រឿង​ដាក់អំពើ វគ្គ៣

 

    រឿងនេះជារឿងដែលខ្ញុំធ្លាប់ជួបនិងឃើញផ្ទាល់ រឿងនេះនិយាយពីអ៊ំកាន និងពួកម៉ាកគាត់ឈ្មោះ វី។ ពួកគាត់បានកាប់ដីចម្ការមួយកន្លែងទំហំ៦ហិកតា កាលពីឆ្នាំ១៩៩៨ កាលណោះអ៊ំកានបានឲ្យពួក ម៉ាកគាត់ជាអ្នករើសមុន ដោយពុះដីជា២ស្មើគ្នា ពួកម៉ាកគាត់បានឃើញដីម្ខាងល្អ គ្មានថ្ម និងដីខ្មៅ គាត់ក៏ រើសយក ចំពោះអ៊ំកានគាត់ក៏មិនថាអ្វីដែរ ទោះជាដីម្ខាងទៀតសុទ្ធតែថ្ម និងដីសគ្មានជីវជាតិសោះ ។ ពួកគាត់ដំបូងគ្មានបញ្ហានឹងគ្នាទេ ដោយសារតែផលដំណាំអ៊ំវីល្អជាងអ៊ំកានរហូត ឃើញមិត្តភក្ដិបានល្អ បែបនេះរិតតែសប្បាយចិត្ត ប៉ុន្ដែអ៊ំវីលែងដូចមុនហើយ គាត់បានផលច្រើន ជីវភាពក៏ធូរធារជាងអ៊ំកាន គាត់ក៏ប្រែជាចរិតអួតអាង លែងចង់និយាយរាប់រកអ៊ំកានដូចមុន ។ ដោយឃើញអ៊ំវីប្រែប្រួល អ៊ំកានក៏ លែងសូវបានរាប់រក និងទៅមកដូចមុនទៀត គាត់គិតតែពីខំកាប់គាស់ថ្ម និងប្រឹងធ្វើបន្ថែមទៀត មនុស្ស ល្អ ទេវតាពិតជាមិនបិទភ្នែកមែន អ៊ំកានស្រាប់តែដាក់ដាំដំឡូងមី បានផលច្រើនលើសលប់ ហើយឆ្នាំហ្នឹង តម្លៃក៏បានថ្លៃទៀត គាត់បានលក់ដំឡូងមី និងបានទិញគោយន្ដមួយគ្រឿង គាត់សប្បាយចិត្តណាស់ ព្រោះកម្លាំងញើសឈាមរបស់គាត់បានផលហើយ ។ ចំណែកអ៊ំវីថ្វីបើដំបូងៗ ធ្វើដំណាំបានផលច្រើនជាង អ៊ំកាន ប៉ុន្ដែដូចគេថាមនុស្សដែលញៀនល្បែង នឹងវិនាស គាត់ជាមនុស្សចិត្តផឹកស្រា និងលេងល្បែងខ្លាំង ណាស់  ទីបំផុត គ្រួសារគាត់បានធ្លាក់ខ្លួនក្រ ហើយតែងតែពេបជ្រាយអ៊ំកានរហូត ថា៖មើល!ឬកអាអ្នក មាន កុំតែបានដីចំណែកអញទេ កុំអីក៏បានគ្រាន់បើដែរ ។ឮដូចនោះអ៊ំកានក៏និយាយទៅកាន់អ៊ំវីថា៖

-នែ៎! អាម៉ាក ដោយសារអញខ្លាចឯងធ្វើមិនបានផល ទើបឲ្យរើសដីមុន ឯងរើសដីល្អ គ្មានថ្ម ដីមានជីវជាតិ ចំណែកអញទោះជាដីថ្ម តែខិតខំប្រឹងគាស់កាប់ និងដាក់ជីទើបបានផលដំណាំល្អ មិនមែន ដូចឯងពឹងផ្អែកលើដីទាំងស្រុងទេ ដោយយល់ថាចង់ឲ្យពួកម៉ាកល្អ ទើបសុខចិត្តយកដីមិនល្អ ទាំងដែល សម្ភារៈ និង កម្លាំងកាប់គាស់ដី គឺអញច្រើនជាង ម្ដេចក៏ឯងប្រែប្រួលច្រើនម្លេ៉ះ ។

-អើ! អញវាមិនដល់ហែងទេ ធ្វើម៉េចអញក្រ ឥលូវហែងមានហើយ ហែងមើលងាយអញហើយ

-ចុះនរណា ដែលមើលងាយអញមុន ក្រែងហែងតើហី!

