រឿងក្មេងបាប

 

រឿងនេះជារឿងពិតមួយដែលបានកើតឡើងចំពោះក្រុមក្មេងៗ ដែលរស់នៅជិតវត្ត ព្រោះកាលពីក្មេងអ៊ែដមីនគឺជាកូនសេកលោកម្នាក់ដែរ អ៊ែដមីនតែងតែស្នាក់នៅជាមួយភិក្ខុមួយអង្គព្រះនាម សុវណ្ណ ដើម្បីរៀនធម៌ និងពឹងពាក់វត្តអារាមជាទីស្ងប់សុខ ងាយស្រួលរៀនសូត្រផងដែរ ។ នៅឆ្នាំនេះនៅទីវត្តអារាមមានរៀបចំពិធីបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ ធំជាងរាល់ឆ្នាំ ពុទ្ធបរិស័ទគ្រប់ទិសទី បានមកជួបជុំគ្នាកុះករណាស់ ។ នៅក្នុងចំណោមក្មេងវត្ត មានក្មេងប្រុសម្នាក់ឈ្មោះថា រ៉ាម៉ន ជាក្មេងមួយរពឹស ហើយក្បាលខូចទៀត បើពេលដែលលោកយាយ ឬអាចារ្យតែងតែរៀបចំបាយទឹកឲ្យក្មេងហូបជុំគ្នា ព្រោះគាត់មិនអនុញ្ញាតឲ្យក្មេងៗរត់មកលើកម្ហូបរញ៉េរញ៉ៃទេ និងរក្សាសណ្ដាប់ធ្នាប់ផង ពេលកំពុងហូបគ្រប់គ្នារួមទាំងអ៊ែដមីន គឺហូបតាមសម្រួល តែខុសអីតែរ៉ាម៉ន ហូបញាត់យកៗ ហើយឆ្លៀតយកថង់ច្រកបាយនិងសម្លទៀត អ៊ែដមីនក៏ថា៖

-       អាម៉ន! ម៉េចក៏ឯងច្រកម្ហូបអ៊ីចឹងធ្វើអី?

-       យី! អានេះកុំមកចេះ អញច្រកទុកស៊ីតើ

-       មុននឹងឯងទុក មានគិតអ្នកដទៃដែលគេកំពុងហូបអត់? បើគេហូបអស់ហើយ ឯងទុកក៏គេមិនថាដែរ បើត្រូវការម្ហូបទុកឲ្យអ្នកផ្ទះមែន ទៅសុំតាៗទៅបានហើយ

-       ចុមមើលវានិយាយ អញទុកស៊ីជារឿងរបស់អញ ប្រយ័ត្នត្រូវហ្អែង

ក្មេងៗដទៃទៀត ពុំមាននរណាមួយហ៊ានតមាត់ជាមួយអាម៉នឡើយ ចំណែកខ្ញុំក៏បានត្រឹមតែខឹង លែងស្ដី ដើរចេញពីនោះទៅ ។ ថ្ងៃមួយពេលខ្ញុំកំពុងនៅលេងក្រោមសាលាឆាន់ម្នាក់ឯង ស្រាប់តែអាម៉នដើរមករករឿងខ្ញុំ វានិយាយថាខ្ញុំជាក្មេងចេះដឹង ពូកែមកត្រួតត្រាវា តាមពិតខ្ញុំនិយាយឲ្យវាល្អសោះ វាមើលមុខខ្ញុំរួចក៏ស្ទុះមកវាយតែម្ដង ហើយចាំអូសខ្ញុំទៅសង្កត់មុខផ្កាប់ទៅនឹងដីខ្សាច់ ដោយសារតែខ្ញុំនៅពីក្មេងជាក្មេងស្លូត ហើយម្យ៉ាង ពុំសូវមានសាច់ឈាមប៉ុន្មានទេ ជាហេតុមិនអាចតទល់ជាមួយអាម៉នដែលមានមាឌធំជាង ខ្ញុំស្ទើរតែថប់ដង្ហើមស្លាប់ទៅហើយ ស្រាប់តែត្រូវប្អូនប្រុសរបស់ខ្ញុំមកទាន់ បានជួយអូសអាម៉នចេញ គ្រាន់តែបានងើបផុតពីខ្សាច់ភ្លាម ខ្ញុំជាមួយប្អូនប្រុសក៏ស្ទុះទៅដាល់អាម៉នម្នាក់មួយដៃ ធ្វើឲ្យវាប៉ោងមាត់ វាដឹងថាមិនអាចឈ្នះពីរនាក់បានទេ ក៏រត់ត្រលប់ទៅផ្ទះវិញបាត់ទៅ ។

