម្លាំងនេះដែរ គឺមុននឹងអាចរៀនបានលុះត្រាតែជននោះជាមនុស្សដែលមានចិត្តអត់ធ្មត់ខ្លាំងណាស់ បើមិនដូច្នេះទេ អាចនាំឲ្យមានអន្ដរាយដល់ខ្លួនឯង និងអ្នកដទៃដែរ ដូចរឿងរបស់អ៊ំគឹមជាដើម ។

អ៊ំគឹមជាបុរសចំណាស់វ័យសែសិបប្លាយហើយ គាត់ជាមនុស្សសម្បុរខ្មៅស្រអែម មុខមាំ មានសាច់ដុំធំៗណាស់ គាត់ប្រកបរបរជាអ្នកដំដែក គាត់ជាគត់មត់ណាស់ គាត់មិនសូវចេះញញឹមអីទេ ប៉ុន្ដែចិត្តទូលាយណាស់ ប៉ុន្ដែគាត់ជាកម្លោះចាស់ទេ គឺពុំទាន់មានប្រពន្ធកូននៅឡើយ ប៉ុន្ដែដោយសារតែស្រលាញ់ចូលចិត្តក្មេងៗ គាត់បានសុំកូនគេមកចិញ្ចឹមគ្រាន់នឹងមានអ្នកប្រលែងលេង គាត់ដាក់ឈ្មោះថាសុខ ដែលមានន័យថាសុខសប្បាយ ព្រោះគាត់ចង់ឲ្យកូនបានសុខសប្បាយតាមឈ្មោះ ហើយគាត់ស្រលាញ់ក្មេងៗគ្រប់គ្នាក្នុងភូមិ ហេតុនេះទើបធ្វើឲ្យឪពុកម្ដាយក្មេងគ្រប់រូបក្នុងភូមិ ស្រលាញ់ចូលចិត្តគាត់ណាស់ ម្យ៉ាងគាត់ក៏តែងតែជួយយកអាសារអ្នកភូមិច្រើនណាស់ រហូតថ្ងៃមួយមានរឿងរ៉ាវគួរឲ្យរន្ធត់ចិត្តមួយបានកើតឡើង ។

នៅវេលាយប់ជ្រៅ មនុស្សកំពុងតែដេកលង់លក់យ៉ាងស្កប់ស្កល់ ស្រាប់តែគេបានឮសម្លេងត្រដោកគោះ ជាសញ្ញាប្រកាសអាសន្នពីផ្ទះមេភូមិ អ្នកភូមិគ្រប់ផ្ទះក៏អុជភ្លើងបំភ្លឺ មនុស្សម្នាអ៊ូអរមកកាន់ផ្ទះមេភូមិ ៖

-       លោកមេភូមិ! ៗ តើមានរឿងអីកើតឡើងមែនទេ?

-      បាទអ្នកទាំងអស់គ្នា ! អំបាញ់ប្អូនញ៉ាញ់ បានបាត់កូនដែលកំពុងតែដេកសុខៗ ហើយពេលដើររកបានឃើញស្រមោលខ្លា ដើរចូលក្នុងព្រៃ ប៉ុន្ដែតាមខ្ញុំស្មាននោះមិនមែនខ្លាពិតប្រាកដទេ ព្រោះពុំមានដានជើងខ្លាទេ មានតែខ្លាក្រដាស

-       ខ្លាក្រដាស? វីវរហើយអញ្ចឹង

អ៊ំគឹមបានឮដូចនេះក៏ស្ទុះរត់ទៅផ្ទះវឹង ស្រាប់តែបាត់សុខ ភ្លាមៗនោះគាត់ក៏ឆោឡោឡើង ទើបមេភូមិបានចាត់ប្រុសៗដែលមានកម្លាំងមាំមួននិងក្លាហាន ចូលក្នុងព្រៃស្វែងរកក្មេងៗដែលបាត់ ចំណែកនៅសេសសល់ប៉ុន្មានឲ្យនៅជួយមើលក្មេងៗ ដទៃទៀតក្នុងភូមិ និងសុំឲ្យអ្នកភូមិនៅក្នុងផ្ទះកុំបើកទ្វារផ្ដេសផ្ដាស ហើយសម្ងំនៅឲ្យស្ងៀម ។

ក្រោយពីបានចូលទៅក្នុងព្រៃ ដើរទៅបានជ្រៅបន្ដិច អ្នកភូមិក៏ប្រទះនឹងក្មេងៗដែលបានបាត់ រួមទាំងសុខផងដែរ កំពុងត្រូវបានចងមាត់ និងចងផ្អោបនៅនឹងដើមឈើ ។       ខណៈអ្នកភូមិបម្រុងតែនឹងជួយស្រាយចំណងស្រាប់តែលេចមុខខ្លាមួយដើរមក ដោយមើលតាមស្ថានភាពលោកមេភូមិជាចាស់ទុំ បានដឹងថាខ្លានេះគ្រាន់តែមនុស្សបន្លំពាក់ស្បែកប៉ុណ្ណោះ ក៏ស្រែកឲ្យដោះស្បែកខ្លាចេញ អ្នកភូមិក៏ស្រែកព្រមគ្នាឡើង ទើបលេចចេញជាបុរសម្នាក់វ័យខ្ទង់៥០ សក់វែង មុខមាត់សុទ្ធតែស្នាមសាក់ មើលមុខសឹងមិនយល់ ទើបអ៊ំគឹម ឃើញភ្លាម គឺស្គាល់ថាជាមិត្តរួមគ្រូរបស់គាត់ ព្រោះកាលពីមុនគាត់ធ្លាប់រៀនមហាកម្លាំង ចំណែកបុរសម្នាក់នោះ គឺរៀនអាគមបាលីកូនក្រក និងអាគមផ្លូវងងឹតផ្សេងៗ ឃើញភ្លាមអ៊ំគឹមក៏បានប្រាប់បុរសនោះថា៖

-       អាសាក់ ឯងឆាប់ដោះលែងក្មេងៗភ្លាម បើមិនអញ្ចឹងទេ អញនិងអ្នកភូមិមិនលើកលែងឲ្យឯងទេ