ពួកគាត់ចាប់ផ្ដើមតឹងសរសៃក ឈ្លោះគ្នា លែងនិយាយរាប់រកគ្នាដូចមុន អ៊ំវីក៏កើតចិត្តស្អប់ និង​តែឈ្នានីសអ៊ំកានរហូត មានពេលខ្លះនិយាយប្រាប់ឈ្មួញថាដំឡូងមីរបស់អ៊ំកាន ស្អុយច្រើនណាស់ មានខ្មូត មានប្រឡាក់ដី យកតែចំណេញទេ ប៉ុន្ដែឈ្មួញដែលទិញដំឡូងមីអ៊ំកានគឺតែសរសើរគាត់ ព្រោះ តែដំឡូងកោសស្អាត ហាលបានស្ងួតល្អ ហើយថែមទាំងតែងតែធ្វើម្ហូបឲ្យកម្មកររបស់ឈ្មួញហូបរហូត ម្យ៉ាងគាត់មានសំដីសំដៅល្អណាស់ ។

ដោយមិនអស់ចិត្តនឹងការចាក់រុកមិនបាន អ៊ំវី បានទៅរៀនអំពើងងឹត ហើយដាក់អំពើធ្វើបាបអ៊ំ កាន ប៉ុន្ដែកាលណោះអ៊ំវីទើបនឹងរៀនថ្មីៗ ទើបផលមិនសូវខ្លាំង អ៊ំកានបានទាញយកកាំភ្លើងច្នៃ(កាំភ្លើង ខ្យល់) ទៅគំរាមបាញ់អ៊ំវីដល់ផ្ទះ ទើបអ៊ំវីធ្វើអ្វីអ៊ំកានមិនបាន ហើយអាគមនោះបានត្រលប់ទៅត្រូវខ្លួន របស់គាត់វិញ បណ្ដាលឲ្យគាត់ឈឺត្រាំត្រែង ក្រោកពីកន្ទេលសឹងមិនរួច ។ ដោយសារតែចិត្តចងគំនុំខ្លាំង ពេក អ៊ំវីបាន បង្រៀនអាគមនោះដល់កូនប្រុសរបស់គាត់ដើម្បីបន្ដស្នងតាមយាយីអ៊ំកាន ពិតជាដូចអ្វីដែល គិតមែន ខណៈពេលដែលអ៊ំកាន គាត់ធ្វើដំណើរទៅចម្ការដូចសព្វមួយដង ស្រាប់តែល្ងាចនោះ អ៊ំកាន កំពុងឈរសុខៗ ក៏សន្លប់ភ្លាមៗ ។ កូនចៅរបស់គាត់បានដឹកគាត់មកមន្ទីរពេទ្យខេត្ត នៅតាមផ្លូវអ៊ំកាន ក្អួតចេញឈាមរហូត អ៊ំកានគាត់ធ្វើទុក្ខខ្លាំង ពុំមានកម្លាំងដូចមុនទេ ទោះជាគាត់ដឹងថាប្រាកដជាអ៊ំវីធ្វើក៏ ដោយ គាត់បានត្រឹមតែឈឺចាប់ប៉ុណ្ណោះ ។ ពេលមកដល់ពេទ្យខេត្តពេទ្យបានឆ្លុះ ថត បានប្រាប់ថា សួត និងថ្លើមអ៊ំកានរលួយអស់ហើយ (អ៊ំកានមិនដែលបរិភោគស្រាទេ) ឮបែបនេះក្រុមគ្រួសារគាត់តក់ស្លុត ណាស់ ។ មិត្តភក្ដិកូនស្រីអ៊ំកាន បានប្រាប់ថាឪពុកនាងចេះថ្នាំ និងចេះដោះអំពើខ្លះ ទើបកូនស្រីរបស់គាត់ គឺណារី បានទាក់ទងមកខ្ញុំឲ្យជូនពួកនាងទៅរកថ្នាំ (ខ្ញុំទើបតែស្គាល់គ្នាមួយរយៈដោយមិត្តភក្ដិខ្ញុំណែនាំ) ការធ្វើដំណើរឆ្ងាយគួរសមដែរ ខ្ទង់១២៨គីឡូម៉ែត្រពីទីរួមខេត្ត  ពួកខ្ញុំធ្វើដំណើរតាំងពីព្រឹក រហូតដល់ម៉ោង ជិត៦រសៀល ព្រោះតែផ្លូវយ៉ាប់យ៉ឺនបន្ដិច មានជង្ហុក និងផ្លូវភ្នំផង ពេលទៅដល់ពួកខ្ញុំបានជាវថ្នាំ ហើយអ៊ំ ម្ចាស់ថ្នាំបានឲ្យយ័ន្ដគាថាមួយសន្លឹក ហើយប្រាប់ថាពេលត្រលប់មកវិញ ត្រូវដាក់ជាប់ខ្លួនរបស់អ៊ំកាន ។ មួយយប់បានកន្លងទៅ ពួកខ្ញុំបានត្រលប់មកដល់ពេទ្យ បានដាំថ្នាំឲ្យអ៊ំកានផឹក និងដាក់យ័ន្ដឲ្យគាត់ ប៉ុន្ដែ គ្រប់យ៉ាងហាក់បីដូចជាមិនបានធូរស្រាលសោះ ទើបពួកខ្ញុំបន្ដទៅរកគ្រូខ្មែរដែលល្បីថាពូកែ ពេលទៅដល់ គាត់ទារប្រាក់ ៩០ម៉ឺនរៀលសិន ដើម្បីរៀបចំអាសនៈជួយ ដោយមិនបានគិតច្រើន ពួកខ្ញុំបានជូនគាត់ ឲ្យតែអ៊ំកានគាត់នឹងបានធូរស្រាល ប៉ុន្ដែអាការៈអ៊ំកានមិនធូរស្រាលសោះ ពួកខ្ញុំបន្ដទៅរកគ្រូខ្មែរបន្ថែម ម្នាក់ទៀត គាត់ថាហួសពេលហើយ ពីព្រោះអ្នកដែលដាក់អំពើនោះមានគ្នាដល់ទៅ៣នាក់ គឺមានគ្រូខ្មែរ២ និងគ្រូចាមម្នាក់ ហើយយប់នេះម៉ោង៣ទៀបភ្លឺ គឹនឹងផ្ដាច់ជីវិតអ៊ំកានតែម្ដង ។ ដោយក្ដីអស់សង្ឃឹម អ៊ំកាន បានហៅកូនចៅមកជុំគ្នា ហើយប្រាប់ថា ក្រោយពីគាត់ស្លាប់ទៅ សូមកុំចងកម្មពៀរ ឬទៅរករឿងគេអី គ្រប់ រឿងមានហេតុនិងផល ដូចនេះចូរកូនៗសាងអំពើល្អទៅថ្ងៃមុខ នរណាសាងអី្វ ផលនោះនឹងសងទៅរកគេ វិញ ។ ក្រោយពីផ្ដាំផ្ញើរួច គាត់ក៏សុំឲ្យគ្រួសារ នាំគាត់ត្រលប់ទៅផ្ទះវិញ ព្រោះតែនៅដេកពេទ្យក៏មិនមាន ការប្រែប្រួលដែរ។ ប្រហែលម៉ោង ៣ទៀបភ្លឺ  អ៊ំកានបានធ្វើទុក្ខយ៉ាងខ្លាំង ហើយគាត់ក៏ទទួលមរណភាព ទៅ កូនចៅព្រមទាំងខ្ញុំបានជួយរៀបចំបុណ្យសពគាត់ និងបានដង្ហែគាត់ទៅបូជា នៅពេលរំលាយសព ទើបឃើញរបស់មួយសំណុំក្នុងក្រពះគាត់មិនឆេះសោះ នោះគឺស្បែកក្របីមួយផ្ទាំង រួមទាំងកន្រៃ្ដ ឡាម ដែកគោលជាច្រើន ។ រឿងនេះចាត់ជាគតិពិចារណា សូមឲ្យមនុស្សលោក សាងតែអំពើកុសល កុំចងកម្ម ពៀរនឹងគ្នាអី​។

