Trailers Video

 

            សូមជួយគាំទ្រឆាណែលយូធូប រឿងនិទានខ្មោចពិត

Read More

រឿង យប់មួយនៅសៀមរាប

 

រឿងនេះនិយាយរំឮកកាល​ពីឆ្នាំ២០១២ ពេលខ្ញុំបានទៅទស្សនកិច្ច នៅខេត្ត​សៀមរាប​ជាមួយក្រុមការ​ងារ កាលណោះខ្ញុំទៅ​ប្រហែលជាគ្នាជិត​៣០នាក់ ដោយជិះរថយន្ដ​ឈ្នួល៣គ្រឿង ខ្ញុំធ្វើដំណើរចេញពីខេត្តនៅព្រឹកម៉ោង៦  នៅពេលធ្វើដំណើរចូលដល់ទឹកដីខេត្តសៀមរាប ខណៈពេលដែលកំពុងធ្វើដំណើរ នៅលើរថយន្ដ ក្រុមការងារនាំគ្នាលេងល្បែងច្រៀងតគ្នា ពិតជាគួរឲ្យសប្បាយរីករាយណាស់ វៀរលែងតែខ្ញុំកាលណោះ ខ្ញុំមិនដឹងកើតអីទេ បានជាមានអារម្មណ៍ថា​ត្រម៉ង់ត្រមោច​ខុសគេខុសឯង ខ្ញុំអង្គុយបែរមុខមើលតាមកញ្ចក់ខាងក្រៅ មកដល់ព្រៃធំមួយ អ្នកដំណើរបានឈប់ដោះទុក្ខសត្វ ខ្ញុំមិនបានចុះពីលើរថយន្ដទេ ខ្ញុំសម្លឹងចុះឡើង ស្រាប់តែឃើញអ្វីម្យ៉ាងដូចជាមនុស្សបន្ដិច សត្វបន្ដិច បែងចែកមិនដាច់សោះ កំពុងតែឈរក្បែរដើមឈើមួយសម្លឹងមករថយន្ដរបស់ពួកខ្ញុំ សម្បុរខ្មៅ ល្អិត មើលមិនយល់ទេ ប៉ុន្ដែច្បាស់ណាស់ ថាអាចជាមិនមែនមនុស្សទេ ។ ក្រោយមករថយន្ដក៏ធ្វើដំណើរបន្ដ​ខ្ញុំមិនបាន​និយាយរឿងនេះប្រាប់នរណាទេ ដើម្បីកុំឲ្យគ្រប់គ្នាមា​នអារម្មណ៍​មិនសប្បាយចិត្ត​ ព្រោះនៅតាមផ្លូវផង តែខ្ញុំនៅតែក្រឡេកមើលរហូតទាល់តែបាត់ពីភ្នែក ។ លុះដល់ពេលម៉ោងជិត១២ថ្ងៃត្រង់ ក្រុមការ​ងារខ្ញុំបាន​មកដល់ទីរួមខេត្តសៀមរាប កាលណោះ ពួកខ្ញុំបានជួលសណ្ឋាគារមួយមាន៣ជាន់ដែរ ។​ ក្រោយពីងូតទឹកសំអាតកាយរួចរាល់ មេក្រុម​បាននាំពួកខ្ញុំទៅទស្សនកិច្ច​ដំបូងនៅកន្លែង​សហគមន៍​ការពារព្រៃឈើ ឃើញថាពួកគាត់រួសរាយណាស់ ខ្ញុំឃើញមាន​ការចិញ្ចឹមឃ្មុំ​បែបធម្មជាតិ ការច្នៃលាមកគោ ទៅជាហ្គាស និងជីកំប៉ុស្ដិ៍ ជាដើម។ ក្រោយបញ្ចប់ទស្សនកិច្ចខ្ញុំបានត្រលប់មកសណ្ឋាគារវិញ រួចរសៀលបន្ដិច ខ្ញុំនិងក្រុមការងារបន្ដទៅកំសាន្ដ​ម្ដង កាលណោះខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ល្អាងខ្មោចលងនៅខេត្តសៀមរាប ពេលនោះ គ្រប់គ្នាក៏ចង់សាកទៅលេងដែរ ខ្ញុំក៏ទៅទិញសំបុត្រ ប៉ុន្ដែមុននឹងចូលទៅល្អាងនោះ ខ្ញុំដើរមើលមនុស្សក្រមួនសិន ទឹកដៃល្អៗណាស់ ស្ទើរតែដូចរូបពិតទៅហើយ បន្ទាប់មកខ្ញុំនឹងក្រុមការងារបានដើរ​ចូលទៅមើល​ភូមិជនជាតិដើមភាគតិចសិន ចំពេលគេកំពុងលេងពិធីរើសប្ដី គួរឲ្យស្ងើចណាស់ ចុងក្រោយពួកខ្ញុំក៏សម្រេចចូលទៅក្នុងល្អាងខ្មោចលង អារម្មណ៍ពេលចូលដំបូងមិនអីទេ តែរាងភ្ញាក់ៗដែរ ព្រោះងាកទៅឃើញ​មានតាំងពីអាប ខ្មោចគេកំពុងតែចាក់នឹងលំពែង អ្នកខ្លះឲ្យ​ប​ដើមរកាដែរ បូករួមនឹងទិដ្ឋភាពងងឹត ភ្លើងក្រហម ខៀវភ្លឹបភ្លែត សម្លេងឆ្កែលូ សម្លេងថ្ងូររហ៊ឹស ខ្យល់ត្រជាក់ ជួនកាលដើរទៅស្ងាត់ៗ ឈឹង រោមខ្ញុំក៏ព្រឺដែរ ខ្ញុំធ្វើដំណើរមកដល់ចំណុចស្ពានមួយ​ខ្ញុំសម្លឹងទៅក្នុងជ្រុងមួយនៃរូងភ្នំ ងងឹតមើលមិនឃើញអីទេ តែខ្ញុំជឿថាប្រហែល​អ្នកតែងខ្លួនជាខ្មោច​ពួនត្រង់នោះមិនខាន ពិតមែនតើ! គាត់ចេញមក ខ្ញុំស្ទឹងគាំងបេះដូង ព្រោះស្រស់​ៗពេក សូមសរសើរមែន ពេលនោះក្រុមការងារទាញដៃខ្ញុំ ធ្វើឲ្យខ្ញុំបុកក្បាលជាមួយពិដានថ្ម ឈឺស្ទើរតែប្រេះក្បាលហើយ ខ្មោចនោះស្ទុះមកចាប់ជើងខ្ញុំ ពុទ្ធោ! ត្រជាក់ស្រេប គ្រប់គ្នាស្រែកទាំងរន្ធត់ ភ្នែកលៀនៗ ស្ទើរតែចុះជ្រុះចេញទៅហើយ ក្លិនមាត់ក៏ស្អុយទៀត សូម្បីតែខ្ញុំក៏មានអារម្មណ៍ថាខ្លាចកាន់តែខ្លាំងឡើង ព្រោះខ្ញុំមានតែប្រឹងរត់ផង ស្រែកផង រកច្រកចេញ និយាយដោយត្រង់ បើសិនជារកផ្លូវចេញមិនទាន់ អាចមានអ្នកសន្លប់ ។ លុះរត់ចុះរត់ឡើង ជួបអាបហោះ ពីក្រោយ មឈូសហោះ រួមផ្សំនឹងសម្លេងគួរឲ្យខ្លាចណាស់ ទីបំផុតពួកខ្ញុំរត់មកដល់កន្លែង​រូបបដិមាព្រះទើបឃើញ ច្រកចេញ មកដល់ក្រៅសប្បាយចិត្តណាស់ ប៉ុន្ដែក្បាលខ្ញុំឈឺខ្លាំងពេក ពេលនោះសន្ដិសុខគាត់ដើរមកសួរនាំ និងជួយលាបប្រេងកូឡាឲ្យ គាត់សួរហេតុការណ៍​និងអារម្មណ៍ពួកខ្ញុំដែលមកលេងទីនេះលើកដំបូង ខ្ញុំរៀបរាប់ទាំងអស់់ បន្ទាប់មកគាត់​និយាយអាយកូម ឮក្រុមការងារសម្ដែងថា ផ្លូវដែលខ្ញុំរត់ទៅ ពុំមានក្រុមការងារទេ ព្រោះគេកំពុងសម្រាកហូបបាយ មកដល់ពេល​នេះខ្ញុំភ្ញាក់ព្រើត មានន័យថាមុននេះខ្មោចលងខ្ញុំមែនទែន អ៊ីចឹងតើបានជាខ្ញុំខ្លាចដូចកាលដែលជួបក្រៅៗកន្លងមក ។ ក្រោយបញ្ចប់ការងារដើរលេង ខ្ញុំមកសម្រាកនៅសណ្ឋាគារវិញ ព្រោះត្រូវត្រលប់ទៅផ្ទះវិញនៅពេលព្រឹក។