-       ហាសហាសហា អញមិនលែង ពួកឯងធ្វើអីអញបាន

ប្រុសៗដទៃទៀត ដែលចេះក្បាច់គុន បានស្ទុះទៅបម្រុងនឹងវាយបុរសនោះ ស្រាប់តែគ្រប់គ្នាត្រូវប៉ើងមកវិញ ដោយសារតែបុរសនោះមានអាគមផង ទើបគ្រប់គ្នាធ្វើអីមិនបាន ចំណែកអ៊ំគឹមក៏ប្រាប់មេភូមិពីចំណុចខ្សោយបុរសនោះគឺ បុរសនោះជារៀនអាគមផ្លូវងងឹត អញ្ចឹងគឺខ្លាចអាគមល្អ នរណាដែលចេះអាចជួយទប់ទល់បណ្ដើរ ឯអ៊ំគឹមនឹងទៅប្រយុទ្ធតតាំងនឹងបុរសនោះ ភ្លាមនោះមេភូមិក៏ធានាទប់ទល់ គឺក៏ចាប់ធ្វើពិធីឡើងដោយឲ្យបុរសផ្សេងទៀតឈរយាមពីខាងមុខ ភ្លាមនោះបុរសសាក់នោះក៏ប្រើកូនចៅគាត់គឺមានខ្មោចកូនក្រក ទៅប្រយុទ្ធ ចំណែកមេភូមិបានកូនសំណុំសង្វារចេញទៅតទល់ ឯអ៊ំគឹម បានសូត្រផ្ដុំមហាកម្លាំងដែលគាត់បានរៀន វាយសំដៅទៅបុរសនោះ ដំបូងឡើយឃើញថាមិនអាចយកឈ្នះបានទេ ទើបអ៊ំគឹមបានស្រែកឲ្យប្រុសៗដទៃទៀត នាំគ្នាជួយប្រយុទ្ធ ឃើញថាការប្រយុទ្ធយ៉ាងស្វិតស្វាញ ទាំងខ្មោច ទាំងមនុស្ស ទាំងអាគម ប៉ុន្ដែមិនអាចយកឈ្នះបុរសសាក់នោះសោះ គ្រប់គ្នារងរបួសជាទម្ងន់ ប៉ុន្ដែអ៊ំគឹមមិនអីទេ ប៉ុន្ដែបុរសសាក់នោះក៏រងរបួសបន្ដិចដែរ ដោយត្រូវអាគមមហាកម្លាំង ក្រោយមកទើបអ៊ំគឹមនឹកឃើញបាលី និងវត្ថុស័ក្ដិសិទ្ធិដែលលោកគ្រូរបស់គាត់ផ្ដល់ឲ្យមុនចាកចេញ ទើបគាត់បានទាញក្រណាត់យ័ន្ដមួយ ដែលរុំខ្ចប់ព្រះសំរិទ្ធមួយអង្គ គាត់ក៏ចាប់សូត្រសែកអាគមឡើង ក៏កើតជាខ្យល់យ៉ាងសន្ធឹក បន្ទាប់មកគាត់ក៏គប់យ័ន្ដនោះទៅលើបុរសសាក់នោះ បណ្ដាលឲ្យគាត់កម្រើកលែងបាន ភ្លាមនោះអ៊ំគឹមក៏ដកកូនកាំបិតអាគមដែលនៅនឹងចង្កេះនោះ មកឆូតដៃគាត់ឲ្យចេញឈាមដើម្បីដាស់អាគម រួចគាត់ក៏សូត្រអាគមផ្ដុំ៣ដងទៅលើកាំបិតនោះ រួចគប់ទៅកាន់បុរសនោះ ចំទ្រូងស្លាប់ភ្លាមនៅកន្លែង ក្រោយបុរសនោះស្លាប់ កូនក្រករបស់គាត់ក៏រលាយបាត់ដែរ ចំណែកមេភូមិក៏សប្បាយចិត្តណាស់ អ៊ំគឹមរត់ទៅឲ្យបកូនទំាងទឹកភ្នែក ហើយសាកសពបុរសនោះត្រូវបានអ្នកភូមិយកទៅបូជានៅវត្ត និងបានឲ្យលោកឪជួយដោះលែងព្រលឹងដែលបុរសនោះបានយកមកប្រើប្រាស់ក្នុងផ្លុវងងឹត ចាប់តាំងពីពេលនោះមកអ្នកភូមិក៏បានសុខសប្បាយរហូតមក។

Read More

រឿងខ្មោចរន្ទះបាញ់

 

រឿងរ៉ាវគ្រោះធម្មជាតិបានកើតឡើងស្ទើរតែរៀងរាល់ឆ្នាំ មានទាំងគ្រោះរាំងស្ងួត អាកាសធាតុក្ដៅខុសរដូវ អាកាសធាតុប្រែជាមានភ្លៀងជោគជាំខុសកាលវេលា មានមនុស្សសត្វជាច្រើនដែលបានរងគ្រោះដោយសារគ្រោះធម្មជាតិនេះ តួយ៉ាងដូចជារឿងរបស់ពូកនអញ្ចឹង ពូកនគាត់ជាមនុស្សដែលស្លូតបូតណាស់ គាត់មនុស្សទីទ័លក្រ ប៉ុន្ដែមានទឹកចិត្តល្អគួរឲ្យរាប់អាន ដោយសារតែភាពស្មោះត្រង់របស់គាត់ហើយ ទើបមាននារីស្អាតៗ ដែលជាអ្នកស្រលាញ់អត្តចរិតរបស់គាត់ មានទឹកចិត្តចង់ផ្ញើវាសនាលើគាត់ ប៉ុន្ដែគាត់តែបដិសេធជានិច្ច ព្រោះមើលមកខ្លួនឯងទីទ័លក្រខ្លាំងណាស់សព្វថ្ងៃ គ្មានរបរអ្វីក្រៅពីការធ្វើស្រែចំការ ឆ្នាំណាកាក់កបក៏សល់ស្រូវ ដំឡូងបានទុកហូបទៅ ឆ្នាំណាមានគ្រោះធម្មជាតិច្រើន គឺខាតបង់ រកតែអង្ករហូបមិនបានផង ។ ប៉ុន្ដែទោះជាគាត់បដិសេធយ៉ាងណា ក៏រឿងរ៉ាវធម្មជាតិរបស់មនុស្សប្រុស ត្រូវជៀសមិនរួចទេ ទីបំផុត គាត់ក៏បានស្ម័គ្រចិត្តដណ្ដឹងនាងណារី ជាកូនលោកមេភូមិ នាងជានារីដែលសុភាពរមទមណាស់ អៀនប្រៀនច្រើន សម្បុរស្រអែម ដំណើរមួយៗ បើនិយាយសំដីអ្វីក៏ពិរោះគួរឲ្យចង់ស្ដាប់ ។

