សូមស្វាគមន៍មកកាន់ប្លក់រឿងនិទានខ្មោចពិត

សូមអានដោយការពិចារណា និងវិចារណញាណ!!!

ប្រជុំ Label ប្រភេទរឿងទាក់ទងនឹងអាគម

សូមចុចលើរូបភាពនីមួយៗ ដើម្បីចូលទៅកាន់តាម Label សាច់រឿងដែលលោកអ្នកចង់អាន សូមអរគុណចំពោះការគាំទ្រផេករបស់អ៊េដមីន!!!

ប្រជុំ Label ប្រភេទរឿងទាក់ទងនឹងខ្មោច

សូមចុចលើរូបភាពនីមួយៗ ដើម្បីចូលទៅកាន់តាម Label សាច់រឿងដែលលោកអ្នកចង់អាន សូមអរគុណចំពោះការគាំទ្រផេករបស់អ៊េដមីន!!!

ប្រជុំ Label ទាក់ទងនឹងអាប

សូមចុចលើរូបភាពនីមួយៗ ដើម្បីចូលទៅកាន់តាម Label សាច់រឿងដែលលោកអ្នកចង់អាន សូមអរគុណចំពោះការគាំទ្រផេករបស់អ៊េដមីន!!!

ប្រជុំ Label ទាក់ទងនឹងព្រាយ

សូមចុចលើរូបភាពនីមួយៗ ដើម្បីចូលទៅកាន់តាម Label សាច់រឿងដែលលោកអ្នកចង់អាន សូមអរគុណចំពោះការគាំទ្រផេករបស់អ៊េដមីន!!!

ជំនឿនានា

សូមចុចលើរូបភាពនីមួយៗ ដើម្បីចូលទៅកាន់តាម Label សាច់រឿងដែលលោកអ្នកចង់អាន សូមអរគុណចំពោះការគាំទ្រផេករបស់អ៊េដមីន!!!

Friday, May 22, 2020

គ្រូធ្មប់


ជំនឿចំពោះរឿងអាគម ធ្មប់នេះ ត្រូវបានប្រជាជនខ្មែរភាគច្រើនខ្លាចរអារណាស់ ព្រោះថាអាគមនេះពុំមានអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តណាម្នាក់អាចបញ្ជាក់ពីការប្រើប្រាស់វាថា តើវាមានឥទ្ធិពលទៅលើមនុស្សដោយរបៀបណា? ប៉ុន្ដែខ្ញុំធ្លាប់ឮចាស់ៗ ឬក៏ព្រះសង្ឃភាគច្រើនបានទូន្មានថា ការរក្សាចិត្តអោយនៅកណ្ដាល កុំមានការភ័យខ្លាចជ្រុល និងមិនអោយប្រមាថទេ ព្រោះថាទោះបីជាយើងមិនខ្លាច មិនគួរប្រមាថទេ ត្រូវតែខិតខំធ្វើខ្លួនសាងអំពើល្អ ព្រោះមនុស្សល្អតែងមានទេវតាតាមថែរក្សា ។ ដើម្បីកុំអោយខាតពេលយូរ ខ្ញុំសូមលើករឿងនេះដូចតទៅ៖
នៅក្នុងភូមិមួយ ដែលជាទីជនបទមាត់ញក ប្រជាជនរស់នៅប្រកបរបរធ្វើស្រែចំការ ដោយពឹងផ្អែកលើធម្មជាតិ ប៉ុន្ដែស្រែស្រូវរបស់ពួកគាត់តែងបានផលល្អគាប់ប្រសើរណាស់ មនុស្សគ្រប់គ្នាក្នុងភូមិតែងតែជួយអាសារគ្នាមិនដែលចេះច្រណែនឈ្នានីស ឬខឹងសម្បារគ្នាឡើយ ប៉ុន្ដែភាពរីករាយមួយនេះត្រូវបានបំផ្លាញស្ទើរតែទាំងស្រុង ក្រោយមានបុរសចំណូលស្រុកម្នាក់មករស់នៅ គាត់គ្មានប្រពន្ធកូនទេ គាត់ឈ្មោះ ពូរឿន ដែលមានវ័យប្រមាណជា៤០ឆ្នាំ សម្បុរខ្មៅ មានមាឌមាំ ក្រោយពេលគាត់បានចូលមករស់នៅទីនោះ ស្រាប់តែមានប្រជាជនឈឺមិនចេះដាច់ អ្នកខ្លះចេះតែហើមពោះមិនដឹងមូលហេតុ ខ្លះទៀតក៏ជាឆ្កួតមមាយ ដោយឃើញស្ថានការណ៍បែបនេះ ពូសំជាមេភូមិ បាននាំគ្នាទៅរកគ្រូមើល គឺរកលោកតាចៅអធិការវត្ត លោកបានមានសង្ឃដីកាថា ដោយសារតែមានអ្នកចេះអាគមធ្មប់ សាកល្បងវិជ្ជារបស់គេ ដូចនេះទើបមានអ្នកឈឺមិនលស់សោះ ។ និយាយពីពូរឿនវិញ គាត់មានកូនក្រកដល់ទៅ៣ ដែលការពារគាត់ពីសត្រូវទាំងឡាយ ដែលប៉ុនប៉ងយាយីខ្លួនគាត់ គឺតែងតែត្រូវកូនក្រកប្រាប់ហេតុការណ៍មុន និងចេះការពារគាត់ផងដែរ ។
គ្រាមួយកូនក្រមុំតាឈឺន នាងតី នាងបានដើរពីចំការកាត់ដីពូរឿន ពូរឿនគាត់ពេញចិត្តណាស់ ព្រោះតែនាងជានារីក្រមុំដែលមានសម្រស់ស្រស់ស្អាតពីធម្មជាតិ ជាមនុស្សរួសរាយ មនុស្សគ្រប់គ្នាចាប់ចិត្តស្រឡាញ់ជាពិសេសកម្លោះៗ ប៉ុន្ដែពុំសូវហ៊ាន ដោយសារតែល្បីតាឈឺន ជាគ្រូគុណពីបុរាណ ហើយគាត់កាចខ្លាំងណាស់ ដូចនេះហើយម្នាក់ៗ បានតែប្រាថ្នា ប៉ុន្ដែមិនហ៊ានចូលសួរ ព្រោះខ្លាចតាឈឺនមិនគាប់ ។ ដោយសេចក្ដីស្រលាញ់នាងជាខ្លាំង យប់ថ្ងៃសីលមកដល់ ពូរឿនគាត់នៅមុខអាសនៈតាំងសូនក្រមួនរូបហើយ ឆ្លាក់ឈ្មោះនាងតីលើរូបនោះ ហើយសូត្រសែកមន្ដគាថា ធ្វើមាត់ជីបអូចៗ រួចសូត្រផ្លុំទៅលើរូបក្រមួននោះ ។ ស្ដែងពីនាងតីឯណេះ ហេតុតែចាញ់មន្ដអាគមស្នេហ៍របស់ពូរឿនក៏អន្ទះអន្ទែងនៅមិនសុខ ក្រហល់ក្រហាយ មមើមមាយ ញញឹមតែម្នាក់ឯង មើលមេឃមើលផ្កាយរួចស្រែកហៅតែឈ្មោះពូរឿន មិនដាច់ពីមាត់ បាយមិននឹកទឹកមិនស្រេក រឿងនេះបានបន្ដអស់ជាច្រើនថ្ងៃ នៅថ្ងៃនៅពេលនាងតីដើរយកបាយអោយតាឈឺននៅឯចំការ នាងញញឹមញញ៉ែម រួចប្រុងនឹងដើរចូលចំការដីពូ  រឿន តាមឈឺនក៏ស្រែកសួរ៖