យប់ឡើងខណៈពេលពួកខ្ញុំកំពុងសម្រាកស្រាប់តែឮសម្រឹបជើងមនុស្សដើរកាត់ចុះ​ឡើង​​មុខបន្ទប់ ហើយគោះទ្វារបន្ទប់ ខ្ញុំក៏ងើបទៅបើកទ្វារ អត់ឃើញមានអ្វីសោះ ខ្ញុំគិតថាប្រហែល​ជាឯងចង់បន្លាចលេងហើយ ខ្ញុំក៏ទៅដេកវិញ។ មួយសន្ទុះក្រោយមក គោះទ្វារម្ដងទៀត ខ្ញុំបើកម្ដងទៀត ខ្ញុំក៏អត់ឃើញអីទៀត លើកនេះខ្ញុំមិនត្រលប់ទៅដេកទេ ខ្ញុំនៅឈរចាំតែម្ដង សម្លេងគោះទ្វារភ្លាមខ្ញុំបើកភ្លែត ទទេស្អាត ពេលនេះខ្ញុំដឹងថាមិនមែនក្រុមការងារលេងទេ ព្រោះទោះជាគាត់គោះហើយរត់ ក៏ឮសម្លេងរត់ដែរ ខ្ញុំក៏បិទទ្វារ ស្រាប់តែបន្ទប់ដាច់ភ្លើង អ្នកផ្សេងទៀត​ដែលដេកបន្ទប់រួមគ្នាជាមួយខ្ញុំងើបទាំងអស់ ខ្ញុំបើកទ្វារកុំឲ្យងងឹត ស្រាប់តែឃើញ​ខ្មោច​ដែលលងខ្ញុំនៅល្អាងពេលថ្ងៃនោះ នៅឈរចំពោះមុខ គ្រប់គ្នាស្រឡាំងកាំង ស្រែកផ្អើលភ្ញៀវដទៃអស់ ។ ភ្លើងបានភ្លឺឡើងវិញ ខ្មោចនោះក៏បាត់ទៅ ប៉ុន្ដែទាំងខ្ញុំនឹងក្រុមការងារ​គឺមុខម្នាក់​ស្លេកស្លាំង​ ញ័រដៃជើង និយាយអីមិនចេញ ពេលនោះមេក្រុមបានមកមើលពួកខ្ញុំ នឹងឲ្យគ្នា​២-៣នាក់ទៀត មកដេកជាមួយបន្ថែម ពួកគេខ្ញុំបើកភ្លើង និងមិនបិទភ្នែកទល់ភ្លឺ ព្រោះតែសម្លេង​យំខ្សឹបខ្សួល ពេញបន្ទប់ គ្រាន់តែម៉ោង ៤ភ្លាម ពួកខ្ញុំសុំតៃកុងឡានចេញទៅផ្ទះមុនគេភ្លាម គាត់ក៏យល់ព្រម ខ្ញុំត្រលប់មកវិញ ឈឺចង់មួយអាទិត្យ ទាល់តែម៉ែនាំទៅស្រោចទឹកទើបបានបាត់ ។

Read More

រឿង ព្រាយដើមអំពិល

 

រឿងនេះនិយាយពីផ្ទះតាសុន នៅឯងចុងភូមិ គ្មានកូនចៅ​នឹងគេទេ ប៉ុន្ដែគាត់មិនសូវអផ្សុកទេ ដោយសារក្មេងៗចូលចិត្តទៅលេងផ្ទះគាត់ណាស់ ជាពិសេសដើមអំពិលដែលដុះនៅក្បែរដំបូកក្រោយផ្ទះគាត់ ព្រោះវាមានរសជាតិផ្អែមប្លែក ដើមអំពិលនោះធំណាស់​មិនដឹងជាអាយុប៉ុន្មានឆ្នាំហើយទេ ព្រោះតាសុននិយាយថា តាំងពីគាត់ធំដឹងក្ដីមកក៏ឃើញ​ដើម្បីអំពិលនោះទៅហើយ គិតទៅវាអាចចាស់ជាងគាត់ទៀតក៏មិនដឹង ហើយវាផ្លែច្រើនណាស់រាល់ឆ្នាំ ប៉ុន្ដែតាសុនក៏ហាមមិនឲ្យក្មេងទៅឡើងបេះដែរដោយសារវាខ្ពស់ ខ្លាចធ្លាក់ ប៉ុន្ដែគាត់ហាមយ៉ាងណាក៏មិនចេះឈ្នះដែរ ដូចដឹងស្រាប់ហើយ ក្មេងគឺពិបាកហាមណាស់។

ថ្ងៃនេះអាតឿ និងក្មេងៗបីបួននាក់ទៀត បានទៅលេងផ្ទះរបស់តាសុន ហើយក៏នាំគ្នា ឡើងទៅបេះអំពិលដូចសព្វមួយដង តាសុនក៏ស្រែក៖

-       ពួកអាដែង កុំឡើងបេះអំពិលវ៉ើយ ! ថ្ងៃនេះមេឃខ្យល់ណាស់ ក្រែងលោតភ្លាត់​ធ្លាក់​អីណា​

-       បាទតា ! ពួកខ្ញុំមិនឡើងបេះទេ តែសុំលេងនៅក្រោម ព្រោះត្រជាក់ស្រួលណាស់ (អាតឿឆ្លើយតបទៅគាត់)

ពីដំបូងអាតឿនិងក្មេងៗដទៃទៀត លេងនៅក្រោមធម្មតាទេ ប៉ុន្ដែពេលវាងើយទៅលើ​ឃើញផ្លែល្អៗពេក វាទ្រាំមិនបាន ក៏ប្រាប់គ្នីគ្នាផ្សេងទៀត ចាំនៅក្រោមកុំឲ្យតាសុនសង្ស័យ ហើយវាពីរនាក់អាញ៉ាញ់ ឡើងទៅបេះទំលាក់មក គិតគ្នាហើយអាតឿ និងអាញ៉ាញ់ក៏ឡើងលើដើមអំពិលនោះតាមបេះផ្លែល្អណាស់ វាបេះបានទម្លាក់ៗ អ្នកខាងក្រោមអង្គុយបកស៊ីយ៉ាងឆ្ងាញ់​ ប៉ុន្ដែភ្លាមៗនោះអាញ៉ាញ់ ក៏ស្រែកឡើងស្ទើរតែភ្លាត់សម្លេង៖

-       អាតឿៗ ៗ

-               ហើយវាថីហែង ស្រែកៗនៅស្រែក ចង់បែកក្រដាសត្រចៀកអញហើយ នៅក្បែរសោះ ម៉េចឃើញខ្មោចមែន? (អាតឿសួរទាំងខឹង)

-               អើ! ខ្មោចហ្នឹងហើយ ហែងមិនងើយលើក្បាលហែងមើល

ពុទ្ធោ! សក់ក្បាលវាឡើងសំពោង ភ្នែកវាលៀនៗធំណាស់ ធ្មេញវាធំ វាលោតមកគ្របក្បាល​អាតឿ តែអាតឿវាលោតចេញទាន់ វារបូតដៃធ្លាក់មកជិតដល់ដី ឯអាញ៉ាញ់វិញលោតប៊ិះសឹងមិនទាន់ដែរ តែបានអាតឿស្រែកពញ្ញាក់ ភ្លាមៗ ក្មេងនៅខាងក្រោមបានឮរត់ទៅប្រាប់តាសុន៖

-       តាៗ !

-       វាថីៗ ពួកឯងស្រែកនោះស្រែក អាណាកើតអី

-       អាតឿនិងអាញ៉ាញ់តា ព្រាយដេញតាម

-       ចុម ម៉េចមិនប្រាប់ឲ្យលឿនមក (ថារួចគាត់ស្ទុះឡើងលើផ្ទះយកថង់យាមអ្វីម្យ៉ាងឲ្យរត់ចុះ​ទៅក្រោយផ្ទះ)

អាតឿ និងអាញ៉ាញ់ បានលោតមកដល់ដី ប៉ុន្ដែព្រាយនោះក៏លោតស្ទាក់មុខវា មេឃក៏ចាប់ផ្ដើមខ្មៅងងឹត ខ្យល់បក់យ៉ាងខ្លាំង តាសុនរត់មកទាន់ ក៏ហូតយករូបព្រះបដិមា​សំរិទ្ធមួយ ចេញមក និងសូត្របាលី ហើយយកដៃលូកទៅបានអង្ករ គប់ទៅលើព្រាយនោះ សម្លេងព្រាយនោះ​ស្រែកគួរឲ្យខ្លាច គួរឲ្យព្រឺក្បាលខ្លាំងណាស់ វាស្រែកថ្ងូរ ហ៊ឺ! ហ៊ឺ! តាអើយ តាសុនអើយ ពេលនោះឃើញតាសុន ឈប់បាចអង្ករ ហើយ ទឹកភ្នែកគាត់ចាប់ផ្ដើមហូរ ពេលនោះទើប​ដឹងថា​ព្រាយនោះគឺប្រពន្ធគាត់ ដែលបាន​ស្លាប់ពីមុន ហើយតាសុន គាត់ទៅរកវិធីបង្ក្រាប មិនចង់ឲ្យ​នាងធ្វើបាបនរណា ប៉ុន្ដែមិនដាច់ចិត្តឲ្យនាងរលាយវិញ្ញាណ ទើបរក្សានាងឲ្យនៅនឹងដើមអំពិល ព្រាយប្រពន្ធតាសុន មិនបានធ្វើបាបអាតឿ និងអាញ៉ាញ់ទេ ដោយសារតែគ្មានកូន ទើប​គាត់ចង់មកប្រលែងប៉ុណ្ណោះ ហេតុនេះ ពេលពួកក្មេងឡើងទៅលេងរាល់ដងមិនដែលកើតអ្វី ព្រោះគាត់បានលួចមើលវារហូត ទើបពេលនេះទើបចង់ប្រលែងលេង ក្រោយពីវិញ្ញាណព្រាយប្រពន្ធតាសុន បាត់ទៅ តាសុន ក៏បិទរបង លែងឲ្យមានអ្នកណាមកលេងបាន ហើយគាត់​នៅតែរក្សាការស្រលាញ់នេះចំពោះប្រពន្ធគាត់រហូត។