          ក្រោយពីបានដណ្ដឹងនាងរួចហើយ ពូកនបានខិតខំសន្សំលុយកាក់ដើម្បីទុកថ្ងៃរៀបការ គូដណ្ដឹងនេះថ្វីត្បិតថាបានភ្ជាប់ពាក្យពិតមែន តែពុំហ៊ានជួបគ្នាតែពីរនាក់នោះទេ គឺជួបគ្នានៅមុខចាស់ទុំសងខាង ទោះជាមានអ្វីចង់ផ្ញើក៏ពូកនមិនហ៊ានរញ៉េរញ៉ៃ ឬស្និទ្ធស្នាលជ្រុលទេ ចំណែកណារី ក៏អញ្ចឹងដែរ ព្រោះដឹងហើយថានាងអៀនច្រើន ។ ក្ដីស្រលាញ់អ្នកទាំងពីរមិនថមថយនោះទេ ជួនជាថ្ងៃមួយ ជាបុណ្យភូមិ ពេលនោះមានកម្មវិធីរាំវង់កំសាន្ដ នៅក្នុងភូមិ ណារី និងពូកន មើលទៅពិតជាសមគ្នាណាស់ ពូកនស្លៀកពាក់បែបសាមញ្ញ ប៉ុន្ដែមើលទៅសង្ហាដែរ ឯណារីវិញ មានកូនកន្សែងពណ៌សបង់ក ព្រមទំាងពាក់អាវយឺតពណ៌លឿង មើលទៅពិតជាស្រស់ណាស់ ។ គ្រប់គ្នាបានចូលរាំវង់យ៉ាងសប្បាយ បន្ដិចក្រោយមក ក៏មេឃបង្អុរភ្លៀងយ៉ាងខ្លាំង គ្រប់គ្នារត់ជ្រកភ្លៀង ឯពូកននិងណារី រត់មកជ្រកក្រោមដើមស្វាយ ទឹកមុខញញឹមរកគ្នា រីករាយនឹងបុណ្យភូមិ ប៉ុន្ដែមិនដឹងជាជនប្រមឹកមកពីណាទេ មានគ្នាបីបួននាក់ ចាប់ផ្ដើមឈ្លោះប្រកែកគ្នា ហើយក៏រករឿងវាយតប់គ្នា បណ្ដាលឲ្យណារី និងពូកន មានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាច ក៏បបួលគ្នាទៅផ្ទះទាំងភ្លៀង ខណៈពេលដែលកំពុងតែជូនណារីទៅផ្ទះ ពួកប្រមឹកនោះបានរត់ប្រសេចប្រសាចពីក្រោយ រួចគប់ដុំថ្មសំដៅមកពូកន តែណារីទៅរងបណ្ដាលឲ្យនាងបែកក្បាលហូរឈាមជាខ្លាំង ដោយសារតែឃើញគូដណ្ដឹងខ្លួនរបស់បែបនេះពូកនក៏សម្រេចចិត្តដោះអាវរុំក្បាលឃាត់ឈាម និងបីនាងរត់ទៅផ្ទះ ចំណែកពួកប្រមឹកឃើញបែបនោះ ក៏រាងភ័យ ស្វាងស្រាចែស ក៏ដាក់មេប្រូចតែម្ដង ។ ពិតជាគួរឲ្យអនិច្ចាកម្មរបស់ពូកន ខណៈដែលកំពុងបីណារី បណ្ដើរ ហៅនាងបណ្ដើរ៖ ណារីៗ កុំដេកណា ប្រឹងបើកភ្នែកឡើង ឯណារី ឃើញបែបនេះក៏ប្រឹងត្រដរញញឹមលើកទឹកចិត្តពូកន ស្រាប់តែមេឃមានរន្ទះឆ្វេចឆ្វាច ស្នូរផាំង រន្ទះបាញ់មួយគ្រាប់ គេឃើញពូកនដេកដួលនៅនឹងដី ឯណារីវិញក៏បានត្រឹមប្រឹងស្រែកឲ្យគេជួយ ស្របពេលនោះដែរ ក៏មានអ្នកភូមិដែលបានធ្វើដំណើរមកផ្ទះដែរ តាមផ្លូវនោះ ឃើញហេតុការណ៍នោះហើយក៏ស្រវេស្រវាជួយគ្រាពូកន ឃើញថាគាត់ទន់ខ្លួនបាត់ទៅហើយ អាណិតតែណារីទេ ឈាមហូរខ្សោះខ្លួនផង ឃើញគូដណ្ដឹងខ្លួនស្រស់ៗនៅភ្នែកបែបនេះ នាងទប់អារម្មណ៍មិនបាន ក៏សន្លប់បាត់ស្មារតីទៅ ។