     មួយរយៈក្រោយមកពិធីបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌក៏មកដល់ មនុស្សម្នាជាច្រើនរៀបចំខ្លួនដើម្បីរៀបចំចង្ហាន់មករាំបាត្របង្សុកូល នារីក៏ស្លៀកពាក់ខ្លះបែបប្រពៃណីអាវប៉ាក់ហូលផាមួង មើលទៅគួរឲ្យគយគន់ណាស់ តែក៏មាននារីមួយចំនួនស្លៀកពាក់ខ្លីៗ បញ្ចេញសាច់ មិនជាទីគួរប្រាថ្នាសោះ គ្រប់គ្នារៀបចំឈរតម្រៀបគ្នា ដើម្បីរាប់បាត្រ ខណៈគេកំពុងតែរាប់បាត្រ ខ្ញុំបានចុះមកដល់លេងក្រោមសាលាឆាន់ ដើម្បីរើសកៅស៊ូកងទុកលេង ស្រាប់តែឃើញពួករ៉ាម៉ន និងគ្នីគ្នាកំពុងតែឈរពីក្រោមកន្លែងគេរាប់បាត្រ ហើយនាំគេសើចលាន់ឡើងថា៖ ក្រហម ស ស្អីមិនដឹងទេ ខ្ញុំហាក់បីដូចសង្ស័យក៏ដើរទៅក្បែរឃើញរនាបត្រង់គេឈរនោះមានប្រហោងធំៗប៉ុនធ្នាប់ដៃ ខ្ញុំក៏ដឹងថាពួកវានេះលួចមើលខោក្នុងស្រីៗដែលស្លៀកខ្លីនោះឯង ទើបប្រាប់ថា៖

-       នែ៎! ពួកឯងមើលស្អីហ្នឹង ការងារល្អមួយគំនរមិនព្រមធ្វើទេ ធ្វើតែរឿងផ្ដេសផ្ដាស

-       ម៉េចថ្ងៃមុនអញវាយចង់ងាប់ អត់រាងទេហ៎

-       អញមិនខ្លាចឯងទេ ពួកឯងខំមើលទៅប្រយ័ត្នតែបាបជាន់ ធ្លាក់បាយក្ដៅ ដាក់ភ្នែកខ្វាក់ទៅ

-       អញមិនខា្លច

និយាយមិនទាន់ចប់ផង ស្រាប់តែអ្នកដាក់បាត្របានកំពប់បាយក្ដៅ ធ្លាក់ចំភ្នែកអាម៉ន មែន វាក៏ក្ដីផ្សារស្រែកឈឺណាស់ ហើយក៏ស្ទុះដេញវាយខ្ញុំទៀត តែសំណាងល្អ រត់ចុះរត់ឡើង ខ្ញុំទៅពួនក្រោមដើមពុទ្រាមួយ ស្រាប់តែវាមកទាន់រត់មកដល់ក្រោមដើមពុទ្រានោះ ក៏ត្រូវស្រាំងទិញហើមមុខគ្រប់គ្នា ឯខ្ញុំរត់ចេញផុតទាន់ ប៉ុណ្ណឹងហើយវាមិនអស់ចិត្តទៀត រិតតែក្ដៅក្រហាយ ដេញចាប់ខ្ញុំ រត់ចុះរត់ឡើង ខ្ញុំក៏រត់ទៅពួនលើដើមពោធិ៍ក្បែរសំណាកព្រះអង្គខ្មៅ (រូបបដិមាព្រះភ្នែនដែលមានពស់ក្បាលប្រាំបីបាំងឲ្យទ្រង់) ពួកអាម៉នដឹងថាខ្ញុំពិតជាពួននៅទីនោះ ព្រោះខ្ញុំឧស្សាហ៍ឡើងបេះផ្លែពោធិ៍ហូបណាស់ វាក៏នាំគ្នាព័ទ្ធខ្ញុំជុំវិញ ខ្ញុំមិនដឹងរត់ទៅណា ក៏លើកដៃប្រណម សុំឲ្យលោកតាថែរក្សាដើមពោធិ៍ជួយ ត្បិតបើចុះទៅពិតជាពួកនោះវាយស្លាប់មិនខានទេ ស្រាប់តែដូចបំណង ក៏មានពស់វែកក្របីមួយក្បាល បានវាចេញពីរន្ធដើមពោធិ៍​ សំដៅទៅរ៉ាម៉ន ដោយឃើញបែបនោះពួករ៉ាម៉ន ក៏រត់ចែកជើងគ្នាព្រាត ខ្ញុំក៏បានរួចខ្លួនម្ដងទៀត ។