Read More

រឿង ខ្ទមស្រែ

 

រឿងនេះនិយាយពី​ខ្ញុំនិងពួកម៉ាកខ្ញុំ វាឈ្មោះអាដា វាជាអ្នករស់នៅតាមស្រុក មានមុខរបរ​ធ្វើស្រែ ប៉ុន្ដែវាចិត្តល្អណាស់ ទំនេរពីការរៀនសូត្រ​ វាតែងតែមកដេកលេង​នៅផ្ទះរបស់ខ្ញុំជានិច្ច ពេលខ្លះបានវា​ ខ្ញុំបានរៀនសូត្រច្រើនណាស់​ យើងរៀនជាមួយគ្នា ធ្វើលំហាត់ជាមួយគ្នា ។ ខែនេះជាពេលវ៉ាកងធំ សម្រាក៣ខែ ខ្ញុំបាន​សុំ​ម៉ែទៅលេងផ្ទះអាដា​២-៣ថ្ងៃ ដើម្បីទៅលេងស្រែវាម្ដង ព្រោះខ្ញុំតាំងពីតូចដល់ធំ មិនដែល​បាន​ចូល​ស្រែទេ។

                  ក្រោយ​ពី​ដល់​ថ្ងៃវ៉ាកងធំ ខ្ញុំបានជិះម៉ូតូ​២នាក់អាដា ទៅលេងភូមិវាម្ដង​ ពុកម៉ែវា​រួសរាយណាស់ គាត់​ចូលចិត្តខ្ញុំណាស់ ព្រោះអាដាធ្លាប់ប្រាប់គាត់ថា​ ខ្ញុំជាក្មេងល្អ រៀនពូកែ ។ ខ្ញុំមានតែសប្បាយចិត្ត​ព្រោះ តែមានចាស់ៗគាត់ស្រឡាញ់គ្រប់គ្នា ប៉ុន្ដែគាត់បានហាមប្រាម ពេល​យប់​ព្រលប់​ ពេលចង់ដើរលេង អីកុំឲ្យនៅយប់ជ្រៅពេក ខ្ញុំក៏មិនបានដឹងថា​គាត់​ចង់មានន័យថាអ្វីទេ? ប៉ុន្ដែយើងគួរតែស្ដាប់ចាស់ៗ ។

                  ក្រោយមកអាដា បាននាំខ្ញុំទៅលេងស្រែ នៅស្រែមានដាំល្ហុង ស្វាយ ដាំម្ទេស​ជាដើមគ្រាន់នឹងទុកបេះស្ល ពេលមកស្រែម្ដង ងាយស្រួលមិនពិបាករកម្ហូបទេ ខ្ញុំរវល់តែជក់ចិត្ត​នឹង​ទេសភាពស្រុកស្រែ ក្លិនស្រូវក្រអូបឈ្ងុយ ល្ងាចល្មម អាដាក៏បបួលខ្ញុំមកផ្ទះវិញ ប៉ុន្ដែខ្ញុំថាមេឃមិនទាន់ងងឹត ខ្លាចអីនៅលេងបន្ដិចទៀតទៅ ដោយសារតែឃើញខ្ញុំរីករាយផង វាក៏មិនថាអីដែរ ក៏បន្ដនៅលេងជាមួយគ្នា ។ ភ្លេចៗខ្លួនងងឹតបាត់ ៖

-       ចុមងងឹតបាត់! តោះអាដាទៅផ្ទះវិញ

-       មើលវាធ្វើ ! ឯងបបួលអត់ខ្ចីទៅ នៅវក់លេង ដល់ងងឹត តាំងឯងចង់ទៅផ្ទះវិញ ម៉េចអាខ្លាចខ្មោចលងមែន (វានិយាយបែបលេងសើចជាមួយខ្ញុំ)

-       នេះ! ស៊ីមួយក្រញ៉ទៅអា និយាយអីរឿងខ្មោចហ្នឹង (ខ្ញុំមិនខ្លាចទេ ប៉ុន្ដចង់ញ៉ោះវាលេង) ឯងមិនខ្លាចទេខ្មោច ខ្មាំងអីនោះ គ្រាន់តែខ្ញុំថាប៉ុណ្ណោះ មេឃក៏ស្រាប់តែធ្លាក់ខ្យល់យ៉ាងខ្លាំង ខ្ញុំនឹងអាដា​ព្យាយាមជិះម៉ូតូទាំងទប់ខ្យល់ ពេលនោះខ្ញុំមានអារម្មណ៍ហាក់​ដូចជាមានអ្វីមួយខ្មៅធំសម្បើម​ហោះចេញពីដើមស្ដៅ លើដំបូក វាហោះសំដៅមករកខ្ញុំទាំងពីរ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមមើលឃើញច្បាស់មុនគេ គឺភ្នែកមួយគូមានពណ៌ក្រហមខ្លាំង ធំណាស់លោកអើយ ស្ទើរតែប៉ុនបាតលោកហើយ ខ្ញុំក៏ទះស្មាអាដា៖

-       អាដា! អាដា! ហែងឃើញភ្នែកអីនោះ ធំម្ល៉េះអា

-       កុំមាត់ ! ឯងបិទភ្នែកទៅ

-       ឲ្យបិទយ៉ាងម៉េចអា បើវាហោះមកស្ទុយ ជិតមកដល់អញហើយ

-       អញដឹងតើ មិនឃើញអញខំរោទិ៍ម៉ូតូទេ

-       អើ! ឲ្យលឿនទៅៗ (ខ្ញុំអង្រួនស្រែកពេញម៉ូតូ)

ភ្នែកនោះបានហោះ មកនៅពីមុនម៉ូតូខ្ញុំ អាដាមើលផ្លូវអត់ឃើញ ដួលម៉ូតូចូលគុម្ពោតព្រៃបាត់ ខ្ញុំស្ទុះងើប និងទាញវាចេញ ព្រោះម៉ូតូលែងទាន់ រត់វិញលឿនជាង ។ ខ្ញុំរត់បណ្ដើរ ស្រែកបណ្ដើរឲ្យគេជួយ ប៉ុន្ដែដោយសារតែងងឹតហើយ អ្នកភូមិគេទៅផ្ទះអស់ហើយ ហេតុនេះគ្មាននរណាមួយគេនៅឮទេ ។ ខ្ញុំនិងអាដា ប្រឹងរត់មួយទំហឹង ញើសជោគខ្លួន ស្រាប់តែមានអ្វីម្យ៉ាងមកចាប់ជើងខ្ញុំទាំងពីរនាក់ ខ្ញុំបម្រុងនឹងងាកមើល អាដាស្រែកថា “កុំងាកមើលក្រោយឲ្យសោះ ពេលនេះយើងរើក៏លែងរួចដែរ តាំងចិត្តអាម៉ាក សូត្ររំឮកគុណទៅ” ។ ខ្ញុំក៏ព្យាយាមបិទភ្នែកសិន ដើម្បីកុំឲ្យភ័យនិងសូត្ររំឮកគុណ ក្នុងចិត្តជាប់ ភ្លាមៗនោះខ្ញុំឮសម្លេងពុកម៉ែអាដា និង​អ្នកភូមិប្រហែល៤-១០នាក់ កំពុងស្រែករកពួកខ្ញុំ ខ្ញុំខំស្រែកដែរ តែមិនដឹងយ៉ាងម៉េច ខ្ញុំស្រែកអត់ចេញសោះ បានត្រឹមតែអ៊ីសអើ ដូចមនុស្សគអ៊ីចឹង ពេលនោះខ្ញុំទើបយល់អារម្មណ៍មនុស្ស​ដែលមាន​មាត់​តែនិយាយមិនបាន ពិតជាពិបាកណាស់ ។ បានមួយស្របក់ ខ្ញុំហាក់បីដូចជាមានអ្វីមកបាំងភ្នែក ខ្ញុំថប់ដង្ហើម ក៏សន្លប់បាត់ស្មារតី ក្រោយពីបានភ្ញាក់ដឹងខ្លួនខ្ញុំពីរនាក់អាដាកំពុងតែនៅលើគ្រែឯផ្ទះបាត់ហើយ ពុកម៉ែអាដាបានប្រាប់ខ្ញុំថា អ្វីដែលខ្ញុំបានឃើញគឺព្រាយក្បាលប្រាំបី ដែលរស់នៅដើមស្ដៅលើដំបូកនោះឯង ព្រោះពួកគាត់ក៏ធ្លាប់ជួបដែរ គ្មាននរណាដេញវាបានទេ ព្រោះគ្មានជម្រើសទើបនៅបន្ដធ្វើស្រែនៅទីនោះ សំណាងហើយ ដែលខ្ញុំមិនងាកក្រោយមើល ព្រោះគាត់ថារាល់តែវាហៅ យើងងាកក្រោយ គឺមានន័យថាយើងត្រូវបានវាកាច់កបាត់ហើយ ខ្ញុំក៏បានសន្យាថានឹងទៅលេងកន្លែងនោះទៀតហើយ។

Read More

រឿង ទឹកជំនន់

 