          ក្រោយពីដឹងខ្លួន ណារីឮសម្លេងអ្នកផ្ទះយំសោកអាណិតពូកនគ្រប់គ្នា នាងប្រឹងបើកភ្នែក ហើយក៏ស្រក់ទឹកភ្នែកអាណិតអនាគតស្វាមី នាងស្រែកយំថា៖ គាត់ជាមនុស្សល្អណាស់ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកប្រល័យជីវិតគាត់បែបនេះ តើគាត់បានធ្វើខុសអី តើជាតិមុនខ្ញុំជំពាក់កម្មអី្វ បានជាជាតិនេះអភ័ព្វម្ល៉េះ? បើសិនជាអាចយកខ្ញុំជំនួសគាត់ទៅ...។ នាងយំសោកឥតខ្មាសអ្វីទៀតឡើយ ទិដ្ឋភាពបែបនេះនរណាមិនអាណិត នរណាមិនខ្លោចចិត្ត ។ ក្រោយមកគ្រួសារណារីក៏បានរៀបចំបុណ្យសពជូនពូកន ចប់រួចរាល់ ឯណារីនៅមិនទាន់អស់អាឡ័យពីគូដណ្ដឹងនៅឡើយ ខណៈនាងកំពុងយំនៅលើគ្រែក្នុងបន្ទប់គេងម្នាក់ឯង ស្រាប់តែនាងបានឮសម្លេងពូកនិយាយមកកាន់នាង៖ ណារី! កុំយំអីណា ! ធ្វើម្ដេចជាតិនេះបុណ្យខ្ញុំតិច កុំសោកសង្រេងនាំឲ្យស្គមកាយអី្វ ជាតិនេះខ្ញុំសំណាងណាស់ទៅហើយ ដែលទេវតាបានឲ្យបានជួបណារី ។ ណារីសម្លឹងទៅតាមបង្អួច ឃើញគូដណ្ដឹងស្រស់ៗបែបនេះ ដោយក្ដីស្រលាញ់ដ៏ស្មោះស្ម័គ្រ នាងបានស្ទុះរត់ទៅឲ្យប តែមិនអាចឲ្យបបាន នាងបានហៅពូកនថា ប្ដីៗពេញមាត់ ទាំងទឹកភ្នែកហូរជោគផែនថ្ពាល់ សូម្បីតែអ៊ែដមីនក៏ទប់ភ្នែកមិនបានដែរ បងកុំទៅណាអី អូនស្រលាញ់បងណាស់ ជាតិនេះអូនមានសំណាងបានបងជាប្ដី ។ តែទោះជានាងយំអង្វរយ៉ាងណា វិញ្ញាណពូកនក៏រលាយសូន្យបាត់ទៅ។

          ថ្លែងពីពួកប្រមឹកដែលគប់ដុំថ្មចំណារី ខណៈដែលកំពុងអង្គុយផឹកស្រាសក្លែម       ត្រឡនតននៅខ្ទមក្នុងវាលស្រែមួយកន្លែង ក្នុងចំណោមគ្នាគេម្នាក់ ឃើញសាច់ក្លែមទៅមុខពូកន ភ័យណាស់ក៏ស្រែក ៖ ខ្មោចអាកនៗ !​ ភ្លាមនោះស្រាប់តែមានឮសម្លេងស្នូររន្ទះបាញ់ជាច្រើនគ្រាប់ បាញ់ជាប់ៗគ្នា រង្គើអស់ធរណី មួយគ្រាប់បាញ់ចំខ្ទមស្រែនោះ ប៉ុន្ដែមិនបណ្ដាលឲ្យពួកនោះមានគ្រោះថ្នាក់ទេ ប៉ុន្ដែរន្ទះនៅបាញ់រហូត ដេញតាមពួកគេ រហូតដល់ពួកគេទាំងអស់ លុតជង្គង់យំសុំអង្វរ និងទទួលដឹងខុស និងស្បថថាឈប់ផឹកស្រាពីថ្ងៃនេះតទៅ ហើយពួកគេសន្យាថានឹងសាងភ្នួសដើម្បីបំពេញកុសលឧទ្ទិសឲ្យដួងវិញ្ញាណក្ខន្ធពូកន ដើម្បីលុបលាងទោស ។ ដោយនិស្ស័យជាមនុស្សស្លូតបូត ស្លាប់ទៅហើយក៏មានចិត្តស្លូតបូតទៀត វិញ្ញាណពូកនក៏បាត់ពីទីនោះទៅ មុននឹងទៅចាប់កំណើតថ្មី ពូកនបានទៅលាប្រពន្ធ ដោយប្រាប់ថា៖ បើនិស្ស័យយើងមាន យើងជួបគ្នាទៀត បួនឆ្នាំក្រោយនឹងមាននារីមកផ្ញើកូនឲ្យហើយ សូមអូនទទួលផង ។ ពិតជានិស្ស័យមែន បួនឆ្នាំក្រោយ មាននារីមេម៉ាយម្នាក់យកកូនប្រុសមកឲ្យណារី ដោយកូននោះកើតមកចេះនិយាយកាលណា បានប្រាប់ម្ដាយថាទៅរកប្រពន្ធគេឈ្មោះណារីៗ តាំងពីពេលនោះមកណារីក៏ទទួលចិញ្ចឹមបីបាច់កូននោះរហូតដល់ធំ ដោយគេមិនព្រមយកប្រពន្ធសោះ គឺសុំណារីទៅបួសរហូតទៅ។

Read More

រឿងព្រៃចម្ការកៅស៊ូ

 

តាមពិតនិយាយដល់រឿងចម្ការកៅស៊ូ ខ្ញុំជឿជាក់ថាប្រិយមិត្តមួយចំនួនពិតជាធ្លាប់បានឃើញ ព្រោះពេលវាធំឡើង គឺម្លប់ត្រជាក់ណាស់ ប៉ុន្ដែងងឹតគួរឲ្យខ្លាចដែរ ម្យ៉ាងបើនៅម្នាក់ឯងចម្ការបួនដប់ហិកតា គិតមើលទៅតើហ៊ាននៅម្នាក់ឯងអត់? តោះឥលូវនេះយើងចូលដល់សាច់រឿងញាក់សាច់របស់យើងតែម្ដងទៅ ៖