តី! តី! កូនឯងទៅណាហ្នឹង
ខ្ញុំចូលទៅលេងពូរឿន ណាពុក អាណិតគាត់ណាស់ ចាស់ហើយនៅម្នាក់ឯង មិនដឹងឈឺថ្កាត់យប់ព្រលប់ មិនដឹងថាបាននរណាជួយមើលថែទេ
តាឈឺន ចាប់ផ្ដើមសង្ស័យ ព្រោះកូនគាត់ជានារីសុភាពរាបសា ពុំដែលនិយាយពាក្យដែលសម្ដែងអាការៈបែបនេះពីមុនទេ ម្ល៉ោះហើយគាត់ក៏ឃាត់កូន រួចនាំមកផ្ទះ ឯនាងចេះតែងាកមើលទៅដីពូរឿនរហូត ។ មកដល់ផ្ទះភ្លាម តាឈឺន គាត់ក៏ចេះរបៀនខ្លះ គាត់ក៏ស្ទុះទៅយកសារុងគ្របក្បាលកូនហើយ ទាញនាងទៅនៅក្រោមជណ្ដើរផ្ទះ រួចសូត្របាលីទះក្បាលនាងថ្នមៗបីដៃ ស្រាប់តែនាងភ្ញាក់ខ្លួនព្រឺតហើយសួរថា៖
ពុក ! ពុក ម៉េចថ្ងៃនេះពុកអត់ទៅចំការទេអី
ចំការស្អី! កូនឯងត្រូវស្នេហ៍គេហើយ ដើរយំ ដើរស្រែករកតែគេ តែសំណាងល្អដែលពុកដឹងទាន់ កុំអី ហ៊ឺ!.....
ដោយសារតែខឹងនឹងតាឈឺន ពូរឿនក៏ចាប់ផ្ដើមដាក់អំពើទៅលើនាងតី នាងតីក៏ចាប់ផ្ដើមហើមពោះ ចុកពោះ ចុកចាប់ជាទីបំផុត រហូតដល់សន្លប់ក៏មាន ពោះនាងកាន់តែធំទៅៗ ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ពោះឡើងខ្មៅរលោងស្ទើរតែប្រេះ តាមឈឺនបានដឹងថាប្រាកដជាពូរឿនជាអ្នកធ្វើ ក៏ពឹងលោកតាអធិការវត្តជួយសង្គ្រោះ ព្រោះអំពើនេះ សាហាវជាងគាត់ដឹងទៀត ។ លោកតាបានមានសង្ឃដីកាថា អាត្មាមិនអាចជួយទាំងស្រុងនោះទេ ដោយសារតែអាគមនេះប្រហែលជាអ្នកចេះទើបតែរៀនចេះ ហើយសាកល្បង ដូចនេះចូរញោមទៅរកគ្រូដែលចេះដាក់អំពើម្នាក់ទៀតមក ព្រោះអាត្មាចាស់ហើយ កំលាំងមិនមាំទាំ អញ្ចឹងត្រូវការជំនួយ សំណាងដែរដែលមានលោកគ្រូសច្ចំម្នាក់មកពីព្រៃភ្នំបានមកធ្វើបុណ្យនៅវត្តក្នុងភូមិ បានឮដំណឹងនេះក៏ស្ម័គ្រចិត្តជួយ ដោយសារតែនាងតីជាមនុស្សល្អ បុណ្យក៏ច្រើន គួបផ្សំ នឹងលោកសច្ចំពូកែ និងបានព្រះតេជគុណអធិការវត្តផង ទើបនាងតីរួចពីគ្រោះថ្នាក់ ដំបូងលោកតាសច្ចំបានសូត្រផ្លុំមន្ដគាថា បានហូតចេញពីស្បែកនាងសុទ្ធតែដែកគោល បន្ទាប់មកនាងក្អួតចេញមកជាស្បែកក្របី ឡាម និងដីខ្សាច់ជាច្រើន ។ ក្រោយពីសង្គ្រោះបានហើយលោកអ្នកសច្ចំបានចងគាថានិងខ្សែកថាអោយនាងពាក់ ក៏បានសុខសប្បាយតទៅ ។ ចំណែកពូរឿនក៏ចាប់ផ្ដើមឈឺវិញម្ដង ហើយកាន់តែខឹងចិត្តខ្លាំងឡើង ក្រោយមកតាឈឺនគិតថាពិបាកមើលថែកូនស្រី ក៏សម្រេចចិត្តអោយនាងរៀបការ ជាមួយបុរសម្នាក់មានអាយុប្រហែលជា៣០ឆ្នាំ គេជាមនុស្សចំណាប់ការងារ ហើយក៏ជាមនុស្សម្នាក់ដែលមានការងារធ្វើនៅឯទីរួមស្រុក ជាមន្រ្តីសាលាស្រុកផងដែរ ។ ដោយបានឮដំណឹងថានាងតីត្រូវរៀបការ ពូរឿនកាន់តែខឹងខ្លាំងក៏ធ្វើអំពើទៅនាងម្ដងទៀត ប៉ុន្ដែមិនបានសម្រេចដោយបានកថាជួយ ប៉ុន្ដែបែរជាត្រូវអនាគតប្ដីរបស់នាងទៅវិញ គេចាប់ផ្ដើមឈឺជាខ្លាំងក្អួតសុទ្ធតែឈាម ក្អួតមិនឈប់ ទីបំផុតត្រឹមតែបីថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ គេក៏បានស្លាប់បាត់បង់ជីវិតទៅ ។ វាជារឿងគួរអោយសោកស្ដាយបំផុតចំពោះមនុស្សល្អ ប៉ុន្ដែគ្មានដំណោះស្រាយនោះទេ ព្រោះអំពើនេះពុំមានចែងក្នុងច្បាប់នោះទេ អាជ្ញាធរពុំមានសិទ្ធិក្នុងការចោទប្រកាន់នោះទេ រហូតដល់ពេលមួយ មានតាឡៃជាអ្នកប្រមឹកខួបប្រចាំភូមិ ត្រូវបានតាឈឺនជួលអោយធ្វើយ៉ាងណាអោយពូរឿនទុកចិត្ត ហើយបញ្ច្រកស្រាអោយស្រវឹងនឹងចាត់ការ ពិតជាដូចជាចិត្ត តាឡៃស្រវឹងរាល់ថ្ងៃនៅផ្ទះពូរឿន ហើយនិយាយបញ្ជោររាប់អានរហូតដល់ពូរឿនទុកចិត្ត នៅយប់មួយក្រោយពេលដែលផឹកជាមួយតាឡៃ ពូរឿនត្រូវតាឡៃលួចដាក់ថ្នាំសណ្ដំក្នុងស្រា រួចក៏ស្រវឹងបាត់ស្មារតី អ្នកភូមិទាំងអស់ក៏នាំគ្នាទៅបញ្ចេញកំហឹង ម្នាក់មួយកាំបិតម្នាក់មួយពូថៅ ធ្វើអោយពូរឿនស្លាប់យ៉ាងអាណោចអាធមជាទីបំផុត ហើយពួកគេបានដុតផ្ទះគាត់ចោល តាំងពីពេលនោះមកអ្នកភូមិក៏ត្រលប់មករស់នៅសុខសប្បាយដូចពីមុនទៀត គ្រប់យ៉ាងបានកន្លងទៅដោយបន្សល់ទុកនូវអនុស្សាវរីយ៍គួរអោយខ្លាច តក់ស្លុត និងឈឺចាប់បំផុត សម្រាប់នាងតី ។