រឿងនេះនិយាយពីបងប្អូនស្រីពីរនាក់ បងស្រីឈ្មោះនីតា ប្អូនស្រី​រីណា ​ថ្ងៃនេះបងប្អូន​ទាំងពីរនាក់​ បានសុំ​ឪពុកម្ដាយ​ទៅដើរ​លេងក្បែរផ្ទះ ប៉ុន្ដែគាត់មិនអនុញ្ញាតទេ​ដោយ​សារ​តែខ្លាច​មិន​សុវត្ថិភាព ព្រោះ​តែ​មួយរយៈនេះ មេឃភ្លៀង​ជាប់ផង ខ្លាច​ទឹក​ច្រើន​ ខ្លាច​កូនលង់​ទឹក ។ ប៉ុន្ដែកូន​ទាំងពីរ​ ដោយសារ​តែចង់​ដើរលេង ក៏លួច​ឪពុកម្ដាយ​ទៅដើរ​លេង ពួកគេទាំងពីរនាក់​ បាន​ទៅលេងនៅក្រោមស្ពានមួយ​ នៅឆ្ងាយពី​ផ្ទះប្រហែលជា​៣០០ម៉ែត្រ​ ។ ខណៈពួកគេកំពុងតែលេងទឹកយ៉ាងសប្បាយ ស្រាប់​តែមេឃ​ចាប់ផ្ដើម​រលឹម ពេល​នោះនីតា​បានប្រាប់​ប្អូនស្រី៖

-       តោះ​រីណា យើងទៅផ្ទះវិញ មេឃរលឹមភ្លៀង​ហើយ ខ្លាច​ទឹកឡើងណា​

-       មិនអីទេ! បងស្រី មេឃកំពុង​ត្រជាក់ស្រួលផង​

ដោយ​ឃើញ​ប្អូនស្រីកំពុងលេង​ទឹកសប្បាយ​ ក៏សម្រេចចិត្ត​នៅ​លេង​ជាមួយ​ ប៉ុន្ដែ​នាង​មានអារម្មណ៍​ថារងា​ ក៏អង្គុយ​លើច្រាំងមើលប្អូនលេង​យ៉ាងសប្បាយ ប៉ុន្ដែភាពសប្បាយ​រីករាយ​ ស្នាមញញឹមរបស់​អ្នក​ទាំងពីរ​ បាន​រលាយ​បាត់​មួយ​ប៉ប្រិចភ្នែក​។ ខណៈដែលរីណាកំពុងលេង​ទឹក មេឃបានបង្អុរភ្លៀងយ៉ាងខ្លាំង ស្រាប់តែទឹកជន់មក​ ហូរបោកខ្មួលខ្មាញ់​​ អូសយក​រីណា​ទៅជាមួយ​ នាងខ្ញុំប្រវេប្រវាចាប់​សសរក្រោមស្ពាន ឯនីតា​ឃើញប្អូនបែបនេះ ក៏ស្ទុះលោត​ចុះ​ក្នុង​ទឹក​ទៅជួយប្អូនស្រីនាង​ ប៉ុន្ដែដោយសារតែរីណាមិនចេះ​ហែលទឹកផង ហើយ​ទឹកហូរខ្លាំងពេក​ នីតាក៏ឈ្លក់ទឹក ជួយប្អូនស្រីមិនបាន អ្នកទាំងពីរក៏ស្រវ៉ាឲ្យបគ្នា ហូរ​រសាត់​តាមខ្សែទឹក ។

ក្រោយពីមេឃភ្លៀង​ ឪពុកម្ដាយក្មេងទាំងពីរបាន​ចេញ​មកសារខោអាវ​ ស្រាប់តែបាត់​កូន ក៏ដើរ​ស្រែក​រកកូន​តែមិនឃើញ​ ក៏ដើរ​ចេញ​មកក្រៅផ្ទះ​ សួរអ្នកជិត​ខាង ឮគេប្រាប់​ថា​ពួកគេ​ដើរ​ទៅលេងនៅស្ពានបាត់ហើយ ឪពុកម្ដាយ​គ្រាន់តែឮបែបនេះ បានរត់​ទាំងភ្លៀង​ទៅរកកូន តែមិនឃើញ  កើតចិត្តមន្ទិលសង្ស័យក៏រត់ទៅហៅ​អ្នកភូមិ ឲ្យជួយ​ដើររកកូន ប៉ុន្ដែគាត់រករហូតដល់ម៉ោងជាង៧យប់ នៅតែមិនឃើញ​ព្រោះប្រហែល​ហូរ​តាមទឹកបាត់​ហើយ ទឹកភ្នែកអាណិត​បារម្ភពីកូន គួរឲ្យសង្វេគណាស់ ពួកគាត់បានបន្ដ​ដើររកកូនតែពីរនាក់ប្ដីប្រពន្ធ រហូតដល់យប់ជ្រៅ ដោយអស់សង្ឃឹម គាត់បានដើរត្រលប់​មកវិញ ទាំងក្ដីសោកសៅបំផុត ។

ពេលគាត់ដើរមកជិតដល់ផ្ទះ​ស្រាប់តែ​ ឃើញកូនទាំងពីរ ឪពុកម្ដាយអរណាស់ រត់ទៅឲ្យបកូន លោកមិនបាន​បន្ទោសទេ ថែមទាំងឲ្យបកូនពេញដើមទ្រូងហើយ សួរនាំកូនទាំងទឹកភ្នែក ទាំងសម្លេងអួលដើមក៖

-         កូនយ៉ាងម៉េចហើយ? ពុកម៉ែបារម្ភណាស់ ឯណាប្អូនកូន? (គាត់សួរព្រោះឃើញតែ​នីតាម្នាក់ឯង)

-       រីណា គាត់លង់ទឹកហើយពុក គាត់​នៅគល់ស្ពាននោះ

គ្រាន់តែឮដូចនេះ ឪពុកម្ដាយក៏រត់​ទៅស្ពានម្ដងទៀត ស្រាប់តែឃើញកូនរបស់គាត់ទាំងពីរ​ ឲ្យបគ្នាគ្នា លង់ទឹកទាំងពីរ​នាក់​ ឪពុកម្ដាយស្លុតចិត្ត ងាកមក​នីតា បាត់កូនបាត់ ឪពុកម្ដាយនាង​បានលើកសាកសពកូន​ទាំងពីរ​យកទៅធ្វើបុណ្យ ពោរពេញ​ដោយ​វិប្បដិសារី​ ព្រោះ ដោយសារតែការធ្វេសប្រហែសមួយពេល ទើបគាត់បានបង់កូនទាំងពីរ។

Read More

រឿង ខ្មោចក្នុងទឹកស្ទឹង

 