          រឿងនេះនិយាយពីគ្រួសារពូទីន ដោយគាត់ជាមនុស្សចំណូលស្រុកថ្មីៗ ជាគ្រួសារធំ ដែលមានកូនដល់ទៅ៨នាក់ ប៉ុន្ដែជីវភាពខ្វះខាតក្រីក្រលំបាកខ្លាំងណាស់ គាត់ក៏ផ្លាស់ទីលំនៅពីស្រុកកំណើតនៅឯខេត្តកណ្ដាល ដើម្បីមករស់នៅ និងស្វែងរកមុខរបរនៅខេត្តកំពង់ចាម ប៉ុន្ដែដោយសារតែស្ថានភាពលំបាកពេក គ្មានទុនរកស៊ីនឹងគេ គាត់និងក្រុមគ្រួសារ បានដើរស៊ីឈ្នួលគេ មួយថ្ងៃកាត់មួយថ្ងៃកោរ ពិតជាកំសត់ខ្លាំងណាស់ ពេលខ្លះអាចរកបានតែមួយពេល មួយពេលទៀតត្រូវនាំកូនដេកអត់បាយ និយាយដល់រឿងនេះ   សូម្បីតែជីវិតអ៊ែដមីនក៏ធ្លាប់ជួបដែរ គឺវេទនាគ្មានពាក្យអ្វីថ្លែងទេ នឹកដល់ពេលនោះ ពាក្យគេថា សក់អ្នកណាក្បាលអ្នកហ្នឹងហើយ សូម្បីតែសាច់ញាតិក៏គេមិនរាប់រកមិនស្គាល់ដែរ ទម្រាំបានដល់ថ្ងៃនេះ ពិតជាតស៊ូជីវិតដ៏ជូរចត់មិនតិចទេ ។​តោះកុំរវល់តែចូលតួខ្លួនឯងពេក បន្ដសាច់រឿងយើងវិញ តែដោយសារតែការលំបាក គាត់និងក្រុមគ្រួសារបានសម្រេចចែកផ្លូវគ្នា ដោយគាត់ជាមួយកូនធំៗបួននាក់ ចេញទៅដើររកស៊ីឈ្នួលគេ បើគេមិនរក គឺគាត់ដើររើសខ្ចៅខ្យង ឬបេះបន្លែព្រៃ ដើម្បីមកផ្ទះផ្សំៗ គ្រាន់តែនឹងដោះទាល់មួយគ្រា ចំណែកប្រពន្ធគាត់និងកូនតូចបួននាក់ទៀត ចេញវត្តដើម្បីជួយលាងចានឆ្នាំង និងរៀបចំចង្ហាន់លោក គ្រាន់នឹងបាយវត្តមួយសំណុំ ពេលថ្ងៃត្រង់ក៏មកជួបជុំគ្នាវិញ ដើម្បីហូបបាយជុំគ្នាវិញ ។ ក្រោយពីបាយរួច ពូទីនក៏និយាយជាមួយប្រពន្ធថា៖

-       ឯងអើយ! ខ្ញុំគិតថាចេញពីស្រុកកំណើតមករកស៊ីនៅស្រុកគេ សង្ឃឹមថានឹងបានធូរស្រាល មានឯណា ជីវិតកាន់តែលំបាកបន្ថែមទៀត

-       ឪវា ! កុំគិតច្រើនពេក ធ្វើម្ដេចបើយើងទាំងពីរគ្មានបានរៀនសូត្រអីហ្នឹង មិនចេះអក្សរមួយតួ នឹងរកការងារល្អក៏មិនបាន កូនក៏ច្រើន ខ្ញុំពិតជាពិបាកចិត្តណាស់

-       ម៉ែវា! ខ្ញុំគិតថានឹងសុំព្រះតេជគុណចៅអធិការវត្ត ដើម្បីសុំឲ្យកូនយើងបានបួសរៀន ហើយក៏ជួយសម្រាលបន្ទុកមួយគ្រាដែរ ក្រែងលោថ្ងៃក្រោយកូនមានវាសនា រៀនសូត្របានខ្ពស់ បានការងារល្អ អាចចិញ្ចឹមខ្លួនឯងបាន អញ្ចឹងយើងទាំងពីរក៏មិនមានអ្វីដែលត្រូវសោកស្ដាយដែរ ។

-       ចាំមើលខ្ញុំសួរកូនសិន និងសុំការសណ្ដោសពីព្រះតេជគុណសាកមើល

ក្រោយពីនិយាយពីរឿងនេះហើយ ពីរនាក់ប្ដីប្រពន្ធបានហៅកូនមកសាកសួរ ក៏ឃើញថាមិនប្រកែកអីដែរ បានដូចអ្វីដែលគិតហើយ ក៏ចេញទៅសុំតេជគុណ ក៏លោកអាណិតមេត្តា និងជួយទំនុកបម្រុងក្នុងការបំបួសកូនទាំង៤របស់គាត់ឲ្យ ។ ក្រោយមកក៏មានអ្នកម្នាក់បានដឹងពីស្ថានភាពគ្រួសារគាត់ក៏អាណិតអាសូរ ក៏បានជួលគាត់និងក្រុមគ្រួសារឲ្យទៅជួយដេកយាម និងចៀរជ័រកៅស៊ូ ដែលមានទំហំដីដល់ទៅម្ភៃហិកតាឯណោះ ដោយក្នុងមួយខែថ្លៃឈ្នួលយាមគាត់ឲ្យ ហុកសិបម៉ឺនរៀល ចំណែកថ្លៃចៀរជ័រកៅស៊ូគិតផ្សេងទៀត ។ សប្បាយចិត្តនឹងកូនបានបួសផង សប្បាយចិត្តនឹងបានការងារល្អជាប់លាប់ផង ទាំងពីរនាក់ប្ដីប្រពន្ធទឹកភ្នែកហូរមកទាំងមិនដឹងខ្លួន ដោយរំពឹងថានឹងលែងបារម្ភបានលុយ ទិញចំណីអាហារ សម្រាប់កូនៗហើយ ជាតិជាឪពុកម្ដាយ អ្នកណាក៏ដូចអ្នកណាដែរ កូននេះហើយ ជាកែវភ្នែកនោះ ។ ក្រោយពីបានបំបួសកូនហើយ ទាំងពីរនាក់ប្ដីប្រពន្ធក៏ចាប់ផ្ដើមរៀបចំអីវ៉ាន់ ដើម្បីទៅដេកយាមចម្ការកៅស៊ូ ទៅនៅពីនោះបានមួយរយៈពិតជាធ្វើឲ្យពូទីននិងក្រុមគ្រួសារសប្បាយចិត្តណាស់ ខិតខំប្រឹងប្រែងធ្វើការ និងសន្សំលុយកាក់ខ្លះ យកទៅប្រគេនឧបត្ថម្ភដល់លោកកូនដែលបានបួសរៀនទៀត សូម្បីតែអ៊ែដមីនក៏សប្បាយចិត្តជំនួសស្ទើរតែនឹងស្រក់ទឹកភ្នែកដែរ ទៀតហើយៗ ចូលតួទៀតហើយ ។