Sunday, May 17, 2020

រឿងខ្មោចតៃហោង



រឿងនេះនិយាយពីមនុស្សបីនាក់ជាមិត្តសម្លាញ់នឹងគ្នា(វុត្ថា សូថា និងចក្រី) ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃចូលឆ្នាំប្រពៃណីខ្មែរ ពួកគេបាននាំគ្នាផឹកស្រាវឹង ហើយជិះម៉ូតូទៅដើរលេង ប៉ុន្ដែភាពសប្បាយរីករាយហាក់ដូចខ្លីណាស់ ព្រោះពួកគេត្រូវជួបវិប្បដិសារីអស់មួយជីវិត ។ ពួកគេធ្វើដំណើរទៅមើលគេរាំវង់ នៅតាមវត្តអារាមនានា សំបូរទៅដោយមនុស្សម្នាជាច្រើន ស្រីៗ ស្លៀកពាក់ស្អាតបាត ទឹកមុខញញឹមញញ៉ែម ទទួលស្វាគមន៍ឆ្នាំ នឹកដល់ទិដ្ឋភាពនេះ ខ្ញុំក៏រីករាយមិនខុសពីពួកគេដែរ ពួកគេជិះម៉ូតូឌុបគ្នាបីនាក់ សំដៅទៅវត្ត ដែលនៅស្រុកមួយទៀត ដែលនៅក្បែរស្រុករបស់ពួកគេ ដោយស្ថានភាពស្រវឹងផង ពួកគេបានជិះម៉ូតូរេពេញផ្លូវ ខណៈដែលពួកគេកំពុងតែជិះម៉ូតូតាមផ្លូវ ស្រាប់តែបានឃើញនារីស្អាតៗ    ម្នាក់ៗ កំពុងដើរសំដៅទៅវត្តដោយទឹកមុខញញឹមស្រស់ស្រាយ ចំណោមពួកគេ វុត្ថាជាមនុស្សព្រាននារី ក៏បោះពាក្យទៅនាង ៖
អេ៎! ស្រីស្អាត ទៅណាហ្នឹង អោយបងជូនទៅហី
ពូនេះ ស្រវឹងធំស្រាអោយហួង ហើយជិះម៉ូតូលឿនទៀត តិចដួលបាក់កងាប់ទៅ
យើស៎ ! ស្រីស្អាត សំដីពិរោះណាស់តើ
វុត្ថា គ្រាន់តែសើចហើយទះស្មាពួកម៉ាក អោយបន្ថែមល្បឿន ផ្គើនទៅមុខទៀត គ្រប់គ្នាហ៊ោផង ស្រែកផង តាមផ្លូវ ដោយប្រមាថជីវិតខ្លួនឯង មកដល់ចំណុចគល់ស្ពានចាស់មួយ ពួកគេក៏ជ្រុលចង្កូតចាប់ហ្រ្វាំងមិនទាន់ បានធ្លាក់ស្ពានបាត់ទៅ ដោយខាងក្រោមស្ពានពេញដោយស្មៅក្រាស់នោះផង ពុំមាននរណាដឹងនោះទេ ។
ប្រហែលជាបីថ្ងៃក្រោយមក៖
សូថា៖ អេ៎! អាដែង ងើបឡើង យីអើ អាចក្រី ឯងជិះម៉ូតូដូចឆ្កួតៗអញ្ចឹង ម៉េចក៏មកជិះធ្លាក់ស្ពានកើត សំណាងហើយមិនងាប់
ចក្រី៖ យី! អានេះ មកពីហែងស្រវឹង ទន់ខ្លួនទៅឆ្វេងម្ដងទៅស្ដាំម្ដង នៅស្ងៀមមិនប្រកាច់ទេ អោយអញរេចង្កូត ជិះធ្លាក់ស្ពាន
វុត្ថា៖ បានហើយរវល់ឈ្លោះគ្នាអីទេអា ជួយលើកម៉ូតូមក អើ!គ្រាន់បើ ម៉ូតូអត់អី មកជួយលើកម៉ូតូទៅផ្ទះ ងាប់ហើយអ្នកផ្ទះចាំផ្លូវងាប់ហើយ ។
ពួកគេទាំងបីនាក់ ជិះសំដៅទៅផ្ទះរៀងខ្លួនៗ នៅពេលពួកគេកំពុងដេកស្រាប់៖
វុត្ថា ៗ ! (សំលេងម្ដាយវុទ្ធា ដាស់កូន)
មានរឿងអីម៉ែ !
កូនឯងជួយដើរមើលលើផ្ទះមើល សត្វអីងាប់ទេដឹង បានជាស្អុយពេញផ្ទះ ស្អុយខ្លាំងម៉្លេះទេ
ប្រហែលជាកណ្ដុរហើយម៉ែ ចាំព្រឹក យប់ហើយខ្ញុំងងុយណាស់
អត់ទេ ! ប៉ុន្ដែម៉េចក៏ខ្លួនកូនធំក្លិនស្អុយម្ល៉េះ សង្ស័យអត់បានងូតទេដឹង ទៅងូតទឹកសិនទៅ ចាំដេក ។
វេលាព្រឹកស្អែក គ្រប់គ្នាក្នុងផ្ទះស្រែកយំទ្រហឹងពេញផ្ទះ ព្រោះតែបានឃើញសាកសពដ៏ហើយស្អុយរលួយរបស់វុត្ថានៅលើគ្រែ ម្ដាយរបស់គេយំសន្លប់ជាច្រើនលើកច្រើនសា ។ ចំណែកព្រលឹងវុត្ថា ពុំបានដឹងទេ បានដើរមករកម្ដាយរួចហៅ ប៉ុន្ដែពុំមាននរណាឮនិងឆ្លើយទេ គេក៏ទៅប៉ៈម្ដាយ ប៉ុន្ដែបែរជាប៉ៈពុំបាន ពេលនេះហើយទើបគេដឹងខ្លួនថា គេបានស្លាប់បាត់ទៅហើយ ចំណែកឯសាកសពលើគ្រែស្រាប់តែបាត់ទៀត ម្ដាយរបស់គេបានរកគ្រូមើល គាត់បានថា បញ្ជាន់រូបដោយព្រលឹងវុត្ថាប្រាប់ពីទីតាំងដែលបានស្លាប់ ។ ទាំងសា​ច់ញាតិរបស់សូថា ចក្រី និងវុត្ថា បានទៅយកសាកសពកូន ទៅធ្វើបុណ្យតាមប្រពៃណី ។
រំលងមួយសប្ដាហ៍ក្រោយមកមានហេតុការណ៍ដែលគួរតក់ស្លុតរន្ធត់ណាស់ ដោយអ៊ំសន ជាអាចារ្យនៅវត្ត បានជិះម៉ូតូកាត់កន្លែងពួកគេស្លាប់ ( គាត់មិនបានដឹងរឿងគេស្លាប់ទេ) ស្រាប់តែឃើញកូនក្មេងបីនាក់ឈរសងខាងផ្លូវ បក់ដៃហៅគាត់ សុំដោយសារ ដោយចិត្តអាណិតគាត់ក៏ឌុប ហើយសួរតាមផ្លូវពីផ្ទះពួកគេ ពួកគេចង្អុលទៅមុខ គាត់ឃើញផ្ទះមួយធំណាស់ គាត់ក៏ចម្លែកក្នុងចិត្តដែរ គាត់នៅស្រុកនេះយូរហើយ តែមិនដែលស្គាល់ផ្ទះនេះសោះ ក្រោយពីដាក់ពួកគេរួច ស្រាប់តែគាត់ស្រែកអោយគេជួយ ដោយតែម៉ូតូរបស់គាត់នៅត្រើយម្ខាងស្ទឹង ពេលនេះទើបគាត់ដឹងគាត់ត្រូវខ្មោចលង ។
ក្រោយមកទៀតមាននារីពីរនាក់ជិះម៉ូតូកាត់តាមនោះ ស្រាប់តែរលត់ម៉ាស៊ីនដេរមិនឆេះសោះ ពួកគេប្រុងបណ្ដើរ ស្រាប់តែឃើញស្ពានមានដល់ទៅ៣ ពួកគេ ដឹងថាពិតជាខ្មោចលង ព្រោះនៅទីនេះមានស្ពានតែមួយទេ តែមិនដឹងធ្វើយ៉ាងណាទេ បានត្រឹមតែនាំគ្នាអង្គុយយំ បន់ម៉ែបន់ឪ ស្របពេលនោះបានព្រះចៅអធិការវត្ត បានមកពីទេសនាឡើងផ្ទះគេ មកដល់បានសួររកហេតុ បានដឹងក៏សូត្រសែកមន្ដពីរបីមេ ស្រាប់តែស្ពាននោះក្លាយជាធម្មតាវិញ ពួកគេបន្ដដំណើរទៅមុខទៀត ។
រហូតដល់ថ្ងៃមួយ ជាថ្ងៃតក់ស្លុតណាស់ ខណៈមានគោយន្ដមួយដឹកឬស្សី ចេញពីចំការ ស្រាប់តែមានម៉ូតូមនុស្សស្រវឹងពីរនាក់ ឃើញឬស្សីបែរជាទៅកេះស្រា ក៏បង្កើនល្បឿនម៉ូតូ ដើម្បីសុំទិញតាមផ្លូវបន្ថែម ប៉ុន្ដែទៅស្រាប់តែពួកគេជុងនឹងឬស្សី ចាក់ផ្នែក ចាក់ក បណ្ដាលអោយដួលម៉ូតូស្លាប់បាត់ទៅ ។
ក្រោយពីអ្នកស្រុកជួបហេតុការណ៍ជាច្រើន ឪពុកម្ដាយគ្រួសារវុត្ថា សូថានិងចក្រី បាននិមន្ដព្រះសង្សបង្សុកូល ឧទ្ទិសកុសលអោយកូន គាត់បានសូត្រមន្ដ ធ្វើបុណ្យ៧វត្ត បានជួយអោយវិញ្ញាណពួកគេទៅចាប់ជាតិថ្មី តាំងពីថ្ងៃនោះមក អ្នកស្រុកពុំមានជួបហេតុការណ៍ដែលគួរអោយខ្លាចនោះទេ ។

