រឿង ខ្មោចឆៅ

តាមពិតនឹកមកដល់រឿងនេះ ខ្ញុំជឿជាក់ថាអ្នកទាំងអស់ពិតជាធ្លាប់មើលរឿងចិនមួយចំនួន រឿងខ្មោចឆៅចិន ដែលមានចង្កូម ហើយមិនចេះដើរ ចេះតែលោត ហើយបឺតជញ្ជក់ឈាមមនុស្សទៀតផង ។ រឿងខ្មោចឆៅនេះ មិនមែនជារឿងភូតកុហកទេ ប៉ុន្ដែខ្ញុំក៏មិនមានអ្វីសំអាងដែរថាអ្វីដែលខ្ញុំបានជួបជាខ្មោចឆៅ ពិតមែន ។ ប៉ុន្ដែបើសិនជាមានបងប្អូនធ្លាប់បានជួប ឬឃើញ អាចជួយប្រាប់ខ្ញុំផង ។ រឿងនេះគឺកើតឡើងកាលពីខ្ញុំនៅក្មេង កាលណោះខ្ញុំគ្រុនពោះវៀន ៣ខ្វែង (ជំនាន់នោះគេហៅខ្វែងអញ្ចឹងមិនដូចឥលូវទេ ៥ខ្វែងគឺដំណាក់កាលធ្ងន់ធ្ងរបំផុត) ខ្ញុំបានទៅសម្រាកព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យខេត្ត នៅអគារកុមារ ហើយនៅក្បែរអគារដែលខ្ញុំសម្រាក មានទូកុងតឺន័រមួយដែលគេទុកចោល នៅក្នុងនោះមានសាកសពទៀតផង ។ រាល់ពេលយប់ខ្ញុំតែងតែឮសំលេងចម្លែកៗជាច្រើន ចេញពីទូនោះ ពេលខ្លះខ្ញុំឮមនុស្សកំពុងតែថ្ងូរ ពេលខ្លះឮសំលេងស្រែក ធ្វើអោយខ្ញុំមួយយប់ៗ ដេកមិនសូវលក់ទេ ដោយសារតែសំលេងរំខានទាំងនោះពេលខ្លះ សំលេងនោះមានរហូតដល់ម៉ោង ០៥ ទៀបភ្លឺទើបបាត់ ។ ប៉ុន្ដែនៅថ្ងៃដែលខ្ញុំជិតចេញពីមន្ទីរពេទ្យ ខ្ញុំបានដើរលេង ហើយបានដើរទៅកន្លែងដាក់សាកសពនោះ ចៃដន្យនៅក្បែរនោះមានប្រហោងតូចមួយល្មមអាចអោយខ្ញុំមើលឃើញសភាពខាងក្នុងទាំងស្រុង អ្វីដែលខ្ញុំមើលឃើញមុនគេនោះ គឺមានក្ដារមឈូសមួយ នៅក្បែរនោះមានសាកសពមួយកំពុងតែឈរ ត្រូវបានរុំព័ទ្ធទៅដោយក្រដាសកាសែតជិតឈឹង ប៉ុន្ដែនៅសល់ប្រលោះភ្នែកនិងមាត់តែបិទមិនជិត ភ្នែកសាកសពនោះគឺបើកក្រឡោតៗតែម្ដង ភ្នែកលៀនស្ទើរតែចង់ជ្រុះ មានឈាមដុំតាមរង្វង់ភ្នែកទេ ឯមាត់វិញ គឺមានចង្កូមចេញមកក្រៅ ខ្ញុំភ័យស្ទើរលស់ព្រលឹងដែរ ប៉ុន្ដែគិតថាប្រហែលជាសាកសពដែលគេយកទៅពិសោធន៍ទេដឹង ចង្កូមនោះអាចជាធ្មេញវែងទេមើលទៅ ក្រោយបានឃើញសភាពទាំងនោះហើយ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍នៅមិនស្ងប់សោះ ចង់តែចេញទៅផ្ទះ   ឆាប់ៗខ្លាចណាស់ ។ លុះល្ងាចបន្ដិចពេទ្យអនុញ្ញាតអោយខ្ញុំចេញទៅផ្ទះវិញ ខ្ញុំអរចង់ហោះ ប៉ុន្ដែមិនបានចេញទៅទាំងល្ងាចទេ ដោយរង់ចាំព្រឹកស្អែក ប្រធានមន្ទីរពេទ្យស៊ីញ៉េអោយចេញសិន ខ្ញុំក៏ទ្រាំដេកមួយយប់ទៀត ។ 