នៅយប់១៥កើត ខណៈដែលលោកកូនៗ នឹកឪពុកម្ដាយពេកក៏សុំចៅអធិការវត្តទៅលេងញោមទាំងពីរ ខណៈនោះ ពូទីននិងក្រុមគ្រួសារបានសុំឲ្យលោកកូននិមន្ដប្រោះព្រំធម៌ឲ្យស្ដាប់ ព្រោះចង់ដឹងថាលោកកូនបួសរៀនបានយ៉ាងណាហើយ លោកកូនឮហើយ ក៏មានសោមនស្សក៏ចាប់ផ្ដើមអារាធនា សំដែងនូវធម៌ ខណៈដែលលោកកំពុងតែសំដែងធម៌ ស្រាប់តែមានខ្យល់ត្រជាក់បក់មកវ៉ ខ្លាំងប្លែកខុសធម្មតា រំពេចនោះក៏លេចចេញស្រមោលមនុស្សប្រហែលជាបីនាក់ដើរមកសំដៅលោក ហើយក៏ក្រាបសំពះសុំស្ដាប់នូវការសំដែងធម៌ដែរ ពីរនាក់ប្ដីប្រពន្ធឃើញបែបនេះមិនបានគិតច្រើនទេ គិតតែពីតេ្រកអរ ព្រោះនឹងមានមនុស្សមករស់នៅក្បែរនោះដែរ ។ រំលងពីយប់នោះទៅ ក៏មានមនុស្សមួយក្រុមទៀត បានស៊ីឈ្នួលចៀរជ័រកៅស៊ូនៅទីនោះដែរ ប៉ុន្ដែសុទ្ធតែក្មេងៗជំទង់ស្ទាវៗ ពួកគេរៀបចំបោះតង់ ដើម្បីសម្រាក ខណៈពេលទៀបភ្លឺម៉ោង២ គ្រប់គ្នាងើបឡើងចៀវជ័រ ខណៈនោះពួកស្ទាវនោះស្រាប់តែឃើញអ៊ំស្រីចំណាស់ម្នាក់កំពុងតែដើរចៀរជ័រដែរ ពួកគេក៏លាន់មាត់សើច៖

-       យីន៎! ម្ចាស់ចំការនេះ ម្ដេចក៏មកជួលអ៊ំនោះកើតន៎ ចាស់ហើយ ដំណើរស៊ើកៗ ចៀរអីនឹងបានទៅហ៎

មែនហើយ! អ៊ំអើយកុំខឹងណា បើខ្ញុំចំណាស់អ៊ំវិញ ខ្ញុំមិនមកចៀរជ័រកៅស៊ូទេ ខ្ញុំទៅធ្វើយាយជីបម្រើលោកហើយ ហាសហាសហា ពួកគេនាំគ្នាសើចឲ្យកក្អឹក​ ស្រាប់តែបាត់អ៊ំស្រីនោះបាត់ គ្រប់គ្នាចាប់ផ្ដើមស្ងប់ស្ងាត់ ភ្នែកនៅកញ្ចឹងក រំពេចនោះក៏ស្រាប់តែលេចចេញនូវមនុស្សអត់ក្បាលដើរសំដៅមករកពួកគេ ពួកគេក៏រត់ដាក់មេប្រូច ហើយក៏ស្រែកឲ្យគេជួយ រត់ទៅច្រកនេះ ស្រាប់តែជួបនឹងខ្លាដំបងដ៏ធំ កំពុងគ្រហឹមសម្លឹងដេញតាមពួកគេ ពួកគេភ័យណាស់ រត់មិនបានមើលមុខក្រោយទេ រត់ទៅច្រកផ្សេង ជួបនឹងពស់ធំៗ រត់ចុះរត់ឡើង ជួបនឹងព្រាយសក់វែងអូសដី អ្នកខ្លះភ័យពេកក៏សន្លប់នឹងកន្លែង ខ្លះទៀត រត់បុកដើមកៅស៊ូបែកក្បាលហូរឈាម ពួកគេម្នាក់ៗ ប្រឹងរត់ខ្លាំងណាស់ រត់យូរហើយ មិនជួបក្រុមគ្រួសារពូទីនសោះ បើអ្នកទាំងអស់គ្នាវិញ បើឃើញបែបនេះបើមិនរត់ មិនភ័យទើបវាចម្លែក អ្នកដទៃមិនសូវប៉ុន្មានទេ ព្រោះសន្លប់បណ្ដើរហើយ នៅសល់តែអន្ទិតស្រស់ដែលជាអ្នកនិយាយឌឺដងឲ្យទៅអ៊ំស្រីនោះ ដែររត់ចេះតែជួបរហូត អស់ពីខ្លា មកជួបតោ អស់ពីតោ មកជួបក្រពើលើគោក រហូតដល់គេរត់ចុះរត់ឡើងក៏ជំពប់ជើងដួល ទៅលើផ្នូរខ្មោច ស្រាប់តែអ៊ំស្រីនោះបានលេចមុខឡើង អង្គុយពីលើផ្នូរនោះ ហើយស្រែកថា ពួកឯងជាក្មេងគ្មានម៉ែឪប្រដៅ ឃើញចាស់មិនចេះគួរសម អញចាស់តើវាយ៉ាងម៉េច អញចាស់តើឲ្យឯងប្រមាថបានមែន? ឯងនេះសមតែទទួលបាននូវអ្វីដែលបានធ្វើ ប៉ុន្ដែបើឯងយល់ពីកំហុស ហើយឈប់ប្រព្រឹត្តបែបនេះទៀត អញនឹងលើកលែងឲ្យ អន្ទិតស្រស់នៅចាំដល់ណាទៀត ក៏លើលើកដៃសំពះទាំងញ័រ ហើយនិយាយថា៖ ឲ្យខ្ញុំសុំទោស ខ្ញុំលែងហ៊ានទៀតហើយ និយាយតែប៉ុណ្ណេះអន្ទិតស្រស់ក៏សន្លប់បាត់មាត់បាត់កទៅ ភ្លាមនោះមេឃក៏ភ្លឺល្មម គ្រួសារពូទីនក៏មកឃើញនាយសន្លប់បែបនេះក៏ជួយគ្រាទៅកន្លែងស្នាក់នៅវិញ ប៉ុន្ដែអន្ទិតស្រស់វិញ គឺបានជ្រុះសក់អស់បាត់ ឃើញដូចនេះពូទីនក៏ឲ្យប្រពន្ធទៅនិមន្ដលោកកូន ដើម្បីជួយប្រោះព្រំបំបាត់ការភ័យ ព្រោះគាត់ដឹងថាប្រហែលជាត្រូវខ្មោចលងហើយ ព្រោះគាត់ក៏ធ្លាប់បានជួបដែរ ប៉ុន្ដែគេមិនធ្វើបាបគាត់ គេប្រាប់ថា គាត់នឹងក្រុមគ្រួសារជាមនុស្សល្អ ម្យ៉ាងថ្ងៃមុនគេបានស្ដាប់លោកកូនសំដែងធម៌ទៀត ជាហេតុនាំឲ្យវិញ្ញាណពួកគេបានកុសលច្រើនណាស់ ។ ក្រោយពីហេតុការណ៍នោះបញ្ចប់ទៅ អន្ទិតស្រស់ក៏ប្ដូរពីក្មេងច្រលើម មកក្លាយជាក្មេងសុភាព ចេះស្គាល់ចាស់ស្គាល់ទុំ ម្យ៉ាងគេតែងតែឆ្លៀតទៅវត្តដើម្បីរៀនសូត្រធម៌ និងតែព្យាយាមធ្វើបុណ្យឧទ្ទិសដល់ដួងវិញ្ញាណក្ខន្ធរបស់អ៊ំស្រីម្នាក់នោះផងដែរ ។ 