កាលពីខែប្រាំងឆ្នាំទៅ ខ្ញុំនិងក្មេងៗជំទង់២-៣នាក់​បាន​នាំគ្នា ទៅលេងទឹកនៅ​ស្ទឹង ដោយគិតថានឹងទៅរករាវគ្រំផង និងមុជទឹកលេងផង ដោយសារតែខែប្រាំង ទើបមិនសូវខ្លាចទឹក ព្រោះទឹករាក់ទេ ។ ខ្ញុំនាំគ្នាចេញពីផ្ទះពីព្រឹក ដោយយកសន្ទូចទៅផង ដើម្បីស្ទូចត្រី​ ក្រែងបានត្រីស្រស់ៗ អាំងហូប និងយកផ្ញើអ្នកផ្ទះ ពេលទៅដល់ស្ទឹង ខ្ញុំក៏ដើររកកំណាត់ឈើចាស់ៗ ដើម្បីដុតបំពក់ជាភ្លើង ទុកឲ្យ​មានរងើក នៅពេលបានត្រី នឹងយកមកអាំងតែម្ដង ឯក្មេងៗដទៃទៀត បាន​នាំគ្នាចុះមុជទឹកលេង តែខ្ញុំបានផ្ដាំហើយ ទោះជាខែប្រាំង ក៏ទឹកស្ទឹងមានកន្លែងខ្លះជ្រៅដែរ ឲ្យប្រយ័ត្ន ហាមហែលទៅឆ្ងាយៗ។ ខ្ញុំអង្គុយស្ទូចត្រីបណ្ដើរ និងសម្លឹងមើលក្មេងៗ លេងទឹកបណ្ដើរ ទិដ្ឋភាពពេលនោះ ខ្យល់បក់ត្រជាក់ស្របជាមួយម្លប់ដើមឬស្សីប្របមាត់ស្ទឹង គួរឲ្យរីករាយណាស់។ ភ្លាមៗខ្ញុំស្ទូចបានត្រីខ្លះដែរ ខ្ញុំក៏ចាប់ផ្ដើមអាំងបណ្ដើរៗ ពេលឆ្អិនខ្លះ ខ្ញុំបានភ្លក់ខ្លះ និយាយពីថាជាតិណាស់ ខ្ញុំក៏ហៅក្មេងៗឲ្យហូបជុំគ្នាសិន រួចចាំទៅលេងទឹកទៀត ក្មេងៗ ក៏ឡើងពីទឹកគ្រប់គ្នា នៅសល់តែម្នាក់ទេ មិនឡើងមកវាឈ្មោះថា នីល ខ្ញុំសំឡឹងទៅវាគឺនៅកណ្ដាលស្ទឹងតែម្ដង កំពុងតែឈរលើគល់ឈើមួយ វាថាវាមិនហែលមិនរួចទេ ដូចមានអីចាប់ជើងវា ខ្ញុំក៏ក្រោកឈរឡើង មិនឃើញអីទេ ខ្ញុំក៏ចុះហែលទៅជួយវា ។ ខណៈពេលដែលចម្លងវា ស្រាប់តែមានអ្វីម្យ៉ាងទាញជើងវា វាក៏ស្រវាស្ទុះឲ្យបកខ្ញុំជាប់ ខ្ញុំវិញ សឹងផុតដង្ហើម ព្រោះត្រូវប្រឹងហែលទឹក ហើយថប់ដង្ហើមនឹងរិតក ខ្ញុំក៏មុជចុះទៅក្រោមទឹក ស្រាប់តែឃើញ​ដៃយ៉ាងវែងកំពុងតែចាប់ជើងអានីល ខ្ញុំងើបមកវិញ ប្រាប់អានីលឲ្យលែងដៃកុំឲ្យបកខ្ញុំ ឲ្យវាឲ្យទ្រូងវិញ ទើបខ្ញុំមានកម្លាំងហែលឆ្លងទឹក តែវាភ័យគិតតែពីយំ មិនលែងដៃ ខ្ញុំទប់លែងក៏ទះកំភ្លៀងវាបីដៃ ដើម្បីដាស់ស្មារតី ទើបវាព្រមលែង តែខ្ញុំចាប់ដៃវាជាប់ ខ្លាចវាលង់ ក្រោយឲ្យបទ្រូង ខ្ញុំប្រាប់វាឲ្យត្រៀមអត់ដង្ហើមព្រោះខ្ញុំត្រូវមុជចុះក្រោមទឹក ដើម្បីដោះដៃដែលចាប់វាចេញ តែខ្ញុំប្រាប់វា ជើងជាប់សំណងមងចាស់ៗទេ កុំឲ្យស្លុត ខ្ញុំក៏មុជចុះហើយ វាយដៃនោះវាយយក ៗ ញាប់ស្អែក វាក៏ព្រលែង ខ្ញុំស្ទុះហែលមួយទំហឹង អូសអានីលមកដល់ជិតច្រាំង ក៏រុញវាឲ្យទៅលើ តែចៃដន្យនៅសល់ខ្ញុំមកដល់មាត់ច្រាំង ស្រាប់តែបាក់ខ្សាច់ ខ្ញុំក៏ផុតដៃ លិចចូលក្នុងទឹកពេលនោះ ខ្ញុំឃើញមុខមនុស្សស្រីគួរឲ្យខ្លាច ភ្នែកសស្លែត សក់សំពោងបានសំដៅមករកខ្ញុំ ខ្ញុំប្រឹងស្ទុះងើបពីទឹក តែងើបមិនរួច ពេលនោះខ្ញុំដឹងច្បាស់ថា វាកំពុងតែចាប់ជើងខ្ញុំជាប់។ ខ្ញុំកាន់តែប្រឹងរើ វាកាន់តែរើមិនរួច ហើយនៅពេលជិតអស់ខ្យល់ ខ្ញុំក៏ប្រមូលអារម្មណ៍នឹកដល់គុណ លោកឪពុកអ្នកម្ដាយខ្ញុំ ហើយក៏សូត្រទន្ទេញក្នុងចិត្តថា គុណពុកគុណម៉ែ ជួយកូនឲ្យរួចរស់ផង ដោយសារ​ទឹកដោះម្ដាយថ្លៃ ស្របពេលនោះ មានពូៗអ្នកនេសាទនៅតំបន់នោះ បានមកឃើញក្មេងៗនៅលើគោកកំពុងតែស្រែកយំផង គាត់ក៏នាំគ្នាចុះក្នុងទឹកទាំងអស់គ្នា មកជួយខ្ញុំ ពេលខ្ញុំឃើញពួកគាត់ចុះមកជាច្រើន ខ្ញុំក៏អារម្មណ៍លែងខ្លាច ប្រឹងស្ទុះហែលមួយទំហឹងងើបផុតពីទឹក ក៏ប្រវេប្រវាឡើងគោក ។ ពេលបានដល់គោកហើយ ខ្ញុំស្ទើរតែដកដង្ហើមមិនដល់គ្នា ព្រោះហត់ផង ចង់ផុតដង្ហើមម្ដងៗ ខ្ញុំក៏ក្រឡេកមើលក្នុងទឹកឃើញនារីម្នាក់ចេញត្រឹមតែក្បាល កំពុងសំឡឹងមកពួកខ្ញុំ ពូៗ បានប្រាប់ខ្ញុំថាលើកក្រោយបើមកលេងទឹក គួរតែមកជាមួយចាស់ ព្រោះនៅទីនេះ មានជើងកបកាន់ តាំងពីខែវស្សាមក ចាស់ៗនៅទីនេះ នរណាក៏ដឹងដែរ ក្មួយ​ឆាប់នាំគ្នាត្រលប់ទៅវិញទៅ នេះសំណាងដែលក្មួយនៅមានរាសីខ្ពស់ ចុះបើប៉ៈចំក្មួយរាសីទាប ក្មួយអាចមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិតបាន ពូនៅទីនេះមានគ្នាច្រើន មិនមែនអាចជួយក្មួយបានទេ ប៉ុន្ដែដោយសារតែពូៗ គឺមានអ្នកចាំជួយថែរក្សា ទើបហ៊ាននាំគ្នាចុះជួយក្មួយ ។

          ខ្ញុំក៏បាននាំក្មេងៗត្រលប់មកផ្ទះវិញ ទាំងអារម្មណ៍មិននៅនឹងខ្លួនទេ ខ្ញុំមកដល់ផ្ទះ​ឈឺអស់ជាងមួយសប្ដាហ៍ នៅតក់ស្លុត បិទភ្នែកពេលណា ស្រម៉ៃរឿងគួរឲ្យខ្លាចពេលនោះ ខ្ញុំពិត​ជាមិនហ៊ានស្រម៉ៃដល់រឿងនោះទៀតទេ នេះក៏ជាមូលហេតុដែលខ្ញុំខ្លាចទឹករហូតមកដល់​សព្វថ្ងៃ ។

          ជាបទពិសោធន៍ ទោះជាខែប្រាំង ឬវស្សាក៏ដោយ កន្លែងដែលធ្លាប់មានជើងកបនៅ សូមបងប្អូនប្រិយមិត្តប្រយ័ត្នប្រយែងឲ្យបានច្រើន ជាពិសេសកុំទៅលេងដោយគ្មានចាស់ទុំទៅជាមួយ ព្រោះពេលខ្លះក្មេងៗអាចនាំទុក្ខច្រើន ។

Read More

រឿង ផ្ទះសំណាក់ថ្មី

 

          រឿងនេះបានកើត​ឡើង​អំឡុងឆ្នាំ២០១៥ ខណៈពេលដែលខ្ញុំបានឡើងទៅភ្នំពេញ​ដើម្បីទៅចូលរួមវគ្គបណ្ដុះបណ្ដាលផ្ទៃក្នុងរយៈពេល​១សប្ដាហ៍ ។ ខ្ញុំជាអ្នកនៅជនបទ មិនដែលស្គាល់ក្រុងភ្នំពេញទេ សូម្បីតែពេលឆ្លងផ្លូវម្ដងៗ ត្រូវចំណាយពេលយូរណាស់ ខ្ញុំចេញទៅពីខេត្តតែម្នាក់ឯងទេ កាលណោះខ្ញុំជិះឡានក្រុងសូរិយា បេននៅម្ដុំផ្សារធំថ្មី ។ ក្រោយពីពេលធ្វើដំណើរទៅដល់រាជធានីភ្នំពេញ ខ្ញុំបានរកតុតុ ដើម្បីរកផ្ទះសំណាក់នៅក្បែរក្រសួងសម្រាក ងាយស្រួលចេញចូលទៅរៀន ខ្ញុំស្វែងរកចុះស្វែងរកឡើង ក៏ឃើញផ្ទះសំណាក់មួយនៅផ្លូវតូច៣ជួរក្រោយផ្លូវជាតិ ឃើញថាកំពុងតែសាងសង់ ក៏ចុះទៅសួរម្ចាស់ផ្ទះ៖

-       សួស្ដីបង ! ផ្ទះសំណាក់បងបើកទទួលភ្ញៀវឬនៅ? (ពេលនោះមានបុរសមាឌធំដំបង និងសម្បុរខ្មៅ បានចេញមក )

-       ទទួលអូន!

-       មួយយប់ប៉ុន្មានដែរបង?

-       នៅទីនេះមួយយប់តែ៥ដុល្លារទេ កង្ហារ ១០ដុល្លារសម្រាប់ម៉ាស៊ីនត្រជាក់ អូនយកមួយណា?