យប់ឡើងស្រាប់តែសំលេងដែលរំខានខ្ញុំនោះ បានបន្លឺឡើងគួរខ្លាច ស្របជាមួយសំលេងឆ្កែលូ និងខ្យល់ត្រជាក់បក់មករហៀកៗ ហើយទ្វារបន្ទប់មិនបានបិទទេ ដោយចំហចោល មួយសន្ទុះក្រោយមកខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាត្រជាក់ចុងជើង ដូចមានអ្វីមកប៉ៈអញ្ចឹង ខ្ញុំគិតថាប្រហែលជាខ្យល់ហើយ ក៏មិនបានគិតច្រើន ក៏សំងំទៀត ។ មួយស្របក់ក្រោយមក ជើងខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាកាន់តែត្រជាក់ខ្លាំងឡើង ខ្ញុំក៏ស្រវាទាញភួយទៅគ្របប៉ុន្ដែក៏ប៉ៈនឹងរបស់រឹងអ្វីម្យ៉ាងដូចជាដៃមនុស្សកំពុងតែចាប់ជើងខ្ញុំជាប់ ខ្ញុំភ័យពេកក៏កន្ត្រាក់ជើងមួយទំហឹង បណ្ដាលអោយភ្ញាក់យាយខ្ញុំដែលនៅកំដរខ្ញុំ គាត់ភ្ញាក់ឡើងសួរខ្ញុំ ខ្ញុំថាមិនអីទេ គ្រាន់តែយល់សប្ដិអាក្រក់ រួចក៏សំងំដេកទៀត ។ ប្រហែលជាម៉ោង១២រំលងអាធ្រាត្រ ស្រាប់តែឮសូរសំលេងផ្ទុះមួយទំហឹង ស្នូរកក្រើកផ្អើលអស់អ្នកសម្រាកពេទ្យក្រោកទៅមើល ស្រាប់តែឃើញទូកុងទឺន័រនោះ រហែកចំកណ្ដាលប៉ុនមាត់លូ ហើយក្រដាសកាសែត បានហើររាយប៉ាយពេញដី ខ្ញុំភ័យណាស់ ខ្ញុំគិតថាប្រហែលជាសាកសពនោះលួចរត់ដឹង ពេលទៅអើតមើលពិតជាបាត់សាកសពនោះមែន ខ្ញុំកាន់តែភ័យ។

ស្អែកឡើងខ្ញុំក៏ត្រលប់មកផ្ទះវិញ គ្រួសារខ្ញុំសប្បាយចិត្តណាស់ ក៏រៀបចំទិញម្ហូបយ៉ាងច្រើនដើម្បីទទួលខ្ញុំ ខ្ញុំរវល់តែសប្បាយចិត្តដែលចេញពីពេញទើបភ្លេចរឿងរ៉ាវដែលបានជួបកន្លងមក ។ ប្រហែលជាបានពីរយប់បន្ទាប់មក យប់ប្រហែលជាម៉ោង០៩ទៅហើយ ខណៈពេលនោះខ្ញុំកំពុងតែលង់លក់ដំណេកយ៉ាងស្កប់ស្កល់ ស្រាប់តែខ្ញុំឮសូរសំឡេងល្វើយៗ គ្រហឹម ថ្ងូរៗ ដូចជាមនុស្សឈឺអញ្ចឹងឯង ដោយសារតែសំឡេងនោះរំខានពេក ខ្ញុំក៏ភ្ញាក់ពីដំណេក ហើយក៏ងើបចុះមកដី ដើម្បីឈឺនោម នៅមុខផ្ទះ ពេលនោះខ្ញុំឃើញស្រមោលស្ទង់ៗធំមួយ ហោះកាត់មុខខ្ញុំ ខ្ញុំបុកពោះភ័យណាស់ ព្រោះខ្លាចដែរ ប៉ុន្ដែហេតុតែមនុស្សដែលចង់ដឹង ទើបកាត់ចិត្តខ្លាច ហើយឈរប្រឹងសំលឹងមើលតាមទិសដៅស្រមោលនោះ មួយសន្ទុះក្រោយមក ស្រមោលនោះបានហោះមកវិញយឺតៗ មកដល់មុខខ្ញុំ ពេលនោះខ្ញុំគាំងដើរមិនរួច ភ្នែកខ្ញុំបើកធំៗនៅចំពោះស្រមោលនោះ ពេលវាមកកាន់តែជិត ទើបដឹងថាគឺសាកសពដែលបានបាត់ពីមន្ទីរពេទ្យ វាមានចង្កូមដូចមនុស្សចចកក្នុងរឿងហូលីវូដ អញ្ចឹង ចង្កូតដ៏វែងលាយនឹងដំណក់ឈាមដែលហូរកាត់តាមចង្អូរមាត់វា ប៉ុន្ដែនិយាយដោយត្រង់ក្លិនរបស់វាស្អុយណាស់ អ្នកល្មមៗក្អួតមិនខាន ខ្ញុំក៏ធាក់ចេញពីពោះខ្លះដែរ តែប្រឹងទប់ វាមិននិយាយអ្វីទាំងអស់ វាលូកដៃមកច្របាច់កខ្ញុំ ពេលនោះខ្ញុំហាក់ដូចជាមន្ដសណ្ដំអញ្ចឹង ដើរក៏ដើរមិនរួច ស្រែកក៏ស្រែកមិនរួច ខ្ញុំគិតថា ប្រហែលជាស្លាប់ក្នុងគ្រានោះហើយ ប៉ុន្ដែសំណាងល្អ ដែលខ្ញុំឃើញស្រមោលមនុស្សម្នាក់ដើរមករកខ្ញុំ នោះគឺយាយរបស់ខ្ញុំ គាត់ជាគ្រូស្នងរូបម្នាក់ដែរ គ្រាន់តែឃើញយាយខ្ញុំភ្លាមៗ អាប៉ិមានចង្កូមនោះស្រាប់តែបាត់ស្រមោលឈឹងតែងម្ដង ។ ក្រោយមកខ្ញុំក៏បានរៀបរាប់រឿងរ៉ាវទាំងអស់ប្រាប់ដល់ក្រុមគ្រួសារ តាំងពីពេលនោះមកទាំងខ្ញុំ ទាំងគ្រួសារខ្ញុំមិនហ៊ានចេញក្រៅនៅពេល  យប់ៗនោះទេ សូម្បីតែឈឺពោះយប់ព្រលប់ក៏មិនហ៊ានចុះដែរ សុខចិត្តទិញកន្ថោរដាក់ ។ 