Read More

រឿង​ដាក់អំពើ វគ្គ២

 

អ៊ំផាន និងប្រពន្ធគាត់អ៊ំរី រស់នៅក្នុងភូមិតូចមួយជាមួយកូន៣នាក់ ។ ប៉ុន្ដែអ្វីដែលគួរឲ្យសោក ស្ដាយ គឺអ៊ំរីគាត់ជាមនុស្សប្រមឹកស្រា ប៉ុន្ដែប្ដីគាត់ក៏មិនណយដែរ គ្រាន់តែថាគាត់ជាមេគ្រួសារ មានទំនួល ខុសត្រូវខ្ពស់ជាប្រពន្ធ ។ នៅក្នុងតំបន់គាត់រស់នៅ ជាតំបន់ជនជាតិដើមភាគតិច ដូចដែលដឹងហើយ ថាបងប្អូនជនជាតិភាគតិច គាត់រស់នៅគឺគោរពជំនឿ អ្នកតា ជាពិសេសសម្បូររឿង អំពើអំព័ន្ធហ្នឹងច្រើន ណាស់ តែមិនមានន័យថាបងប្អូនជនជាតិដើមភាគតិច គាត់ជាអ្នកប្រព្រឹត្ត និងធ្វើរឿងទាំងអស់នេះដែរ ប៉ុន្ដែក៏ថ្ងៃមួយមានបុរសចំណាស់វ័យប្រមាណជា ៥០ គាត់ជាអ្នកចំណូលស្រុក មកពីខេត្តផ្សេង ចូលទៅក្នុងភូមិនោះ គាត់ឈ្មោះផាយ។ ដំបូងៗគាត់គឺចូលចិត្តរាក់ទាក់អ្នកភូមិម្ចាស់ស្រុកណាស់ ហើយគាត់ ក៏មានកូន២ដែរ គាត់ជាបុរសពោះម៉ាយ ។ នៅថ្ងៃមួយ គាត់រៀបចំធ្វើកម្មវិធីខួបកំណើតឲ្យកូន ក៏អញ្ជើញអ៊ំផាន និង ភរិយាចូលរួមដែរ ប៉ុន្ដែដោយសារតែអ៊ំផានគាត់រវល់ ទើបឲ្យប្រពន្ធទៅជំនួស នេះក៏ ជាដើមហេតុ ចាប់ផ្ដើមឲ្យកើតរឿងរ៉ាវដែរ ។ អ៊ំស្រីរី ថ្វីត្បិតតែអាយុច្រើនគួរសម តែមិនទាន់ដល់ហានោះទេ បើនិយាយពីសម្រស់វិញ ក៏មិនអន់ដែរ ព្រោះតែគាត់ជាមនុស្សស្រីចេះលាបប្រេង ក្រែមម្សៅដែរ ហេតុនេះ មើលនៅខ្ចីដែរ ។ គាប់ជួនជាកម្មវិធីគេផង គាត់ស្លៀកឈុតស្អាតណាស់ អ៊ំផាយ គាត់សម្លឹងមកដាក់ភ្នែក ទេ ហើយក៏ចេះតែលេបខាយសម្ដីនឹងអ៊ំស្រីរីដែរ ប៉ុន្ដែអ៊ំស្រីរីគាត់មិនទាន់រវីរវល់ទេ យប់បន្ដិចសម្លេងជល់ កែវស្រាលាន់ឡើង ពេលនោះអ៊ំស្រីរីចាប់ផ្ដើមស្រវឹងខ្លាំង ក៏លែងគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងបាន ឃើញឱកាសល្អមក ដល់ អ៊ំផាយក៏បើសម្ដីលេបខាយចែចង់អ៊ំស្រីរី បានសម្រច គាត់ក៏លួចឲ្យបអ៊ំស្រីរី តែត្រូវអ៊ំស្រីរីគ្រវាសដៃ ចេញ ថ្វីបើគាត់ស្រវឹង តែនៅដឹងថាអ្វីគួរធ្វើ ឬមិនគួរដែរ ព្រោះគាត់ស្រឡាញ់ប្ដីគាត់ណាស់ ។ អ៊ំស្រីរី គាត់ បាន និយាយថា៖