ហេតុតែចង់សន្សំលុយខ្លះ ខ្ញុំក៏សម្រេចចិត្តយកបន្ទប់៥ដុល្លារ ខ្ញុំក៏សម្រេចចិត្តថាសម្រាកមួយយប់សិន បើសិនជាមានផាសុកភាព ខ្ញុំនឹងកក់សម្រាក១សប្ដាហ៍តែម្ដង។ ខ្ញុំក៏​បានឥវ់ាន់ ទៅទុកក្នុងបន្ទប់ ឃើញថាបន្ទប់នៅក្លិនថ្នាំមិនស្ងួតល្អផង ប៉ុន្ដែស្អាត ខ្ញុំមិនគិតច្រើន ក៏ចូលទៅមុជទឹក រួចរៀបចំខ្លួនទៅរកហូបអី និងទៅមើលក្រសួងសិន ព្រោះលើកទី១ ទើបស្គាល់ ទៅមើលឲ្យហើយ ខ្លាចវង្វេងផ្លូវផង ។ ក្រោយពីត្រលប់មកវិញ ម៉ោងជាង៦យប់ទៅ តែដូចដឹង​ស្រាប់ហើយ ភ្នំពេញ​មិនងងឹតទេ ប៉ុន្ដែផ្លូវដែលទៅផ្ទះសំណាក់ដែលខ្ញុំសម្រាក គឺងងឹតដោយ​សារតែក្បែរនោះ មានផ្ទះខ្ពស់របងខ្ពស់ និងមានដាំដើមឈើទៀត ខ្ញុំក៏បានដើរម្នាក់ឯង ទៅផ្ទះសំណាក់ ប៉ុន្ដែមានអារម្មណ៍ថា ហាក់ដូចជាមានអ្នកដើរពីក្រោយ គិតមកដល់ចំណុចនេះ ពិតជាគួរឲ្យស្រៀវណាស់ ព្រោះល្បីថាភ្នំពេញសម្បូរចោរឆក់ ប្លន់ ឬស្ទាវៗ ព្រោះខ្ញុំមិនបាន​គិតដល់រឿងខ្មោចអីទេ ខ្លាចតែមនុស្សទេ ។ ខ្ញុំដើរបណ្ដើរឮសូរសម្រឹបជើងមនុស្សដើរពីក្រោយបណ្ដើរ ស្ទើរតែនឹងកៀកខ្លួនហើយ ខ្ញុំក៏ងាកក្រោយមើល តែពុំឃើញអ្វីសោះ ខ្ញុំក៏គិតថា ប្រហែលជាសម្លេងខ្យល់ប៉ៈនឹង​អ្វីហើយ កុំគិតច្រើនពេក ទីបំផុតខ្ញុំក៏បានមកដល់ផ្ទះសំណាក់ ។

ខណៈពេលខ្ញុំកំពុងសម្រាកម៉ោងប្រហែល១២រំលងអាធ្រាត្រ ស្រាប់តែសម្លេងក្ដុងក្ដាំង ឮសម្លេងមនុស្សស្រែកឡូឡា ដូចជាឈ្លោះគ្នាអ៊ីចឹង ខ្ញុំក៏គិតថាប្រហែលជាសម្លេងអ្នកជិតខាងទេ ប៉ុន្ដែពេលស្ដាប់យូរទៅឮខ្លាំងឡើងៗ ចេញពីបន្ទប់ទឹករបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំក៏បើកភ្លើង ហើយបើកទ្វារបន្ទប់ទឹកមើល តែមិនឃើញមានអ្វីប្លែកទេ​ ខ្ញុំក៏បិទភ្លើងដេកបន្ដ ប៉ុន្ដែគ្រាន់តែបិទភ្នែកភ្លាម ស្រាប់តែមានសម្លេងមកខ្សឹបដាក់ក្រដាសត្រចៀកខ្ញុំថា៖

-       ហ៊ឺៗ.......ចេ...ញពីទីនេះទៅ......(ហើយស្រាប់តែឮសម្លេងសើចយ៉ាងគួរខ្លាច ពេញបន្ទប់)

ខ្ញុំក៏ស្ទុះបើកភ្លើង រួចបើកទ្វារចេញពីបន្ទប់មករកម្ចាស់ផ្ទះ ហៅយ៉ាងណាក៏គាត់មិនព្រមបើកទ្វារបន្ទប់ ខ្ញុំបល់គំនិតហើយ ចង់សួរគាត់ថាមានរឿងអីឲ្យប្រាកដ ។ ដោយអស់សង្ឃឹមខ្ញុំក៏​ត្រលប់មកបន្ទប់វិញ បើកភ្លើងរហូត ស្រាប់តែពេលនោះដាច់ភ្លើងផ្លឹប ខ្ញុំបានឃើញ​ភ្នែកមួយគូ ក្រហម ធំៗប៉ុនប៉ាល់ទាត់ គ្របដោយឈាម ហើយមានធ្មេញធំ សើចតាមបង្អួចដាក់ខ្ញុំ សំខាន់ ក្លិនស្អុយដូចគម្រង់ទៀត ណាមួយរាងខ្លាចផង ក៏រត់ទៅបើកទ្វារ តែទ្វារខ្ញុំបែរជាជាប់សោទៅវិញ ។ ខ្ញុំភ័យណាស់ក៏ស្រែកឲ្យគេជួយ ស្រែកឡើងភ្លាត់សម្លេង ប៉ុន្ដែមិនមាននរណាម្នាក់បាន​ឮនិង​ចេញមករកខ្ញុំឡើយ ។ ខ្ញុំក៏តាំងស្មារតី បើកទ្វារ ទាញផង ទាត់ផង ទីបំផុត ខ្ញុំធ្វើបានសម្រេច ខ្ញុំរត់ចេញមកខាងក្រៅ ហើយងាកមើលទៅផ្ទះសំណាក់នោះ ឃើញថាមានសភាពចាស់​ទ្រុឌទ្រោមខ្លាំងណាស់​ បន្ទប់ខ្លះត្រូវបានគេវាយបំផ្លាញទៅហើយ ខ្ញុំក៏ឆ្ងល់ខ្លួនឯងថា ម៉េចពីពេលថ្ងៃខ្ញុំឃើញផ្ទះនេះស្អាតម្ល៉េះ ហើយក៏មិនចាប់អារម្មណ៍ថាពេលដែលខ្ញុំមករកបន្ទប់ជួល​ពុំមានឃើញភ្ញៀវណាម្នាក់មកទេ សូម្បីតែតាមផ្លូវក៏ស្ងាត់មនុស្សដែរ ភ្លាមៗនោះសម្លេងឆ្កែលូយ៉ាងខ្លាំង ខ្យល់ត្រជាក់ស្រឹប ខ្ញុំញ័រអស់ទាំងខ្លួន នៅពេលអ្វីម្យ៉ាងកំពុងនៅពីខាងលើក្បាលខ្ញុំ​ ពេលខ្ញុំបានក្រឡេកទៅ ឃើញភ្នែកមួយគូនោះកំពុងតែពីលើ ក្រហមលាយឈាម ស្រក់មកតក់ៗលើក្បាលខ្ញុំ ខ្ញុំក៏ស្រែកឡើងភ្លាត់សម្លេង ស្រាប់តែមានសក់យ៉ាងធំគ្របមុខខ្ញុំជិតឈឹង ខ្ញុំមិនដឹងយ៉ាងម៉េចក៏សន្លប់បាត់ទៅ។ ពេលដឹងខ្លួនឃើញថាខ្លួនឯងកំពុងឲ្យបបង្វេចដេកនៅក្រោម​ដើមស្វាយតាមផ្លូវទៅវិញ ខ្ញុំឆ្ងល់ណាស់ ប៉ុន្ដែមិនដឹងធ្វើយ៉ាងម៉េច ក៏បន្ដដើរ ឃើញមានផ្ទះសំណាក់ក្បែរនោះ ម្ចាស់ផ្ទះសំណាក់ បានងើបមកសួរខ្ញុំ ថាខ្ញុំមកពីណា បានជាមកដេកនៅតាមផ្លូវបែបនេះ ខ្ញុំក៏រៀបរាប់ប្រាប់គាត់ គាត់ថាដោយសារផ្ទះសំណាក់នោះពិតជាមានមែន តែត្រូវម្ចាស់ទុកចោលដោយសារជាប់ជំពាក់បំណុលច្រើនពេក ម្ចាស់រត់ចោល ហើយមានកម្មករ​បានស្លាប់នៅទីនោះ សូម្បីតែផ្ទះសំណាក់របស់ខ្ញុំក៏មិនសូវមានភ្ញៀវ ដោយសារតែនៅក្បែរគ្នា ដែរ ប៉ុន្ដែផ្ទះរបស់ខ្ញុំមិនអីទេ អូនអាចសម្រាកបាន ខ្ញុំក៏បានចូលទៅសម្រាកនៅផ្ទះសំណាក់ថ្មីនោះ រហូតដល់ភ្លឺ ហើយក៏បានចូលរួមវគ្គបណ្ដុះបណ្ដាលពេញមួយសប្ដាហ៍ និងបាន​ត្រលប់មកវិញដោយសុខសាន្ដ។

Read More

រឿង កង្កែប

 