Tuesday, May 12, 2020

ព្រាយក្បាល០៨



រឿងនេះបានកើតឡើង នាយប់ខែដាច់ នៅតំបន់ទីជនបទដាច់ស្រយាលមួយ ដែលនៅទីនោះពុំសូវមានមនុស្សរស់នៅច្រើនទេ គ្រប់គ្នាប្រកបរបរធ្វើស្រែចិញ្ចឹមជីវិត ។ ពូសន និងមីងអ៊ីន គឺជាអ្នកចំណូលស្រុកពីរនាក់ប្ដីប្រពន្ធ ក្រីក្រណាស់ ប៉ុន្ដែពួកគាត់ជាមនុស្សដែលអ្នកផងស្រលាញ់រាប់អានណាស់ ព្រោះជាមនុស្សដែលមានទឹកចិត្ត ចេះជួយគ្នា ចេះស្រលាញ់អ្នកជិតខាង មានអ្វីហូបតែងតែចែករំលែក ពុំដែលខាន ក្រៅពីរបរធ្វើស្រែចំការ ពួកគាត់ទាំងពីរនាក់ប្រកបរបរនេសាទត្រី ពេលបានត្រីច្រើន ពួកគាត់យកទៅធ្វើផ្អកប្រហុក ត្រីងៀត ទុកគ្រាន់ហូប និងលក់ខ្លះៗ គ្រាន់នឹងចិញ្ចឹមជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ ។ ពូសនមិនចេះផឹកស៊ីនោះទេ ស្លូតណាស់ ហេតុនេះទើបធ្វើអោយប្រុសៗដទៃទៀតក្នុងភូមិមានការគោរពកោតសរសើរជាខ្លាំង យប់មួយនោះ នាយប្រុក និងសម្បត្តិ បាននាំគ្នាមកអង្គុយនិយាយលេងនៅផ្ទះពូសន ៖
-ប្រុក៖ ពូសន ! ខ្ញុំបើសិនជាបានបងប្រុសដូចពូវិញ មិនដឹងសប្បាយចិត្តប៉ុណ្ណាទេ ! ពូស្លូត ពូកែរកស៊ី ពូកែធ្វើការ ចេះចែករំលែកដល់អ្នកផងទាំងពួង មិនងាយរកបានទេណាពូ !
-ពូសន៖ ប្រុកហ៎ា! កុំចេះតែមកបញ្ចោរពូអី ឯប្រុកឯងវិញក៏មិនអន់ឯណា! រូបរាងក៏គ្រាន់បើ ហើយពូកែធ្វើស្រែចំការទៀត ស្រីៗណាបាន ពិតជាសំណាងហើយ !
-សម្បតិ្ដ៖ ពូសន បញ្ចោរអាប្រុក វាអរងាប់ហើយ មើលទៅមុខវាមើល បានពូសរសើរបន្ដិច តាំងឯង មុខក្រហមអីណា !
-ប្រុក៖ អាបាត់! ឯងច្រណែនអញមែន! បានជាមករអ៊ូ គ្រាន់តែពូសនសរសើរអញសោះ គាត់សរសើរ ហ្អែងម៉េចកើត បើខ្មៅក្រញ៉េសៗ កន្ដឿអាច់ញុក បើនិយាយពីសក់ក្បាលវិញ បោះចូលទឹកប្រូង លើកមកវិញ កំពឹសតោងរញ៉ៃម៉ង​។
-ពូសន ៖ ប្រុកឯង ចេះតែបង្អាប់គ្នាអញ្ចឹង ខ្មៅមែន តែខ្មៅស្រស់ ទាបតែទាបស្អាត ឯសក់វិញ គេថាសក់រួញ អង្គាដី
-ប្រុក៖ អង្គាដីអីពូ ថាក្រញ៉ាញ់ក៏ក្រញ៉ាញ់ទៅ ហាស ហាស ហា..........
 ពួកគេនៅនិយាយគ្នាលេង សើចយ៉ាងក្អាកក្អាយ រហូតដល់យប់ជ្រៅក៏លាពូសនទៅផ្ទះវិញ
-សម្បតិ្ត៖ ពូ! មីង ! ខ្ញុំគិតរកលាទៅវិញហើយ យប់ដូចជាជ្រៅបន្ដិចហើយ
-ពូសន៖ ហ្នឹងហើយ មើលទៅផ្ទះប្រយ័ត្នប្រយែងតាមផ្លូវផង យប់ងងឹតផង
-ប្រុក៖ កុំភ័យអីពូ អាបាត់វាមិនអីទេ ពូខ្លាចខ្មោចលងពួកខ្ញុំមែន ខ្ញុំមិនខ្លាចទេ មិនដែលខ្មោចណាមកលងកាច់កយើងកើតទេ(និយាយបែបលេងសើច)
-សម្បត្តិ៖ (ទះក្បាលនាយប្រុក) យី! អានេះមើលវានិយាយ យី! អាផ្លោកស្អុយនេះ
 ពួកគេធ្វើដំណើរបន្ដើរនិយាយគ្នាលេងបន្ដើរ ដោយឮមាត់សើចក្អឹកៗតាមផ្លូវ ទំនងជាសប្បាយណាស់មើលទៅ ស្រាប់តែមកដល់ចំណុចគុម្ពឬស្សីក្បែរព្រៃ ស្រាប់តែពួកគេឮសំលេងល្វើយៗហៅពួកគេ ៖
ប្រុក សម្បត្តិ កុំអាលទៅណា ពូភ្លេចផ្ញើត្រីងៀត ទុកអោយហូប ឈ...ប់ សិន!
សម្បត្តិ៖ យី អាប្រុក សំលេងដូចជាពូសន
ប្រុក៖ អើ!មែនហ្នឹង តែយើងដើរមកឆ្ងាយហើយ រំលងចង់ពីរគីឡូដីហើយ គាត់មកតាមយើងធ្វើអី្វ
សម្បតិ្ដ៖តោះទៅសួរគាត់ម៉ងទៅម៉េចដែរ
ប្រុក៖ តែអញថាដូចជាមិនមែនពូសន ទេ សំលេងអីល្វើយៗ ដូចអត់បាយបីបួនង៉ៃនោះ អញសោះតែ.....
សម្បតិ្ត៖ យីអានេះ អាគិតអីទៀតហើយ កុំនិយាយរឿងហ្នឹងអីប្រញាប់ទៅ
ពួកគេធ្វើដំណើរបន្ដ ដោយពុំព្រមឈប់ ស្រាប់តែឮសំលេងមនុស្សស្រីហៅវិញម្ដង បង
សម្បតិ្ត ៗ
ប្រុក៖ យី សំលេងនេះដូចសំលេងធារី អានេះវើយ ចេះណាត់កូនគេមកពីអង្កាល់
សម្បតិ្ត៖ ណាត់រំបល់យោអី អញអត់បានជួបអូនធារីទេ ថ្ងៃនេះ
ប្រុក៖ សង្ស័យនាងនឹកឯងទេដឹង ហិហិហិ
សម្បតិ្តងាយមកក្រោយ ឃើញធារីកំពុងដើរ ក៏រត់ទៅរកស្រាប់តែ៖
អាប្រុកជួយផង ខ្មោចៗទេ មិនមែនអូនធារីទេ គ្រាន់តែប៉ុណ្ណោះ នាយសម្បតិ្តបាត់មាត់ឈឹង ឯនាយប្រុករត់ស្រែកអោយគេជួយ អ្នកភូមិ ក៏ផ្អើលគោះត្រដោក ដុតចន្លុះ មកជួយមើល ឃើញនាយសម្បតិ្ត ដាច់ក្បាលចេញពីខ្លួនបាត់ទៅហើយ គ្រប់គ្នាតក់ស្លុតរន្ធត់ចិត្តណាស់ចំពោះហេតុការណ៍នេះ ។ លោកមេភូមិ ជាមនុស្សចាស់ទុំដែលបានដឹងឮច្រើន នឹងចេះអាគមអូមអាមខ្លះបាននិយាយថា នេះមិនមែនជាខ្មោចទេ នេះគឺព្រាយក្បាល០៨ វាអាចស្ដែងចេញរូបរាងជាសត្វផ្សេងៗ ជាមនុស្សដែលយើងស្គាល់ ដើម្បីអោយយើងទៅរកវា វានឹងសម្លាប់ស្រូបយកព្រលឹងរបស់យើងជាទាសកររបស់វា វាមិនមានក្បាល០៨ទេ ដូចនេះ សូមបងប្អូនប្រុងប្រយ័ត្នអោយមែនទេ ទោះជាមានរឿងអ្វីកើតឡើងក៏ដោយកុំឆ្លើយ កុំងាយរកវាអោយសោះ ។
ប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមក នាយប្រុក និងពូសន បានទៅនេសាទត្រីជាមួយគ្នា នៅឯបឹង៖
ប្រុក៖ ពូ! សំណាញ់នេះ បែបត្រីច្រើនហើយ បានជាទាក់ៗធ្ងន់ម្ល៉ឹង
ពូសន៖ អើ! ប្រហែលហើយ ឯងលើកមកមើល
ប្រុក៖ បាទពូ! ពូ អីគេមូលៗ មើលតែក្បាលមនុស្សអញ្ចឹង ពុទ្ធោ! ពូក្បាលខ្មោចអាបាត់តើ
ពូសន និងនាយប្រុករត់ចែកជើងសព្រាត រត់រហូតមកដល់កន្លែងនាយសម្បតិ្តស្លាប់ ស្រាប់តែ ៖
អាប្រុក ឯងរត់ទៅណា ឯមិនអាណិតអញទេអី ក្រែងយើងជាមិត្តភក្ដិនឹងគ្នាហី ម៉េចក៏ហ្អែងមិននិយាយរកអញ្ចឹង ។ សក់ដ៏វែងអន្លាយមួយបានវារមករកជើងអ្នកទាំងពីរ អ្នកទាំងពីរឈរមិនកំរើកខ្លួន បិទភ្នែក មិនតបអ្វីទាំងអស់ តែនាយប្រុកលួចបើកភ្នែកប្រិមៗ ឃើញភ្នែកព្រាយនោះក្រហមសឹងប៉ុនចង្អេរអ៊ុំអង្ករ មុខអាក្រក់មើលមិនយល់ទេ គេស្ទើរតែគាំងបេះដូងទៅហើយ តែខំទប់អារម្មណ៍ រំលឹកគុណនមសក្ការ ដើម្បីបំបាត់ការភ័យខ្លាច ស្របពេលនោះ អ្នកភូមិបានដើរកាត់ទីនោះ បានឃើញក៏គោះត្រដោកហៅគ្នា លើកនេះបានគុណព្រះចៅអធិការវត្ត លោកបានមកប្រសិទ្ធី បណ្ដេញព្រាយនោះចេញបាត់ពីភូមិដោយដាក់ទៅក្នុងក្រឡមួយ រួចបញ្ចុះអាថាន់ កប់ទៅនឹងដីវត្ត ដើម្បីអោយភ្ញាក់រឮក ចាប់តាំងពីពេលនោះមកអ្នកភូមិរស់នៅបានសុខសាន្ដរៀងមក ។