-បងផាយ កុំធ្វើអ៊ីចឹង យើងជាអ្នកភូមិជាមួយគ្នា មិនគួរបងហ៊ាន ធ្វើអី្វមិនសមរម្យទេ ខ្ញុំមានប្ដី មានកូនហើយ ហើយបងក៏ដឹង

-បាទ! ពិតជាដឹងតែ ធ្វើម៉េច បើចិត្តស្រឡាញ់ រីឯង ស្ទើរតែទ្រាំមិនបាន ខ្ញុំសារភាពដោយត្រង់

ដោយសារតែស្រវឹងខ្លាំងផង ទោះជាប្រកែកក៏មិនឈ្នះដែរ ពេលនោះគ្រប់យ៉ាងបម្រុងដូចបំណង អ៊ំផាយទៅហើយ ស្រាប់តែអ៊ំផាន ប្ដីអ៊ំស្រីរីមកដល់ ឃើញស្ថានការណ៍មិនស្រួល អ៊ំផាយក៏ធ្វើជាគ្រាហ៍ អ៊ំស្រីរី ហើយប្រាប់ថាអ្នករី គាត់ស្រវឹងខ្លាំង សំណាងល្អបងមកដល់ល្មម ខ្ញុំបម្រុងឲ្យកូនជូនទៅផ្ទះ។ អ៊ំផាន ក៏នាំប្រពន្ធទៅផ្ទះដោយមិនមានការសង្ស័យអ្វីនោះទេ ព្រោះដោយឃើញសកម្មភាពល្អៗរបស់ អ៊ំ ផាយកន្លងមក ។ ពេលមកដល់ផ្ទះ គាត់ក៏ដេញដោលសួរប្រពន្ធ ទើបដឹងថាអ៊ំផាយគាត់បញ្ច្រកស្រាអ៊ំរី ហើយមានបំណងមិនល្អទៀត ។ មិនអាចទ្រាំបាន អ៊ំផានក៏ចេញទៅយប់ ទៅផ្ទះអ៊ំផាយ ស្ដីឲ្យគាត់ និង​ជេរនូវពាក្យអសុរោះជាច្រើន តែអ៊ំផាយគាត់មិនតបតអ្វីទាំងអស់ ។ នៅថ្ងៃក្រោយទៀត ខណៈពេល ដែលអ៊ំផាន គាត់ឡើងមកផ្សារនៅទីរួមខេត្ត ដើម្បីទិញគ្រឿងបន្លាស់គោយន្ដ ស្រាប់តែអ៊ំផាយគាត់ទៅផ្ទះ អ៊ំស្រីរី ហើយឡើងលើផ្ទះគាត់ ដោយសូត្រអាគមអ្វីមិនដឹង(ប្រហែលបន្ទន់ចិត្ត) ធ្វើឲ្យអ៊ំស្រីរី បែរជា ញញឹមដាក់ ហើយក៏ព្រមព្រៀងគ្នាទៅ ក្រោយពីហ្នឹងទៅ គាត់ឧស្សាហ៍ចេញចូល ឲ្យតែអ៊ំផានមិននៅផ្ទះ យូរៗ ទៅអ៊ំស្រីរីក៏កើតចិត្តស្រឡាញ់គាត់ខ្លះទាំងមិនដឹងខ្លួន ។ តែចៃដន្យថ្ងៃមួយ ពេលកូនអ៊ំស្រីរីតាមទាន់ អ្នកទាំងពីរ ហើយប្រាប់រឿងនេះទៅឪពុក អ៊ំផានខឹងខ្លាំងណាស់ ក៏ទាញកាំបិតផ្គាក់ អូសទៅបម្រុងយក ទៅកាប់អ៊ំផាយតែម្ដង ប៉ុន្ដែស្រាប់តែអ៊ំផាន ចុកពោះដួលគ្រឹបតែម្ដង កូនៗនាំគាត់ទៅពេទ្យ ពេទ្យថាមិន មានអ្វីទេ? តែអ៊ំផានគាត់ដឹងច្បាស់ណាស់ ថាអ៊ំផាយជាអ្នកធ្វើ ព្រោះតែគាត់ចង់បានអ៊ំស្រីរី ។ ដោយសារ តែស្ថានភាពមិនស្រួល គាត់បានទៅរកព្រះសង្ឃក្នុងវត្តមួយដែលល្បីថាតេជគុណ ចេះដោះអំពើ និង មាន អ្នកស្រុកប្រាប់តៗគ្នាមក គាត់ក៏បាននាំគ្រឿងរណ្ដាប់មួយចំនួន និងថវិកាដើម្បីស្នើសុំការជួយពីសំណាក់ តេជគុណ។