ប្រហែលមួយសប្ដាហ៍ក្រោយមក ស្រាប់តែមានគោអ្នកស្រុកងាប់ជាច្រើនតៗគ្នាដោយមិនដឹងមូលហេតុ ដោយគោទាំងអស់មានស្លាកស្នាមចង្កូមខាំនៅនឹងក អ្នកស្រុកយល់ថាអាចជាមានខ្លា​ ឬតោចូលស្រុកមិនខាន តែខ្ញុំប្រាប់ថា ស្រុកយើងកុំថាឡើយខ្លា ឬតោ សូម្បីឈ្លូស ទន្សាយព្រៃមួយក្បាលមិនបានផង បើវាលអស់រលីងហើយ មានសត្វព្រៃណាហ៊ាននៅទៀត ខ្ញុំក៏ប្រាប់រឿងរ៉ាវដែលខ្ញុំបានជួបអោយអ្នកស្រុកដឹង តែគេគ្រប់គ្នាមិនជឿខ្ញុំទេ តែលោកមេភូមិបានជឿខ្លះដែរ ខ្ញុំនឹងអ្នកស្រុកក៏រៀបគម្រោង ដោយចងគោនៅដីទំនេរមួយ ដែលព័ទ្ធសីមាជុំវិញទុកប្រលោះអោយអាប៉ិមានចង្កូមហ្នឹងដើរចូល ។ 

គ្រប់គ្នាទន្ទឹងរង់ចាំមើលដោយចិត្តអន្ទះសា មិនយូរប៉ុន្មានម៉ោងប្រហែលជាដប់កន្លះ ស្រាប់តែឃើញខ្មោចឆៅហ្នឹង ហោះមករកគោ ឯគោគ្នាភ័យស្រែករោទិ៍ឡើង ហើយកន្រ្ដាក់ចុះកន្រ្ដាក់ឡើងក៏ដាច់ខ្សែ ភ្លាមៗនោះអ្នកស្រុកក៏នាំគ្នាដុតភ្លើងឡើង (ពួកយើងបានបង្កប់ចំបើងចាក់ប្រេងកាតស្រេចហើយ) ឆេះយ៉ាងសន្ធោសន្ធៅ បន្ទាប់មកក៏មានគ្រូអាគមពីរបីនាក់ជួយសូត្រព័ទ្ធសីមា ខ្មោចឆៅនោះចេញមករួចក៏ត្រូវភ្លើងចេះក្លាយជាផេះបាត់ទៅ តាំងពីពេលនោះមកក៏លែងមានគោអ្នកស្រុកងាប់ ហើយខ្ញុំក៏ដេកបានលក់ស្រួលដែរ ។