Read More

រឿងប្រេតសុំបាយ

 

ខ្ញុំជឿថាអ្នកទាំងអស់គ្នាពិតជាធ្លាប់បានឮរឿងរ៉ាវជាច្រើនពាក់ព័ន្ធនឹងរឿងពពួកប្រេតនេះ ជាពិសេសសម្រាប់ពុទ្ធសាសនិកជនទាំងឡាយ ដែលគោរពបូជានូវព្រះពុទ្ធសាសនា មិនពិតធ្លាប់បានជាក់មិនខាន ជាពិសេសរាល់ពេលរដូវភ្ជុំបិណ្ឌម្ដងៗ គឺតែងតែឮតាមវត្តអារាមចាក់បទ ទំនួញប្រេត ដែលជាសំនៀងរបស់លោកតា ពេជ្រ សុខា ពុំខានឡើយ សូម្បីតែអ៊ែដមីនឲ្យតែដល់បុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ អ៊ែដមីនតែងតែក្រោកពីព្រឹកដើម្បីទៅវត្ត សូត្របទ”សារភញ្ញ និងបរាភវសូត្រ” មិនដែលខានទេ ដើម្បីឧទ្ទិសនៅសទ្ធាជ្រះថ្លាក្នុងព្រះរតនត្រ័យនេះជូនដល់បុព្វការីជនដែលលោកបានចែកឋានទៅហើយ ព្រមទាំងញាតិគ្រប់សណ្ដានក្នុងសង្សារវដ្ដរបស់អ៊ែដមីន។ មុននឹងចូលដល់សាច់រឿងអ៊ែដមីនសូមរំលឹកដល់អ្នកទាំងអស់គ្នា ពេលដែលធ្វើបុណ្យឧទ្ទិសសូមកុំឧទ្ទិសថាសូមបានដល់ញាតិការទាំងប្រាំពីរសណ្ដាន បើឧទ្ទិសបែបនេះគឺបានតែប្រាំពីសណ្ដានទេ ឯញាតិដែលយើងរាប់មិនអស់ដែលលោកភ្លាំងភ្លាត់ធ្លាក់ទៅនរកអវចីនោះ ពុំទទួលបានទេ ដូចនេះសូមធ្វើការឧទ្ទិសថា ដោយអំណាចនៃផល្លានិសង្សដែលខ្ញុំបានធ្វើនេះ សូមឧទ្ទិសដល់បុព្វការីជនរបស់ខ្ញុំមាន(ឈ្មោះអ្នកដែលទើបនឹងស្លាប់ថ្មីៗ) និងញាតិការគ្រប់សណ្ដានក្នុងសង្សារវដ្ឋរបស់ខ្ញុំ សូមឲ្យលោកទាំងនោះ បានចាកទុក្ខ ជួបតែក្ដីសុខ ។ តែប៉ុណ្ណេះ គឺលោកទាំងនោះនឹងបានសេចក្ដីសុខហើយ ។ ឥលូវនេះយើងចូលមកដល់សាច់រឿងម្ដងវិញ ដែលមានតំណាលថា៖

          នៅក្នុងតំបន់ភូមិដាច់ស្រយាលមួយ មានវត្តអារាមមួយដែលក្រីក្រណាស់ ប៉ុន្ដែប្រជាជននៅក្នុងភូមិនោះ គឺមានសទ្ធាជ្រះថ្លាណាស់ចំពោះព្រះរតនត្រ័យ ហេតុនេះហើយ ទើបបានជាអ្នកភូមិបានបញ្ជូនកូនដើម្បីទទួលបានឧបជ្ឈាពីលោកគ្រូចៅអធិការវត្ត ដើម្បីកសាងព្រះពុទ្ធសាសនាឲ្យបានរុងរឿងឡើង ។ គ្រប់អ្នកភូមិតែងតែរៀបចំចង្ហាន់ជាវេនៗ មិនដែលខាក់ខានឡើយ ទោះជាមិនមែនរដូវភ្ជុំបិណ្ឌ ឬបុណ្យទានឯទៀតក៏ដោយ ។ ដូចរាល់ឆ្នាំដែរ ឆ្នាំនេះពិតជាសប្បាយមិនខានទេ ព្រោះរដូវភ្ជុំបិណ្ឌបានខិតជិតមកដល់ហើយ ប្រជាជនក្នុងភូមិកំពុងតែរៀបចំជួយបោសសម្អាតវត្តដើម្បីត្រៀមទទួលភ្ជុំបិណ្ឌខាងមុខនេះ ។ ឆ្នាំនេះ ក៏មានកំលោះម្នាក់ឈ្មោះថាដារា ជាអ្នកចំណូលស្រុក បានមកលេងភូមិនេះ ដោយសារតែល្បីថា ជាទីដែលសម្បូរដោយអ្នកដែលជ្រះថ្លាក្នុងព្រះរតនត្រ័យ ជាហេតុនាំឲ្យកំលោះយើង ចង់បានឃើញផ្ទាល់ភ្នែក ពេលមកដល់កំលោះដារាបានសុំសម្រាកនៅផ្ទះរបស់លោកមេភូមិ ។ បិណ្ឌ១បានមកដល់ ប្រជាជនក្នុងភូមិបានរៀបចំចង្ហាន់របស់ខ្លួនទៅវត្ត កំលោះយើងក៏បានសុំចូលរួមនឹងគេដែរ ពេលទៅដល់កំលោះយើងបានសួរទៅលោកតាអាចារ្យ៖

-       ជំរាបសួរលោកតា!