-ចម្រើនពរញោម! ញោមមករកអាត្មា មានធុរៈអីដែរមែន?

-ករុណាគុណម្ចាស់ ! ករុណាចង់មកពឹងពាក់ឲ្យតេជគុណជួយ ករុណាមិនធ្លាប់មានជំងឺទេ តែថ្មីៗ នេះតែមានបញ្ហាសុខភាពអត់ស្រួលក្នុងខ្លួនសោះ កូនៗ និងភរិយាយល់ថាប្រហែលជាករុណាត្រូវអំពើគេ ហើយ ទើបឮល្បីថាតេជគុណពូកែ ទើបមករកដើម្បីសុំក្ដីមេត្តា។

- បើនិយាយពីរឿងពូកែនោះ អាត្មាមិនហ៊ានថាទេ ប៉ុន្ដែអាស្រ័យលើការជឿរបស់ញាតិញោម ប៉ុណ្ណោះ អាត្មានឹងជួយតាមដែលអាចជួយបាន។ ភ្លាមនោះតេជគុណបានចាប់ផ្ដើមធ្វើការគោរពដល់ព្រះ គ្រូ ក្នុងបន្ទប់អាសនៈ រួចក៏សួរថ្ងៃខែឆ្នាំកំណើតរបស់អ៊ំផាន និងបានសមាធិបន្ដិច តេជគុណក៏បានមាន សង្ឃដីកាថា៖ ញោមពិតជាត្រូវរបស់គេមែនហើយ គឺមិនមែនអ្នកឆ្ងាយទេ គឺអ្នកនៅក្នុងភូមិជាមួយគ្នាហ្នឹង ឯង ហើយគេមានបំណងចង់ឲ្យញោមចុះចាញ់ប៉ុណ្ណោះ ដោយមិនមានបំណងធ្វើឲ្យញោមអស់ជីវិតទេ ប៉ុន្ដែថ្ងៃក្រោយអាត្មាមិនធានាទេ គេប្រហែលជាចង់បានញោមស្រី ប៉ុន្ដែអាត្មាជួយបាន។ ក្រោយមកព្រះ តេជគុណបានសូត្រសែកអាគមរួច ឲ្យអ៊ំផានផឹក រួចក៏មានអារម្មណ៍ថាស្រួលខ្លួនភ្លាមៗ ហើយព្រះតេជ គុណបានប្រគល់នូវកថាមួយខ្សែពាក់នឹងចង្កេះ ព្រមទាំងកថាយ័ន្ដមួយ ដែលព្រះតេជគុណតម្រូវឲ្យដាក់ ហឹងនិងអុជធូបសែនរាល់ថ្ងៃសីល ដើម្បីបង្ការថ្ងៃក្រោយ។