វិញ្ញាណចងអាឃាត



រឿងរ៉ាវនេះបានកើតឡើងយូរឆ្នាំមកហើយ ដែលរឿងនិយាយអំពីមិត្តភក្ដិ៤បួននាក់ ដែលបាន​រួមគំនិតគ្នាសម្លាប់មនុស្សម្នាក់យ៉ាងព្រៃផ្សៃ ។ រឿងនេះផ្ដើមចេញពីមិត្តភក្ដិទាំងបួន គឺ ឆន រិន យ៉ាវ និង សួន ។ កាលដើមឡើងមិត្តភក្ដិទាំង៤នាក់នេះ ប្រកបរបរជាកសិករចិញ្ចឹមជីវិត ប៉ុន្ដែជាច្រើនឆ្នាំឃើញថា ការប្រកបរបរធ្វើស្រែចំការ ហាក់បីដូចជាមិនធ្វើអោយជីវភាពធូរធារសោះ ធ្វើស្រែរំពឹងមេឃ ពិតជាពិបាកណាស់ ដូចនេះហើយ ពួកគាត់ក៏បាននាំគ្នាលួចឆ្លងដែន ចូលទៅបម្រើការងារជាពលករនៅប្រទេសថៃបានមួយរយៈ ក៏ត្រលប់មកវិញដោយសារតែត្រូវតម្រួតថៃដេញចាប់ ព្រោះឆ្លងដែនខុសច្បាប់ ។
 នៅពេលត្រលប់មកដល់ស្រុកកំណើតវិញ គាត់បានលក់ដី ហើយផ្លាស់ទីលំនៅ ទៅនៅតំបន់ដាច់ស្រយាលមួយ ដោយប្រកបរបរស្រែចំការធម្មតា ប៉ុន្ដែបានប្រហែលជាបីឆ្នាំតំបន់នោះក៏ក្លាយទៅជាភូមិមួយដែលមានមនុស្សទៅរស់នៅជាច្រើន ម្យ៉ាងឈ្មួញធំៗបានទៅរកស៊ីដោយទីនោះនៅសល់ឈើល្អៗជាច្រើន ដូចនេះពួកគាត់ក៏ប្រកបរបរកាប់ឈើលក់ ប៉ុន្ដែមានពេលខ្លះត្រូវអាជ្ញាធរចុះចាប់ ហើយរត់ចោលម៉ាស៊ីនតែញយ ។
 ក្រោយមក ភូមិនោះកាន់តែរីកចម្រើន សំបូរទៅដោយឈ្មួញរកស៊ី ក៏មានបុរសម្នាក់ឈ្មោះ ភ័ក្រ្ដា ជាមនុស្សកំព្រា ពុំមានគ្រួសារនោះទេ មកពីតំបន់ឆ្ងាយ បានមកភូមិនោះដើម្បីស៊ីឈ្នួល គ្រាន់នឹងចិញ្ចឹមជីវិត ម្យ៉ាង ក្រែងនឹងមានវាសនា រកបានគ្រួសារមួយនឹងគេ សាងសុភមង្គល ។ មកទីនោះដំបូង ភ័ក្រ្ដា ពុំស្គាល់គេនោះទេ តែដោយសារគាត់ជាមនុស្សស្លូតបូត មិនសូវចេះមាត់ក បានតែញឹមៗទេ បើមាននរណាចំអន់ ពិតជាអៀនមុខឡើងក្រហម គាត់ពុំចេះជក់បារី លេងល្បែង ឬផឹកស្រានោះទេ ហើយចិត្តបានណាស់ មានអ្វីក៏មិនចេះលាក់ដែរ ចេះចែករំលែក ហើយត្រូវបានមិត្តភក្ដិទាំងបួន បានអោយនៅជាមួយធ្វើការមួយពួកគាត់ ។ ក្រោយមកទៀត ដោយសារតែមានឈ្មួញខ្លះបានមកទាក់ទងមិត្តភក្ដិទាំងបួននោះ អោយរកស៊ីជាមួយ តែមិនដឹងរកស៊ីអីទេ តែជាងមួយខែសោះ មិត្តភក្ដិទាំងបួននោះ មានម៉ូតូជិះគ្រប់ៗគ្នា ចំណែកភក្រ្ដា មិនចេះច្រណែនទេ ឃើញបែបនេះរិតតែសប្បាយចិត្តនឹងជួយអរ ប៉ុន្ដែនៅល្ងាចមួយ នៅពេលមិត្តភក្ដិទាំង៤នាក់នោះ បានជុំគ្នាផឹកស្រា ៖
-ឆន៖ ណែ៎! ភ័ក្រ្ដា ខ្ញុំឃើញភ័ក្រា្ដឯងជាមនុស្សប្រឹងប្រែងនឹងការងារណាស់ ឥលូវចង់បបួលរកស៊ីជា មួយខ្ញុំ តើភ័ក្រ្ដាឯងចាប់អារម្មណ៍ទេ ?
-ភ័ក្រ្ដា៖ មានអីបង! ខ្ញុំអរណាស់អោយតែបងជួយអញ្ចឹង ចុះការងារ អីដែរបង?
 ឆនមើលឆ្វេងមើលស្ដាំ រួចខ្សឹបដាក់ត្រចៀកភ័ក្ដ្រា “ បងលក់ថ្នាំ” គ្រាន់តែឮភ្លាម ភ័ក្រ្ដាឆ្លើយប្រកែកមួយទំហឹង ៖ ទេ! ទេ បង ការងារនេះខុសច្បាប់ណាបង ម៉េចក៏បងហ៊ានម្ល៉េះ ។ ភ្លាមនោះរិន និងយ៉ាវ ក៏បន្ថែម ៖ ណែ៎! ត្រា ឯងកុំទៅមាត់ទៅនរណាដឹង រកស៊ីនេះដើមទុនតិច ហើយចំណេញលឿនណាស់ ឯងឃើញទេ ខ្ញុំរកបានតែមួយខែសោះ មានលុយទិញម៉ូតូថ្មីជិះ ម៉េចមិនស្រួលទេឬ?
ភ័ក្រ្ដា៖ ទេបង! ខ្ញុំមិនលេងចូលទេ ថ្វីត្បិតតែខ្ញុំល្ងង់ខ្លៅ ពុំចេះអក្សរមួយតួ ប៉ុន្ដែខ្ញុំដឹងរបរណាល្អ របរណាអាក្រក់ ណាមួយរកស៊ីបែបនេះ គឺបំផ្លាញជីវិតអ្នកដទៃទៀតផង ខ្ញុំគិតរកលាបងទៅសំរាកមុនហើយ ។
 មិត្តភក្ដិទាំង៤ មានអារម្មណ៍មួរម៉ៅ និងខឹងសម្បារជាខ្លាំង ហើយបានជំនុំគ្នា ថាសិនជាភ័ក្រ្ដា ហ៊ានតែនិយាយរឿងនេះប្រាប់គេ ពិតជាមិនទុកទេ ។