ក្រោយមកនៅថ្ងៃមួយមានគេយកមាន់ស្ងោរ ក្បាលជ្រូកស្ងោរមកសែនឲ្យអ្នកតានៅក្នុងវត្ត ទាំងគេទាំងខ្ញុំគឺទៅអង្គុយ ដើម្បីសុំសំបក ប៉ុន្ដែខ្ញុំទាល់តែធូបអស់បានហ៊ានសុំយកសំបក ហើយមិនយកក្បាលជ្រូកទេ ទោះឃ្លានប៉ុណ្ណាក៏ដោយ ព្រោះលោកគ្រូសូត្រស្ដាំ គាត់ផ្ដាំថាកូនសិស្សលោក មិនអាចយកសំណែនបានទេ ប៉ុន្ដែខ្ញុំមិនពេញលក្ខណៈជាកូនសិស្សលោកទេ អាចយកបាន តែហាមយកក្បាលជ្រូក ព្រោះជារបស់អ្នកតាចូលចិត្ត បើហ៊ានយកពិតជាមានបញ្ហាមិនខាន ។ ខណៈពេលកំពុងអង្គុយចាំធូប ស្រាប់តែអាម៉នមកទៀត លើកនេះវាមិនមកវាយទេ គឺមិនដណ្ដើមសំណែន ខ្ញុំប្រាប់វាថា

-      អើ! បើឯងមកសុំសំណែនក៏យកទៅ អញយកតែនំនិងទឹកក្រូចទេ មាន់ ជ្រូកឯងយកចុះ ប៉ុន្ដែកុំយកក្បាលជ្រូកអី ប្រយ័ត្នមានបញ្ហា ព្រោះលោកគ្រូគាត់ប្រាប់ហាម ។

-      អញយកទាំងអស់ ម៉េច ចង់ធ្វើអីអញ

ថាហើយអាម៉ន ក៏ទៅផ្ដុំធូបពន្លឿនឲ្យឆាប់អស់ ដោយយូរពេក វាក៏កាច់ធូបនោះបំបាក់ ហើយក៏សំណែនអស់ ទុកតែទឹកក្រូចឲ្យខ្ញុំ១កំប៉ុង ខ្ញុំក៏មិនដឹងជាថាអ្វីដែរ ។ ក្រោយមកអាម៉នបានយកសំណែនទៅស៊ី មិនទាន់អស់ផង តែវាចាប់ផ្ដើមចុកពោះយ៉ាងខ្លាំង ហើយស្រែកយំរកគេជួយ ខ្លួនវាចាប់ផ្ដើមខ្មៅ ដូចគេរោលនឹងភ្លើង សាច់ក៏ចាប់ផ្ដើមហើមភ្លាមៗ ហើយស្ទើរតែប្រេះទៅហើយ តែមួយភ្លែតសោះវាដើរមិនរួច ដេកនឹងកន្ទេល មើលពីចម្ងាយគឺដូចទៅនឹងសាកសពដែលកំពុងហើមរលួយអញ្ចឹង ខ្ញុំមិនបានគុំគួនអីទេ ព្រោះក្មេងដូចគ្នា ក៏រត់ទៅពិតលោកគ្រូ លោកគ្រូដឹងហើយក៏ប្រញាប់និមន្ដមក ហើយក៏សួរគ្រប់រឿង ទើបលោកមានសង្ឃដីកាឲ្យខ្ញុំទៅយកផ្ដិលទឹកមន្ដ និងរៀបចំធូបបីសរសៃអុជ និងឲ្យអាម៉នខមាលទោសអ្នកតា រួចលោកគ្រូក៏តាំងសូត្របាលី ផ្លុំស្ដោះ និងប្រោះទឹកឲ្យអាម៉ន មួយស្របក់ រូបរាងកាយអាម៉នក៏ស្រកលែងហើយ និងវិលមករកធម្មតា និងបានទៅថ្វាយបង្គំសុំខមាលទោសលោកគ្រូ និងអុជធូបស្បថលែងហូបសំណែនអ្នកតា និងបានតាំងចិត្តរៀនធម៌ ហើយក៏បានបួសជាសាមណេរក្នុងវេលាក្រោយមក ។