និយាយពីរឿងកង្កែបនេះ ខ្ញុំជឿជាក់ប្រិយមិត្តអ្នក​អាន​មួយ​ចំនួនដែលមិនធ្លាប់​ជួប​ពិតជា​មានអារម្មណ៍​ថាអាចជាការលេងសើចហើយ ព្រោះកង្កែបធម្មតាគេយក​មកធ្វើម្ហូប​ឆ្ងាញ់​ពិសារ ប៉ុន្ដែរឿងហេតុការណ៍ពិតជាក់ស្ដែងណាស់ ។ នាយប់មួយ​មេឃរលឹមបន្ដិចដែរ ខ្ញុំ​បាន​ចេញ​ទៅ​រកឆ្លុះកង្កែប​ គ្រាន់នឹង​បាន​ធ្វើម្ហូប ខ្ញុំចេញទៅម្នាក់ឯងទេ ខ្ញុំ​មានក្បាលកែវ(ភ្លើងពិល)មួយ និងចំពាម១ដើម សំដៅទៅអូរមួយនៅឆ្ងាយពីផ្ទះ​ប្រហែលជា​២គីឡូម៉ែត្រ​ ។ ខ្ញុំ​ដើរ​តាមផ្លូវបាន​ឃើញ​កង្កែប​តាមផ្លូវ​ច្រើនណាស់​ ខ្ញុំក៏ឆ្លៀតបាញ់​បាន​គួរសមដែរ ប៉ុន្ដែ​ស្រាប់តែ​ខ្ញុំកំពុង​ដើរបាញ់មកដល់​គុម្ពឬស្សីមួយ ខ្ញុំឃើញកង្កែបធំណាស់ សឹងមិនជឿភ្នែក ព្រោះ ចាស់​ៗ​គាត់​ថា​ជាកង្កែបកូនង៉ា​ ព្រោះធំ ថ្លោសៗណាស់ មួយៗជាងកំភួនដៃខ្ញុំទៀត ប៉ុន្ដែនេះធំជ្រុល សឹងតែ​ស្មើនឹងកូនទន្សាយមួយហើយ ខ្ញុំឃើញភ្លាមក៏ចាប់ផ្ដើមព្រឺសម្បុរដែរ ព្រោះធំហួសហេតុពេកហើយ​ ។ តែមិនគិតយូរ​ ខ្ញុំក៏ចាប់​ចំពាមឡើង​តម្រង់​ទៅវាភ្លាម ប៉ុន្ដែស៊យដៃ​ បាញ់អស់ជិត​១០គ្រាប់​មិនត្រូវសោះ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមមួរម៉ៅឡើង ហើយក៏បោះពាក្យថា៖ យីស! អាកង្កែបខ្មោចស្អី បាញ់មិនត្រូវសោះវ៉ើយ ! មិនអស់ចិត្តសោះ

ភ្លាមៗ ស្រាប់តែមានផ្សែងដូចអ័ព្វ មើលអ្វីមិនឃើញ មេឃចុះត្រជាក់ខ្លាំង ប៉ុន្ដែរាំងរលឹមដែរ ខ្យល់បក់ វ៉ូៗ ខ្ញុំឮសម្លេងយំខ្សឹបខ្សួល នៅក្បែរត្រចៀក ខ្ញុំក៏ដឹងថា មិនមានមនុស្សណា​មកយំ​អីកណ្ដាលយប់ កណ្ដាលព្រៃនោះ ទេ ខ្ញុំ​ចាំផ្ដើមសម្លឹង​តាមសូរ​សម្លេង បន្ដិច​ម្ដងៗ ផ្សែងបាន​រសាត់​បាត់​ ពុទ្ធោ​! រូបរាងជាមនុស្ស​ស្រីស្លៀកពាក់ស ប៉ុន្ដែអត់មានក្បាលទេ ​ខ្ញុំប្រុងតែនឹង​រត់​ដែរ ប៉ុន្ដែដូច​មាន​អី​ចាំ​ជើងខ្ញុំជាប់ ខ្ញុំក្រឡេកមើលទៅ គឺកង្កែបធំមុននេះ កំពុងចាប់ជើងខ្ញុំ ខ្ញុំនិយា​យ​មកដល់​ត្រង់នេះពិត​ជាប្រិយមិត្តអាចនិយាយបានថា ៖ វាមែនដែលកង្កែបចេះចាប់ជើង បាទ! ពិតមែន មិនត្រឹមចាប់ជើងទេ វាចេះសើចមើលមុខខ្ញុំទៀត និយាយត្រង់ពេលនោះ បើស្មារតីមិនរឹង មុខជាដួលសន្លប់មែនតើ ហួសវាចា ព្រោះមួយជីវិតនេះមិនដែលជួបហេតុការណ៍បែបនេះទេ ។

ខ្ញុំក៏ដាស់ស្មារតីឡើង រួចយកជើងម្ខាងទៀត ទាត់កង្កែបនោះប៉ើងដូចសំឡី តែជើងខ្ញុំ      រយះឈាមដែរ ខ្ញុំក្រឡេកមើលទៅកង្កែបនោះ តាមពិតខ្ញុំកំពុងទាត់គល់ឈើទេតើ អ៊ីចឹងបាន​ឈឺណាស់​ ខ្ញុំប្រវេរប្រវារត់​ត្រឡប់មកផ្ទះវិញ រត់ៗ ក៏ជំពប់ជើងដួល ងើបមុខឡើង ខ្ញុំបែរជានៅមុខផ្នូរខ្មោចទៅវិញ កាន់តែធ្ងន់កហើយ ពេលនោះខ្ញុំលែងគិតអ្វីទាំងអស់ ស្ទុះរត់មួយទំហឹង តាមដែលអាចធ្វើបាន រត់ផង ដួលផង រលាត់ របកអស់ហើយដៃជើង ខ្ញុំរត់មួយអស់ខ្យល់ ទីបំផុត រត់មិនផុតពីផ្នូរនោះដដែល ។ សម្លេងឆ្កែលូបន្លឺឡើង ខ្យល់ត្រជាក់ស្រៀវដល់ឆ្អឹងខ្នង បានបក់មកម្ដងទៀត លើកនារីម្នាក់នោះ ស្រាប់តែលេខរូបរាងធំ ខ្ពស់សឹងផុតកម្ពស់ឬស្សី ហើយចាំផ្ដើមទម្លាក់សក់ធំសម្បើមមកលើខ្ញុំ ខ្ញុំរើក៏រើមិនរួច ទាល់តម្រិះខ្ញុំស្រែកឡើងភ្លាត់សម្លេង ៖

-       ជួយផងៗ មានបងប្អូនណានៅជិតនេះទេ ជួយខ្ញុំផង

ពិតជាសំណាងណាស់ ភ្លាមៗនោះដែរ មានព្រះសង្ឃមួយអង្គលោកកំពុងនិមន្ដ​ដើរជុំវិញវត្តបានឃើញ និងឮខ្ញុំហៅ ខ្ញុំនិមន្ដទៅ​រកខ្ញុំភ្លាម និងបានសូត្រគាថាអ្វីខ្លះទេ ទើបខ្មោចនោះបានលែងសក់ និងរលាយបាត់ពីខ្ញុំទៅ ក្រោយមកទើបខ្ញុំដឹងថាមុននេះខ្ញុំរត់រហូតមកដល់ក្រោយវត្តទៅហើយ ទាំងវត្តនៅឆ្ងាយពីផ្ទះខ្ញុំជាង៣គីឡូម៉ែត្រ ហើយមិនមែន​នៅទិសទៅទឹកអូរទេ ។

          ក្រោយពីស្ដាប់ការរៀបរាប់របស់ខ្ញុំចប់ លោកក៏ឲ្យកូនសេកជូនខ្ញុំទៅផ្ទះវិញ រួចលោក​ក៏ណែនាំឲ្យខ្ញុំឈប់ដើរឆ្លុះសម្លាប់សត្វទៀតទៅ ព្រោះជាក់ស្ដែង ខ្ញុំដើរយប់មិនដឹង​ថា​ខ្ញុំបានដើរជាន់លើផ្នូរគេទេ លោកបានមានសង្ឃដីកាថា នេះគឺជាព្រាយដែលរស់នៅយូរឆ្នាំហើយ ប៉ុន្ដែទាល់តែរាសីអ្នកធ្លាក់ ឬឆុងឆ្នាំ ទើបវាអាចមានអំណាច​មកលើយើងបាន ប៉ុន្ដែព្រះអង្គនិងនិមន្ដទៅ​សូត្ររំដោះគ្រោះឲ្យខ្ញុំ ហើយនិង​ទៅសូត្ររំងាប់នៅកន្លែងដែលព្រាយនោះនៅ ហើយចាប់តាំងពីពេលនោះមកខ្ញុំមិនដែលចេញឆ្លុះយប់ទៀតទេ ទោះជានៅក្បែរផ្ទះក៏មិនចេញដែរ ព្រោះខ្លាចឈឺជ្រុះសក់ ទោះជាខ្ញុំជាមនុស្ស​ខ្លាចខ្មោច តែដល់ពេលជួបស្ដែងៗពេក ដូចពេលនេះ គឺមិនហ៊ាននិយាយថា ខ្ញុំមិនខ្លាចនោះទេ ។

Read More

រឿងខ្មោចក្រឡាប់ឡាន

 

        

    