 ស្អែកឡើង ភ័ក្រ្ដា បារម្ភពីសុវត្ថិភាពខ្លួន ព្រោះបានដឹងរឿងរកស៊ីរបស់មិត្តភក្ដិទាំង៤នាក់នោះ ក៏គិតថានឹងទៅប្រាប់មេភូមិអោយបានដឹង ចៃដន្យអីមេឃភ្លៀងយ៉ាងខ្លាំង ផ្លូវរអិលពិបាកធ្វើដំណើរណាស់ ក៏គិតថាចាំរាំងសិន ។ លុះមេឃមិនព្រមរាំងសោះ រហូតដល់យប់ជ្រៅ មិត្តភក្ដិទាំង៤នាក់នោះបានបបួលភ័ក្រ្ដា ទៅរកបាញ់សត្វកង្កែប ចាប់ហ៊ុងទុកគ្រាន់ហូប ដោយឃើញសភាពលោមលួងរបស់អ្នកទាំងបួន ភ័ក្រ្ដាគិតថាមិនមានបញ្ហាអីទេ ក៏ព្រមទៅជាមួយ ។ លុះដល់ព្រៃពួកគេទាំងបួន ក៏ទាក់ខ្សែគោរិតកភ័ក្រ្ដារហូតដល់ស្លាប់ រួចយកសាកសពចងព្យួរចុងឈើ ធ្វើដូចជាភ័ក្រ្ដាចងកសម្លាប់ខ្លួនអញ្ចឹង ។ រឿងនេះពុំមានអ្នកណាដឹងទេ ដោយសារតែភ័ក្រ្ដាជាមនុស្សចំណូលស្រុក ពុំមានអ្នកចាប់អារម្មណ៍ឡើយ ពេលគេសួរមិត្តភក្ដិទាំង៤នោះ ប្រាប់ថាគេទៅស្រុកបាត់ហើយ ។ រំលងបានប្រហែលពីរអាទិត្យ មានអ្នកចំការម្នាក់ប្រទះឃើញសាកសពរបស់ភ័ក្រ្ដា ក្នុងសភាពស្អុយរលួយមើលលែងយល់ទៅហើយ ហើយក៏រត់ទៅប្រាប់មេភូមិ មេភូមិក៏គោះតោក ហៅអ្នកភូមិទៅមើលសាកសព គេអាចចំណាំបានជាភ័ក្រ្ដា ដោយសារតែមិត្តភក្ដិទាំង៤ប្រាប់​ បើប្រាប់ថាមិនស្គាល់មុខជាគេសង្ស័យហើយ រិនបានធ្វើជាអាណិតហើយនិយាយថា៖ ថ្ងៃមុនខ្ញុំឮវានិយាយថា វានឹងផ្ទះកំណើត វាចង់ទៅលេង ប៉ុន្ដែរកស៊ីមិនសូវបានលុយកាក់សល់​ វាខ្មាសគេណាស់ ។ មេភូមិក៏ពឹងពាក់បងប្អូនជួយដឹកទៅបូជានៅវត្ត ព្រោះភ័ក្រ្ដាជាមនុស្សគ្មានសាច់ញាតិផង ។ រហូតដល់យប់មួយបន្ទាប់ពីបូជាសពបាន៧ថ្ងៃ ស្រាប់តែ ៖
-រិន៖ ខ្មោច! ខ្មោច ជួយផង ខ្មោច
-ឆន៖ វាថីហែង! អារិន
-រិន៖ អញឃើញខ្មោច អាភ័ក្ត្រាវានៅក្បែរបង្អួចអញ
-យ៉ាវ៖ មើលអានេះ ចេះខ្លាចខ្មោចទៅកើត
 ស្រាប់តែភ័ក្រ្ដាបានលេចមុខឡើង នាយទាំង៤ស្រឡាំងកាំង ហើយស្រែកអោយគេជួយ ប៉ុន្ដែហាក់បីជាមិនបានប្រយោជន៍អ្វី គ្មាននរណាបានឃើញ និងឮអ្វីឡើយក្រៅពីអ្នកទាំង៤ ភ្លាមៗនោះ ស្រាប់តែរិនស្រែកយ៉ាងឈឺចាប់ ដោយសារដៃរបស់គេបាក់ជាកង់ៗ បន្ទាប់មកជើង បន្ទាប់មកពោះវៀនក៏ធ្លាយចេញមកក្រៅ ចុងក្រោយ គឺដាច់ក្បាលធ្លាក់ពីស្មាស្លាប់តែម្ដង ។ បីនាក់ទៀត ឃើញហើយស្លុតចិត្តនិងភ័យខ្លាចជាខ្លាំង ក៏ស្ទុះម្នីម្នាបញ្ឆេះម៉ូតូសំដៅទៅវត្ត យ៉ាវជិះម៉ូតូយ៉ាងលឿនមុនគេ ស្រាប់តែមកដល់គល់ស្ពានឆ្លងអូរក្នុងភូមិ ស្រាប់តែឃើញស្ពានបែកជា៣ គេក៏សម្រេចជិះស្ពានកណ្ដាល ពុទ្ធោ! ស្រាប់តែធ្លាក់ពីលើស្ពានចូលអូរបុកចំថ្ម បាក់ជើង គេបានស្រែកអោយគេជួយ ស្រាប់តែមានលេខសត្វឆ្កែដ៏ធំមួយក្បាល ខ្លួនវាប៉ុនសេះ ហក់មកខាំក្បាលបណ្ដាលអោយធ្លាយខួរស្លាប់ទៅ ។
 ចំណែកឯឆន និងសួន បានជិះម៉ូតូបែកផ្លូវគ្នា ឆនបានទៅដល់ក្នុង​វត្ត រត់រកលោកតាចៅអធិការអោយជួយទាំងស្ថានភាពមមើរមមាយ ឯសួនជិះម៉ូតូឡើងទៅផ្លូវជាតិដើម្បីគេចខ្លួន មកដល់ផ្លូវជាតិ ស្រាប់តែត្រូវឡានធំកិនដាច់ខ្លួនជាពីរកំណាត់ ស្លាប់យ៉ាងអណោចអាធមណាស់ ។ ចំណែកឯឆន រួចខ្លួនបានមួយយប់ ស្អែកឡើងស្រាប់តែបីដូចជាមានការបញ្ជាអោយយកខ្សែគោរិតចងកខ្លួនឯងស្លាប់ នៅនឹងមែកដើមអំពិលជាប់របងវត្ត ។ ក្រោយពីហេតុការណ៍នោះបានផុតទៅ មេភូមិនិងអ្នកភូមិបានរួមគ្នាធ្វើបុណ្យឧទ្ទិសកុសលជូនទាំងអស់គ្នាដែលស្លាប់ទៅ ហើយអាថ៌កំបាំងនៃការស្លាប់របស់អ្នកទាំង៥ គឺមិនមាននរណាម្នាក់ដឹងនោះទេ ។