ពេលត្រឡប់មកផ្ទះវិញ អ៊ំផានមិនមានបញ្ហាទៀតទេ ប៉ុន្ដែថ្ងៃមួយ នៅពេលអ៊ំស្រីរីគាត់ទៅផ្សារ ពេលត្រឡប់មកវិញ អ៊ំផាយបានតាមញ៉ែញ៉ងគាត់ទៀត ព្រោះតែក្ដីស្រឡាញ់មិនអាចភ្លេចបាន ក្រោយដឹង រឿងនេះ អ៊ំផានខឹងខ្លាំងណាស់ ក៏ទៅស្ដីបន្ទោសឲ្យអ៊ំផាយថា ៖ ក្នុងនាមជាអ្នកនៅក្នុងភូមិជាមួយគ្នា ដឹងហើយថាខ្ញុំជាប្ដីគាត់ តែហេតុអ្វីនៅតែបង្កើតបញ្ហាមិនចេះចប់ ។ អ៊ំផានគាត់ស្ដីឲ្យច្រើនណាស់ ដោយ អាការៈខឹងសម្បារ ព្រោះនរណាក៏ដូចគ្នាដែរ បើមានគេមករញ៉េរញ៉ៃគ្រួសារយើងដដែល ខ្ញុំក៏អាចដូចអ៊ំ ផានដែរ គ្រាន់តែអ៊ំផានគាត់មិនប្ដឹងប៉ូលិសព្រោះមិនចង់ឲ្យវែងឆ្ងាយ ។ យប់ស្ងាត់បន្ដិច គ្រប់គ្នាកំពុងតែ លង់លក់នឹងដំណេក ខណៈពេលនោះអ៊ំផានស្រាប់តែចុកពោះ ហើមពោះប៉ោងយ៉ាងខ្លាំង គាត់ស្រែក ឡើងផ្អើលកូនចៅ គាត់ដឹងថាប្រាកដជាគេដាក់អំពើគាត់ម្ដងទៀតហើយ ព្រោះតែគាត់ទើបតែនឹងឈ្លោះគ្នា រួច ។ កូនៗ និងភរិយាបាននាំគាត់ទៅវត្តម្ដងទៀត ដើម្បីឲ្យតេជគុណជួយម្ដងទៀត ព្រះតេជគុណបាន ធ្វើសមាធិ និងបានសង្ឃដីកាជាមួយអ៊ំផាយថា៖ ឈប់ចងកម្មទៅញោម ពៀររំងាប់ដោយការមិនចងពៀរ ញោមប្រាថ្នាប្រពន្ធ គេគឺខុសនឹងសីលប្រាំ ហើយការដែលញោមធ្វើបែបនេះមិនអាចជួយឲ្យញោមល្អទេ ញោមនឹងជាប់កម្មពៀរនឹងគ្នារហូត ហើយអាចនឹងធ្វើឲ្យញោមមានបញ្ហាដល់អាយុជីវិតទៀតផង ឈប់ទៅ ណាញោម ។ ប៉ុន្ដែដោយក្ដីស្រឡាញ់ចង់បាន អ៊ំផាយមិនស្ដាប់ និងបានតតាំង ជាមួយព្រះតេជគុណទៀត តែយ៉ាងណាក៏ដោយអំណាចនៃសីលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះតេជគុណ ព្រះតេជ គុណ បានយកឈ្នះ ហើយព្រះ តេជគុណបានមានសង្ឃដីកាថា៖ ញោមអស់អីហើយ ចាប់ពីពេលនេះតទៅ នឹងលែងមាននរណាមក រំខានញោមទៀតហើយ ។ អ៊ំផាននិងក្រុមគ្រួសារបានអរព្រះគុណតេជគុណ និង បានត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ឃើញកូនចៅអ៊ំផាយ នាំគ្នាយំ និងរៀបចំរោងដាក់បុណ្យសព គាត់បានឮអ្នកភូមិថា អ៊ំផាយស្រាប់តែក្អួត ឈាមស្លាប់ភ្លាមៗ ។ នេះជាកម្មដែលអំពើអាក្រក់ដែលបានសាង ចូរសាងនូវអំពើល្អ រឿងអាគម អំពើ មិនដែលមាននរណាមួយរីកចម្រើន ឬរុងរឿងទេ ។

Read More

រឿង ដាក់អំពើ

 

Read More

រឿងខ្មោចព្រៃចន្ទី

 