ខ្ញុំគឺជានិស្សិតកំពុងបន្ដ​ការ​សិក្សានៅខេត្ត​កំពង់ធំ ខ្ញុំតែងើបពី​ព្រឹកថ្ងៃសៅរ៍​ទៅ ។ ខណៈ​ពេលដែលខ្ញុំបានកំពុង​ជិះ​ម៉ូតូ តាមផ្លូវ ស្រាប់តែជួប​ហេតុការណ៍​ដ៏រន្ធត់មួយ​គឺ មានឡា​នដឹក​ថ្ម​ធំៗ បានវ៉ាជែងគ្នា ហើយក៏ក្រឡាប់​តែម្ដង​ ខ្ញុំបានឈប់​មើលបន្ដិច​ដែល ព្រោះមាន​សមត្ថកិច្ច​ចុះ មកដល់​ទី​តាំង​ហើយ រថយន្ដ​សាមុយ​ក៏មកដល់​ដែរ ខ្ញុំក៏បន្ដ​ដំណើរ​ទៅ​ខេត្ត​កំពង់ធំ​ទៀត ។ ខ្ញុំបានត្រលប់​មកវិញ​នៅ​រសៀលម៉ោង​៣ជាង​ទៅហើយ លុះមក​ដល់​ទីតាំង​ក្រឡាប់ឡាននោះ ម៉ោង​ជិត​៧ជាងហើយ ព្រោះ​ទម្លាប់ខ្ញុំគឺតែង​តែជិះ​យឺតៗ ពេល​ត្រឡប់មកវិញ ព្រោះ យល់​ថាលឿនឬឆាប់​ គង់តែ​នឹង​ដល់ផ្ទះដដែលទេ​។ ពេលខ្ញុំមកដល់​ចំណុចក្រឡាប់ឡាននោះ ស្រាប់តែឃើញមនុស្សម្នាក់​កំពុង​តែអង្គុយត្របោមក្បាលជង្គង់លើ​ថ្ម ទាំងទឹកមុខប្រឡាក់​ដោយ​​ឈាម ខ្លួនសុទ្ធតែកំទេចសៗរបស់ថ្ម ខ្ញុំប្រុងថានឹងជិះហួសហើយ ព្រោះជាធម្មតា​ពេលខ្លះ ស្ថានភាពមិន​ល្អ អាច​នាំរឿងមិនល្អដល់ខ្លួនឯង ម្យ៉ាងខ្លួន​ខ្ញុំតែមួយផង ប៉ុន្ដែ​ឃើញគាត់បក់ដៃ ចិត្តមិនដាច់សោះ ក៏ឈប់​ម៉ូតូសួរនាំ​គាត់៖

-        បងប្រុសៗ ! បងប្រុសកើតអី​បាន​ជាមានឈាមច្រើនពេញខ្លួនទៅហើយ (ខ្ញុំមិនគិត​ច្រើន បាន​រូតកាតាប​យកកូនកន្សែងមកជួយជូតឈាមឲ្យគាត់)

-       ខ្ញុំក្រឡាប់ឡានម្សិលមិញ (ខ្ញុំគ្រាន់តែឮភ្លាមៗ ចប់តិច​ខ្មោចលងទៅ) ខ្ញុំខ្ទាតទៅក្នុងព្រៃសន្លប់​ បែបគេ​រក​ខ្ញុំ​មិនឃើញ​ទេ​ដឹង ព្រោះពេលដឹងខ្លួន ឃើញគេស្ទូចឡាន និង​យក​មនុស្សទៅអស់បាត់ហើយ​។

-       បានន័យថា បងមិនទាន់អីទេន៎(ខ្ញុំសួរបញ្ជាក់) អ៊ីចឹងបងចាំខ្ញុំបន្ដិច ខ្ញុំតេរកឡានពេទ្យឲ្យ​

-       បាទ អរគុណ!

ខ្ញុំបានទាញទូរស័ព្ទ​រកលេខមណ្ឌលសុខភាពដែលជិតនោះ ខ្ញុំស្គាល់តែប្រធានមណ្ឌល​ រួចចុចទូរស័ព្ទប្រាប់គាត់​ ថាមានជនរងគ្រោះ​ក្រឡាប់ឡាន ពេលនេះរបួសខ្លាំងណាស់​ ។ ក្រោយខ្ញុំ​ទូរស័ព្ទរួច ខ្ញុំក៏បន្ដសួរ​នាំពី ស្ថានភាពបងប្រុសនោះបន្ថែម គាត់បាន​ប្រាប់​ថាគាត់​ឈ្មោះ វីន គាត់​ធ្វើការ​ឲ្យ​ក្រុមហ៊ុន ថ្ងៃគ្រោះ​ថ្នាក់​គាត់​ដឹក​ថ្ម​ទៅ​ការដ្ឋាន​​ ប៉ុន្ដែ​គាត់​បាន​វ៉ាជែង ឡានមួយទៀត តែចៃដន្យ​អី​កង់ឡានខាងមុខ​គាត់​បាន​បែក​ ទើ​បរេចង្កូត​ទៅ​ក្រឡាប់​ក្បែរ​ស្នាមភ្លោះ។ សម្លេងឡានសាមុយ បាន​មកដល់​ក្រុម​គ្រូ​ពេទ្យ​បាន​ស្ទុះស្ទា​ក្នុងការ​ចុះមក​លើក​បងវីន​ ដាក់ក្នុង​ឡាន​យកទៅ​សង្គ្រោះ​ ខ្ញុំក៏ជិះម៉ូតូ​តាមក្រោយ​ ។ ពេលខ្ញុំជិះម៉ូតូ បាន​បនិ្ដច​ស្រាប់តែឃើញបង​វីន កំពុង​តែឈរកណ្ដាល​ផ្លូវ​ទៅ​វិញ ឯឡានសាមុយ ក៏មិនមាន​ឃើញ​ដែរ ខ្ញុំដឹងច្បាស់ណាស់ថា ប្រាកដជា​ខ្មោចលង ព្រោះគាត់​ទើបតែឡើងជិះឡានសោះ បែរជាមកឈរមកកណ្ដាលអីណា ខ្ញុំក៏​គិត​បណ្ដើរ​ថាគួរធ្វើយ៉ាងម៉េច បើមកឈាមហូរកាន់តែច្រើន មើលមុខគាត់សឹងលែងស្គាល់​ ខ្ញុំក៏គិតថា អ៊ីចឹងមានតែជិះម៉ូតូ​បុកតែម្ដងទៅ ព្រោះគាត់ជាខ្មោចស្រាប់មិនមានអី​ប៉ៈពាល់ទេ ។ មានឯណា គ្រាន់តែជិះបុកគាត់ភ្លាម ខ្ញុំដួលម៉ូតូព្រូស ចុម! ស្មានថាមិនអីតើ! ខ្ញុំរបួសស្រាលទេ ខ្ញុំទាល់តម្រិះក៏សួរគាត់​តែម្ដងទៅ ៖

-       ឥលូវបងចង់បានអី ខ្ញុំមិនធ្លាប់នឹងស្គាល់បង អ៊ីចឹងមិនដឹងថាឲ្យអីបងទេ!

-       ខ្ញុំឃ្លា....ន.....ណា.....ស់ (សម្លេងគាត់ខ្សាវៗ បូកផ្សំនឹងមេឃងងឹត ខ្យល់ត្រជាក់​ រោមខ្ញុំបះអស់ហើយ ទោះចិត្តថាមិនខ្លាច នៅតែញញើតខ្លះដែរ)

-       យប់ថ្មើរនេះហើយ ឲ្យខ្ញុំទៅរកអី ! ឥលូវបើបងមិនប្រកាន់ទេ ខ្ញុំ​មាននំកញ្ចប់ខ្លះ និងបាកាស ខ្ញុំមិនទាន់​បាន​ហូប​ទេ បងហូបកើតអត់?

-       ហូ...ប

ខ្ញុំក៏ហុចឲ្យគាត់ តែគាត់ចាប់អត់បានទេ ខ្ញុំក៏នឹកឃើញ បកម៉ូតូទៅកន្លែងគាត់ក្រឡាប់​វិញ ហើយទាញនំ និងបាកាសដាក់លើថ្ម ប៉ុន្ដែមិនមានធូបដុតទេ ក៏ឧបកិច្ច ថា៖ ដោយអំណាចព្រះគុណរតនត្រ័យ ខ្ញុំសូមបង្សុកូលឧទ្ទិសនៅភត្តនេះ ជូនដល់​ដួង​វិញ្ញាណដែលលោកបាន​ជួបគ្រោះថ្នាក់​នៅទីនេះ សូមឲ្យលោក​បាន​សេពសោយ​ផងចុះ​ សាធុ សាធុ សាធុ។

ខ្ញុំក៏បានឃើញគាត់ហូបនំ និងផឹកបាកាសនោះ បានប៉ុន្ដែគាត់នៅតែមិនព្រមចាកចេញ​ពីខ្ញុំ ខ្ញុំក៏បានប្រាប់​ថា ចាំខ្ញុំត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ខ្ញុំនឹងទៅ​ធ្វើបុណ្យនៅវត្ត ហើយនិង​ឧទ្ទិសមគ្គផលជូនបង សូមវិញ្ញាណក្ខន្ធបងទៅកាន់សុគតិភព ។ គាត់បានបាត់ភ្លាមៗ ខ្ញុំនៅតែបន្ដខ្លាច ព្រោះស្រស់ៗពេក ខ្ញុំបានបន្ដធ្វើដំណើរមកផ្ទះវិញ មកដល់ផ្ទះម៉ោងជិត១០យប់ ។

ខ្ញុំបានប្រាប់គ្រប់យ៉ាងទៅគ្រួសារ ទើបព្រឹកឡើង ខ្ញុំបាននាំចង្ហាន់ទៅវត្តប្រគេនព្រះសង្ឃ ដើម្បីបង្សុកូល និងឧទ្ទិសកុសលជូនគាត់ នឹងបានសុំឲ្យព្រះសង្ឃចុះទៅប្រោះព្រំ កន្លែងកើតហេតុផង ប៉ុន្ដែទោះជាយ៉ាងណា បច្ចុប្បន្នវិញ្ញាណរបស់គាត់​មិនបាន​ទៅណាទេ ព្រោះខ្ញុំឮថាទាល់តែមានអ្នកជំនួស ទើបគាត់អាចទៅចាប់ជាតិបាន ព្រោះខ្ញុំតែងតែឃើញគាត់ឈរនៅផ្លូវនោះ រាល់ពេលខ្ញុំជិះកាត់ដដែល។

Follow for more on Telegram

Read More