បន្ទប់VIP


គ្រាន់តែឃើញចំណងជើងនៃរឿង ខ្ញុំជឿថាអ្នកទាំងអស់នឹងគិតថាប្រហែលជាបន្ទប់លំដាប់ថ្នាក់វីអាយភី តម្លៃរាប់រយដុលា្លរក្នុងមួយយប់ហើយមើលទៅ ប៉ុន្ដែតាមពិតវាមិនដូចជាការគិតរបស់អ្នកទាំងអស់គ្នាទេ ។ តាមពិតខ្ញុំគឺជានិស្សិតផ្នែកច្បាប់ម្នាក់នៅសាកលវិទ្យាល័យមួយកន្លែងនៅខេត្តកំពង់ធំ ខ្ញុំតែងតែរកផ្ទះសំណាក់ណាដែលមានតម្លៃថោកសមរម្យល្មម ព្រោះតែស្ថានភាពជីវភាពយើងពិបាក ដូចនេះយើងមិនអាចចាយវាខ្ជះខ្ជាយតាមតែអំពើចិត្តនោះទេ ត្រូវតែរៀនសន្សំខ្លះ ។ រឿងរ៉ាវនេះបានកើតឡើងប្រមាណជាប៉ុន្ដែខែមុនប៉ុណ្ណោះ ខណៈដែលរាល់ដងខ្ញុំស្នាក់នៅបន្ទប់បានយ៉ាងតិចក៏លេខ១០០ជាងដែរ ប៉ុន្ដែថ្ងៃនោះនៅពេលខ្ញុំទៅរៀន ខ្ញុំទៅរកផ្ទះសំណាក់ បន្ទប់គឺពេញអស់ គឺនៅសល់តែបន្ទប់លេខ ០៦ប៉ុណ្ណោះដែលទំនេរ ហើយម្យ៉ាងនៅជាន់ទី១ទៀត ខ្ញុំគិតថាងាយស្រួលក្នុងការចុះមករកអ្វីហូបពេលយប់ព្រលប់ និងមិនពិបាកឡើងចុះច្រើនកាំ នាំអោយបែកញើស ទេ ដូចនេះខ្ញុំក៏សម្រេចចិត្តយកបន្ទប់នោះ ។ នៅពេលយប់នោះដែរ បន្ទាប់ពីចេញពីសាលា ខ្ញុំមិនបានទៅផ្ទះសំណាក់ភ្លាមៗទេ ខ្ញុំនឹងមិត្តរួមថ្នាក់ពីរបីនាក់ទៀត នាំគ្នាទៅហូបមីឆានៅមាត់ស្ទឹង និងជជែកគ្នាលេងរហូតដល់ម៉ោងប្រហែលជាង៧យប់​ ទើបពួកយើងបែកគ្នាត្រលប់ទៅសម្រាករៀងៗខ្លួន ។
 នៅពេលទៅដល់ផ្ទះសំណាក់ ខ្ញុំក៏ផ្លាស់សំលៀកបំពាក់ រួចចុចមើលទូរស័ព្ទបន្ដិច ចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់ខ្ញុំ គឺមើលរឿងខ្មោច ខ្ញុំមើលរឿងដែលខ្លួនសរសេរផង វីដេអូតាមឆាណែលផ្សេងៗ បង្ហោះផង ។ ប្រហែលជាកន្លះម៉ោងក្រោយ ខ្ញុំរាងងងុយដេក រួចខ្ញុំទៅបន្ទប់ទឹកមុជទឹកសំអាតខ្លួន ខណៈពេលដែលខ្ញុំកំពុងមុជទឹកុំស្រាប់តែភ្លើងលោត ភ្លឹបភ្លែត ពីរបីដងរួចក៏ដាច់មួយសន្ទុះប្រហែលជាប្រាំនាទីដែរ ខ្ញុំក៏មិនចាប់អារម្មណ៍ដែរ រួចបន្ដមុជទឹករហូតភ្លើងភ្លឺមកវិញ ។ ពេលចេញមកក្រៅខ្ញុំបានតេសួរម្ចាស់ ផ្ទះសំណាក់ថា តើអំបាញ់មិញនេះមានដាច់ភ្លើងអត់ គេឆ្លើយថាអត់មានដាច់ទេ ខ្ញុំសួរពីព្រោះខ្ញុំឃើញលើគ្រែរបស់ខ្ញុំ ទាំងខ្នើយ ទាំងភួយនិងកន្សែង ហាក់បីដូចជាមាននរណាម្នាក់មកបោះជជុះពេញគ្រែ ដោយសារតែសង្ស័យទើបខ្ញុំខលសួរម្ចាស់ផ្ទះបន្ថែមទៀត ។បន្ទាប់ពីបានដឹងថា រឿងនេះគឺ...ធ្វើហើយ ខ្ញុំក៏ធ្វើដូចធម្មតា ព្រោះនិយាយដោយត្រង់ ខ្ញុំឃើញច្រើនពេករហូតដល់ថ្នាក់ លែងខ្លាចទៅវិញហើយ ។ ក្រោយមកខ្ញុំក៏ចាប់ផ្ដើមដេក ដោយបិទភ្លើងទាំងអស់ ទុកតែភ្លើងបន្ទប់ទឹកមួយទេ ងាយស្រួលដោះស្រាយបញ្ហាយប់ព្រលប់ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមបិទភ្នែក ស្រាប់តែភ្លើងលើពិតាន ភ្លឺឡើង ចាំងមុខខ្ញុំយ៉ាងខ្លាំង ខ្ញុំក៏ងើបទៅបិទ ហើយដេកម្ដងទៀត ស្រាប់តែកង្ហារខ្ញុំឈប់វិល ខ្ញុំក៏ងើបទៅចុចកុងតាក់បើកកង្ហារម្ដងទៀត ខ្ញុំក៏ប្រាសខ្លួនដេកម្ដងទៀត ស្រាប់មានអ្វីមកទាញភួយខ្ញុំទំលាក់ពីលើគ្រែ ខ្ញុំងើបហើយដើរទៅលើកភួយ ហើយក៏ស្រែកសួរថា ៖ យប់ព្រលប់ហើយ អោយគេដេកពួនផង បើមានការអ្វី ប្រាប់អោយត្រង់ៗមក កុំស៊ាំតាប៉ែពេក ថារួចខ្ញុំក៏លើកភួយគ្រប ហើយដេកម្ដងទៀត ។ សកម្មភាពបែបនេះបន្ដរហូតដល់ម៉ោងជិត២ភ្លឺ រហូតដល់ខ្ញុំទ្រាំលែងបាន ខ្ញុំឈប់ខ្វល់ ខ្ញុំក៏សំងំដេក ស្រាប់តែហាក់ដូចជាមានដៃមួយកំពុងមកបោចសក់ក្បាលខ្ញុំមួយទំហឹង ខ្ញុំស្រែកដោយឈឺ ហើយខ្ញុំក៏សូត្រធម៌បន្ដិច ហើយក៏និយាយថា បើសិនជាមានអ្វីអោយខ្ញុំជួយ សូមប្រាប់ខ្ញុំមក ខ្ញុំមិនមែនជាសត្រូវរបស់អ្នកទេ ខ្ញុំគ្រាន់តែមកស្នាក់នៅដើម្បីរៀនសូត្រប៉ុណ្ណោះ បើសិនជាមានការលើសលស់ សូមអហាសិកម្មអោយគ្នាចុះ ខ្ញុំថារួចក៏សំងំដេកបន្ដ លើកនេះនៅតែមានដៃមួយមកស្ងាបក្បាលខ្ញុំដដែល ប៉ុន្ដែបែរជាមកឈ្លឺសក់ក្បាល បីដូចជាគេម៉ាស្សាក្បាលអោយ រហូតខ្ញុំដេកលក់យ៉ាងស្រួលទល់ភ្លឺ ។
 រំលងបានមួយអាទិត្យខ្ញុំក៏ត្រូវទៅរៀនម្ដងទៀត ខ្ញុំស្នាក់នៅបន្ទប់ផ្សេង ហើយយប់នោះខ្ញុំចេញមកដើរលេងនៅសួនដំរីជាន់ខ្លា អង្គុយមួយស្របក់ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ហាក់ប្លែក ដោយឃើញស្ថានភាពស្ងាត់ជ្រងំ ពុំមាននរណាទៅអង្គុយលេងសោះ ម៉ូតូឡានក៏ស្ងាត់ជ្រាប ខ្ញុំក្រឡេកទៅឃើញនារីម្នាក់សក់វែងប្រះស្មា អង្គុយបែរខ្នងមករកខ្ញុំ នាងកំពុងតែអង្គុយលើបង់មួយ ខ្ញុំប្លែកចិត្តណាស់ ក៏ដើរទៅមើល មិនមែនឃើញស្រីមិនបានទេ តែឃើញតែម្នាក់ឯង ឯមនុស្សម្នាធ្នាប់តែអ៊ូអរ បែរជាស្ងាត់ឈឹង ម៉ោងទើបតែ ជាង៨សោះ ។ ខ្ញុំបានដើរទៅជិតនាងបន្ដិចម្ដងៗ ហើយមានអារម្មណ៍ព្រឺសម្បុរណាស់ ប៉ៈរោមខ្ញាកៗ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដឹងថា ប្រាកដជាមានអ្វីម្យ៉ាងទៀតហើយ ខណៈពេលដែលខ្ញុំកំពុងដើរជិតទៅដល់នាងហើយ ស្រាប់តែមានឡានមួយបើកយ៉ាងលឿនមកដល់ទីនោះ នាងក៏រត់ប្រុចចូលឡានបែកក្បាលស្លាប់ភ្លាមៗ ខ្ញុំស្រលាំងកាំង និយាយអ្វីមិនចេញ ស្រាប់តែបាត់ឡាន បាត់ទាំងនាងទៀត ខ្ញុំគិតថាខ្មោចលងប្រាកដ ព្រោះអំបាញ់មិញឃើញស្ដែងសោះ បែរជាបាត់មនុស្សអស់ ខ្ញុំប្រុងថានឹងរត់ទៅផ្ទះសំណាក់ស្រាប់តែលេចចេញមុខនាងនៅពីមុខខ្ញុំស្ទើរតែ ប៉ៈមុខខ្ញុំទៅហើយ ពុទ្ធោ! ស្អាត ណាស់ លើផ្ទៃមុខដ៏សស្គុះ ខ្ញុំមើលឃើញតែមាត់មួយដ៏ធំពេញមុខ ពុំឃើញភ្នែកច្រមុះអី្វសោះ ស្រាប់តែមួយភាំង ខ្ញុំហាក់បីដូចជាបាត់បង់ស្មារតី ខ្ញុំភ្ញាក់ព្រឺត ខ្ញុំខណៈនោះខ្ញុំកំពុង ស្ថិតនៅក្នុងបន្ទប់ចាស់ដែលបានជួលពីសប្ដាហ៍មុន ដោយហេតុតែភ័យខ្ញុំនឹកអ្វីពុំឃើញទេ ខ្ញុំបិទភ្នែក មានតែតាំងចិត្តរំលឹកគុណឪពុកម្ដាយ សូត្រនមោបីចប់ រួចក៏បន់ក្នុងចិត្តថាសូមគុណ ឪពុកម្ដាយ គុណ ជីដូនជីតា គុណព្រះរតនត្រ័យ បុណ្យកុសលដែលខ្ញុំបានសាងកន្លងមក សូមឧទ្ទិសជូនដល់វិញ្ញាណដែលកំពុងនៅទីនេះ អោយបានទៅកាន់សុគតិភព និងរំដោះនូវទុក្ខទាំងពួងផងចុះ បើមានការឆ្គាំឆ្គង សូមអោយអហោសិកម្មផង ។ ខ្ញុំបន់ស្រន់ចប់ មួយស្របក់ក៏មានអារម្មណ៍ថា អំពូលបន្ទប់បានភ្លឺឡើង ខ្ញុំក៏បើកភ្នែក ឃើញខ្លួនឯងកំពុងតែនៅបន្ទប់ផ្សេងដែលបានជួលថ្ងៃនេះ ខ្ញុំធូរចិត្តហើយក៏ប្រាសខ្លួនដេកទៀត ចាប់ពីពេលនោះមកខ្ញុំក៏លែងបានឃើញរឿងរ៉ាវទាំងអស់នោះទៀតហើយ ។