-       អូ! លើកដៃថ្វាយព្រះចៅ មើលទៅមានព្រលឹងរបស់គេ

-       បាទលោកតា នៅវត្តនេះរាល់ឆ្នាំមានការបោះបាយបិណ្ឌទេ

-       មិនដែលទេចៅ ! ច្រើនឆ្នាំណាស់មកហើយ មិនដែលមានការបោះបាយបិណ្ឌនោះទេ

-       ម៉េចក៏អញ្ចឹងវិញលោកតា

-       តាក៏មិនដឹងដែរ គឺថាធ្វើតាមថេរដីកាទេ

ក្រោយពីសាកសួរបានមួយចំនួនហើយ កំលោះយើង ក៏នៅជួយរៀបចំនៅវត្ត ដូចជាពុសអុស ជួយរែកទឹកជាដើម ។

មិនយូរប៉ុន្មាន បិណ្ឌ១បានមកដល់ នៅតាមវត្តអារាមក្នុងប្រទេស អ៊ូអរពោរពេញដោយមនុស្សកុះករ រៀបចំចង្ហាន់ ភេសជ្ជៈ បច្ច័យ ដើម្បីធ្វើបុណ្យឧទ្ទិសជូនដល់បុព្វការីជន ដែលបានចាកលោកទៅ មិនខុសពីដារា ក៏បានរៀបចំខ្លួន ទៅជួយដាំបាយយាយៗ មើលទៅគេឧស្សាហ៍ណាស់ គេស្ម័គ្រធ្វើកូនសេកលោកមួយរយៈហើយ ។ ព្រឹកម៉ោងប្រហែល៣ យាយតាងើបនាំគ្នា ដាំបាយដំណើបពូតជាដុំៗ ដើម្បីឧបកិច្ច (មិនបោះបាយបិណ្ឌទេ)       ខណៈពេលដែលយាយតាកំពុងញាប់ដៃញាប់ជើង ដាំបាយដំណើបឲ្យឆាប់ឆ្អិន ដាំទឹកក្ដៅសម្រាប់ឆុងតែប្រគេនលោកផង ខណៈនោះស្រាប់មានតែខ្យល់យ៉ាងត្រជាក់ស្រឹប ត្រជាក់ដល់ឆ្អឹងខ្នងតែម្ដង ត្រសៀកៗមក ស្រាប់តែមានដៃមួយយ៉ាងធំ លូកតាមបង្អួចនៃផ្ទះបាយមក លូកមកចាប់បាយដែលដួសដាក់ចានដែកធំមួយ ប៉ុន្ដែលូកមិនបាន ឃើញតែដៃនោះរលាកក្ដៅ ក្រហាយ លាយនឹងសម្លេងយំថ្ងូរទ្រហឹង ឡើងរង្គើខ្ទរដំបូល ស្រាប់តែមានទឹកធ្លាក់ពីលើដំបូលយ៉ាងខ្លាំង ប្រៀបដូចគេចាក់ទឹករាប់តោនមកអញ្ចឹង ធ្វើឲ្យបាក់ដំបូលផ្ទះបាយវត្ត ពេលនោះហើយ ដែលយាយជីតាជី ព្រមទាំងកំលោះយើងផងដែរ បានងើយទៅលើ ឃើញប្រេតយ៉ាងធំ ក្បាលធំៗ ភ្នែកធំៗ ខ្ពស់ផុតចុងដូងទៀត ក្បាលពោះប៉ោងៗ តែរាងកាយស្គមកំព្រឹង ឃើញតែឆ្អឹងជំនីរផុសឡើងមក រកសាច់ពុំយល់ទេ កំពុងតែឈរ មើលឃើញច្បាស់ច្រើនណាស់នៅបរិវេណវត្តនោះ ខណៈនោះដែរ ក៏ផ្អើលដល់មនុស្សម្នាជាច្រើនដែលនៅក្បែរវត្តនោះ ព្រមទាំងព្រះសង្ឃទៀត ដោយសារឃើញផ្ទាល់បែបនេះហើយ ទើបព្រះតេជគុណ ព្រះចៅអធិការវត្ត បាននិមន្ដ និងសូត្រមន្ដ និងបានមានសង្ឃដីកាថា ៖ សូមអហោសិកម្មឲ្យកូនចៅអ្នកផងចុះ អាត្មានិងញាតិញោម និងរៀបចំបោះបាយបិណ្ឌ និងវេរចង្ហាន់បិណ្ឌបាត្រជូនដល់អ្នក សូមឲ្យអ្នកទទួលផល្លានិសង្សនេះចុះ បន្ទាប់ពីមានសង្ឃដីកាចប់ ព្រះតេជគុណ បានប្រាប់ឲ្យលោកតាចារ្យ យាយជី ចាប់ផ្ដើមនមស្សការថ្វាយបង្គំរតនត្រ័យឡើង ចប់រួច សូត្រ យំ កិញ្ចិ ចប់ហើយ ក៏នាំគ្នាអុជធូបឧទ្ទិសមគ្គផល ហើយកាន់ធូបម្នាក់មួយសរសៃ ជាមួយបាយបិណ្ឌ និងចាប់ផ្ដើមដង្ហែរទក្សិណបីជុំ ដោយសូត្របណ្ដើរ បោះបាយបណ្ដើរ ថា៖ សព្វេ សត្តា អាហារបិណ្ឌបាតំ ផល្លា ផល្លំ ភន្ដុ​ ឬអ្នកខ្លះសូត្រត្រឹម សព្វេ សត្តា អាហារហោន្ដុ រួចហើយអនុមោទនា រៀងៗខ្លួន ដរាបគ្រប់បីជុំ គ្រានោះ ប្រេតបានទទួលបាយគ្រប់គ្នា ។

តាំងពីបានឃើញហេតុការណ៍នោះហើយ វត្តអារាមនោះក៏ចាប់ផ្ដើមពិធីបោះបាយបិណ្ឌដរាបរៀងមក ។

Read More