
កាលពីយូរឆ្នាំកន្លងទៅហើយមានការនិយាយដំណាលតៗគ្នាមកថាមានភូមិមួយនៅដាច់ស្រយាលពីទីរួមខេត្តព្រះវិហារដែលជាខេត្តរបស់ខ្ញុំនៅជិតភូមិនោះមានព្រៃធំមួយសម្បុរទៅដោយដើមឈើធំៗនិងជ្រៅស្ងាត់ជ្រងំ មួយកន្លែងដែលអ្នកស្រុកនៅទីនោះគេនិយមហៅថាព្រៃទទឹងឫព្រៃតៃហោង ដោយសារតែទីនោះកាលពីជំនាន់ដើមមានមនុស្សចងកសម្លាប់ខ្លួននៅលើដើមឈើនៅក្បែរផ្លូវដើរឆ្លងកាត់របស់ប្រជាជនអ្នកទៅស្រែចំការ របស់អ្នកនៅភូមិជិតៗនោះ ហើយក៍ជាកន្លែងដែលកប់សពនិងទុកសពចោលកាលពីសម័យមុនមកផងដែរ ព្រៃនោះគ្រប់ដណ្ដប់លើផ្លូវសងខាងធ្វើអោយផ្លូវងងឹតគ្មានពន្លឺថ្ងៃច្បាស់ទោះជាពេលថ្ងៃក៍ដោយហើយវាមានប្រវែងប្រហែលជា៥០០ម៉ែតគ្របដណ្តបលើដងផ្លូវ។...