អាគមចងព្រៃ



រឿងនេះបានកើតឡើងជាច្រើនឆ្នាំមកហើយដែរ និយាយពីពូស៊ីណា គាត់គឺជាអតីតមេទាហាន​ម្នាក់ ដែលធ្លាប់ឆ្លងកាត់សង្រ្គាមច្រើនឆ្នាំមកហើយ គាត់គឺជាមនុស្សម្នាក់ដែលពូកែរឿងអាគមអូមអាម ដោយសារតែបែបនេះ ទើបធ្វើអោយគាត់អាចចៀសផុតពីគ្រាប់កំាភ្លើងពេលបាញ់គ្នា ម្ដងៗ ។ ក្រោយពីស្រុកបានសុខ គាត់ក៏បានចូលនិវត្តន៍ មករស់នៅស្រុកកំណើត ដោយប្រកបរបរ ជាកសិករធ្វើចំការ ធ្វើស្រែ ចិញ្ចឹមជីវិត។ ថ្វីត្បិតតែគាត់បានចូលនិវត្តន៍ពិតមែន តែកូនចៅចាស់ៗរបស់គាត់ តែងតែនឹករឮក ឧស្សាហ៍មកលេងគាត់ ព្រោះគាត់សំបូរសាច់ព្រៃណាស់ ​បើគាត់ចេញទៅបរបាញ់ហើយ មិនដែលខាតជើងទេ នេះក៏ព្រោះតែគាត់ចេះនូវអាគមចងព្រៃ(ចងគ្រប់សត្វក្នុងព្រៃ មិនអោយរួចពីអាវុធគាត់បានទេ ) ។ នាថ្ងៃមួយពេលរសៀលប្រហែលម៉ោង ៤ មានកូនចៅចាស់របស់គាត់ពីរនាក់មកលេងគាត់ គឺបងសុខ និងបងសៅ៖
គោរពមេ! មេ! សុខសប្បាយជាទេ?
មានអី! គា្រន់តែឥលូវចាស់ មិនសូវមានកម្លាំងកំហែង ដូចកាលនៅពីក្មេងនោះទេ
បងសុខ៖ មេពូកែដាក់ខ្លួនម្ល៉េះ កាលនៅសង្រ្គាម ខ្ញុំឃើញមេក្លាហានណាស់ មានអាវយ័ន្ដ សាក់ពេញខ្លួន ដើរបំផ្ទុះមីនជាច្រើនគ្រាប់ អត់មានរបួសអីបន្ដិច!
បងសៅ៖ មែនហ្នឹងមេ! ចុះខ្ញុំឃើញមេឧស្សាហ៍បានសាច់ព្រៃណាស់ មេពូកែបាញ់ម្ល៉េះ មិនដែលឃើញមេ ថាមិនបានសាច់នោះទេ មេមានអីមែនទេ?
ពូស៊ីណា៖ គ្មានអីនោះទេ!
បងសុខ៖ មេ ! កុំលាក់អី ! មិនមែនខ្ញុំ​មិនដឹងថា មេមិនពូកែឯណា ណាមួយខ្ញុំក៏ធ្លាប់ជាកូនចៅមេដែរ តើមានអ្វីត្រូវលាក់បាំងទៀតនោះ មែនទេ?អាសៅ?
បងសៅ៖ មែនហ្នឹងមេ ! ឥលូវអញ្ចេះពេលមេទៅបាញ់សត្វ មេហៅពួកខ្ញុំផងបានអត់?           ដោយសេចក្ដីស្រលាញ់រាប់អាន និងទទួលបានការគោរពដឹងគុណ ពីអតីតកូនចៅ ពូស៊ីណា ក៏យល់ព្រមអោយពួកគាត់ទាំងពីរនាក់ទៅបរបាញ់សត្វជាមួយនៅឯព្រៃជ្រៅ ដោយគាត់ណាត់បងសុខ បងសៅ ថានឹងទៅនៅថ្ងៃអាទិត្យ ។
 ថ្ងៃអាទិត្យមកដល់ពូស៊ីណា និងបងសុខបងសៅ បាននាំគ្នាដើរចូលព្រៃ ដោយបងសុខបងសៅ កាន់កូនពូថៅម្នាក់មួយ ទុកគ្រាន់បង្ការ និងមានវេចបាយខ្ចប់ស្លឹកឈូក មានគ្រឿងទេស និងម្ហូបឆ្អិនខ្លះ ទុកគ្រាន់បរិភោគក្នុងព្រៃ ។ ពេលទៅដល់ក្នុងពេលថ្ងៃត្រង់ មកដល់ចំណុចមាត់អូរ បងសុខបងសៅ ក្រលេកឃើញសត្វឈ្លូសមួយក្បាល ធំគ្រាន់ ទំនងប្រហែល ៥០ ទៅ ៦០ គីឡូ កំពុងផឹកទឹក ក៏កេះពូស៊ីណា ពូស៊ីណា លើកកាំភ្លើងកាណុងទៅឈ្លូសនោះ ដោយមាត់សូត្របាលីជីបអូចៗ ឯឈ្លូសនោះ ឃើញហើយបែរជាមិនរត់ ហើយឈរទ្រឹង ប៉ុន្ដែជើងរបស់វាញ័រខ្លាំងណាស់ ដូចមានអ្វីមកចាប់ជើងពុំអោយដើររួចអញ្ចឹង ។ គ្រាប់កាំភ្លើងពូស៊ីណា បាញ់ទំលុះក្បាលរបស់ឈ្លូសនោះ ងាប់ទៅ ពួកគាត់ទាំងបី ក៏នាំគ្នា វះសាច់ឈ្លូសនោះស្រស់មកអាំងហូបគួរអោយឆ្ងាញ់ណាស់ ។ តក្រោយមកទៀត ពួកគាត់ទាំងបីនាក់តែងតែចូលព្រៃមិនដែលខានទេ ។ ប៉ុន្ដែនៅថ្ងៃមួយ ជាថ្ងៃ១៥កើត ថ្ងៃពេញបូរមី ពូស៊ីណា គាត់មិនព្រមទៅព្រៃនោះទេ តែបងសុខបងសៅ បានបបួលពូស៊ីណា ផឹកស្រាអស់ជាច្រើនលីត្រ ធ្វើអោយគាត់ស្រវឹង ក៏យល់ព្រមចូលព្រៃទាំងក្បាលល្ងាច ម្នាក់ៗប្រដាប់ដោយភ្លើងពិល (អ្នកស្រុកខ្ញុំគេហៅភ្លើងកែវពាក់លើក្បាលសម្រាប់ឆ្លុះសត្វយប់ៗ) សម្រាប់បំភ្លឺផ្លូវ ប៉ុន្ដែដោយស្ថានភាពស្រវឹង ពួកគាត់ដើរទៅដល់ព្រៃ រាងយប់ជ្រៅបាត់ទៅហើយ ហើយដោយយប់ងងឹតពេក ពួកគាត់បានដើរបែកផ្លូវគ្នា ពូស៊ីណា ស្ពាយកាំភ្លើងសំដៅទៅវាលស្រែ ក៏ប្រទះឃើញជ្រូកព្រៃមួយក្បាល កំពុងតែដេក គាត់ក៏លើកកាណុងកាំភ្លើង តម្រង់ទៅជ្រូកព្រៃនោះ ហើយសូត្របាលីគាថា ប្រហែល បួនដប់ម៉ាត់ រួចក៏បាញ់ទៅ ប៉ុន្ដែដោយសារគាត់ស្រវឹង គាត់បាញ់មិនចំគោលដៅ បែរជាចំភ្លៅជ្រូកព្រៃនោះវិញ ធ្វើអោយវាបោលពេញមួយទំហឹង សំដៅមករកគាត់ បន្ទាប់ មកជ្រូកព្រៃនោះ បានបុកគាត់មួយទំហឹងបណ្ដាលអោយគាត់ដាច់ផ្ញារ ក្បាលបោកទៅនឹងត្រោកស្រែ ស្លាប់បាត់បង់ជីវិតក្នុងពេលនោះទៅ ។
 និយាយពីបងសុខបងសៅ ពេលនោះគាត់ឃើញភ្លើងពិលពូស៊ីណា បាញ់ត្រង់ទៅលើមេឃ គាត់មានអារម្មណ៍ថាមិនល្អទេ ព្រោះបើឃើញបែបនេះមានន័យថាមានគ្រោះថ្នាក់ហើយ រួចពួកគាត់ក៏រត់សំដៅទៅទិសភ្លើងកែវនោះ ក៏ស្រាប់តែឃើញពូស៊ីណា ដេកស្លាប់បាត់ទៅហើយ ។ ពួកគាត់ក៏សែងសពពូស៊ីណាមកផ្ទះវិញធ្វើបុណ្យតាមប្រពៃណី ។ រឿងនេះសមនឹងពាក្យចាស់លោកពោលថា “មនុស្សពូកែនឹងអ្វី មនុស្សនឹងស្លាប់ដោយសាររឿងនោះឯង” ។