រឿងនេះនិយាយពីគ្រួសាររបស់វ៉ាន វ៉ានគឺជាកូនទី២ក្នុងគ្រួសារ ក្រីក្រមួយ នៅឯទីជនបទ។ ក្រោយពីមុខរបរដើរស៊ីឈ្នួលគេ គ្រួសាររបស់វ៉ាន ក៏ដូចជាវ៉ានផ្ទាល់ គឺដើររើសដំឡូងនៅតាមចម្ការដែលគេ ចោល រើសសំបកកំប៉ុង ជាដើម។ ជីវភាពកាន់តែលំបាកពីមួយឆ្នាំ ទៅមួយឆ្នាំ គ្រួសាររបស់វ៉ាន កាន់តែដុន ដាបខ្លាំង ហើយឆ្នាំនេះ គ្រួសាររបស់វ៉ាន រិតតែមានបញ្ហាច្រើនទៀត ព្រោះតែគ្រួសារកំពុងតែក្រហើយ ប្អូន ប្រុសរបស់គេគឺវីន កើតគ្រុនឈាមទៀត។ នៅក្នុងគ្រួសាររបស់វ៉ាន មានបងប្អូន៤នាក់ ស្រីពៅ១ ។ ប៉ុន្មាន ថ្ងៃនេះដោយសារតែមានឈ្មួញក្នុងភូមិរកទិញសត្វរៃ ដើម្បីលក់ តម្លៃក៏គួរសម ១គីឡូក្រាម បាន ៨០០០រៀល តែបើសិនជាកូនរៃនៅខ្ចី នឹងឲ្យ១ម៉ឺនរៀលក្នុងមួយគីឡូក្រាម។

ក្រោយពីបាយថ្ងៃត្រង់រួច វ៉ានបានសុំម្ដាយ ដើម្បីទៅដើររកមើលឆ្កឹះរៃជាមួយនឹងក្មេងៗ និងចាស់ៗ មួយចំនួនក្នុងភូមិ ដែលស្គាល់ទីតាំង ។ វ៉ានបានប្រាប់ម្ដាយថាមីងអាត នឹងនាំទៅចម្ការចន្ទីធំមួយប្រហែល ជា១៥ហិកតា ប៉ុន្ដែនៅឆ្ងាយបន្ដិច បើសិនជាដើរទៅយូរ អីុចឹងគាត់សុំឲ្យជួយចេញថ្លៃសាំង១លីត្រ គាត់នឹង ជិះម៉ូតូទៅដើម្បីឆាប់បានទៅ ឆាប់បានមកវិញ ។ មីងអាតបានផ្ដាំអ្នកដែលទៅជាមួយ កុំឲ្យធ្វើការ ឆ្កឹះជ្រៅពេក ជាពិសេសនៅក្រោមដើមចន្ទី ដើម្បីកុំឲ្យប៉ៈពាល់ដល់ឬសចន្ទី នាំឲ្យខូចដំណាំគេ ព្រោះយើង មករបស់ក្នុងចម្ការគេ គួរតែចេះជួយថែរក្សារបស់គេផង ។ ខណៈពេលដែលវ៉ានកំពុងតែឆ្កឹះរករៃ ស្រាប់ តែបានច្រើន គេសប្បាយចិត្តណាស់ ក៏ចេះតែបន្ដឆ្កឹះៗ ទៅមុខ ភ្លេចមើលគេឯង មួយស្របក់ក៏ស្រាប់តែ វង្វេងក្នុងព្រៃ មេឃក៏ចាប់ផ្ដើមងងឹតស្រឹប ពេលនោះមេឃងងឹតឈឹង វ៉ានពិតជាភ័យណាស់ គេចាប់ផ្ដើម ស្រែកឡើង៖

- ជួយផង! ជួយផង!

ប៉ុន្ដែសម្លេងវ៉ានស្រែក ហាក់បីដូចជាពុំបានផលសោះ ព្រោះតែមេឃងងឹត សព្វសត្វចូលសំបុក ដេក ដូចនេះសម្លេងសត្វជជែក បានលប់សម្លេងវ៉ានបាត់ហើយ ។ ដោយសារតែពុំមានឮសម្លេងជំនួយ ផ្សេងទៀត វ៉ានបានសម្រេចចិត្ត ដើរម្នាក់ឯងទៅរកមីងអាត សង្ឃឹមថានឹងអាចរកឃើញ ប៉ុន្ដែវ៉ានដើរគ្មាន សង្ឃឹមសោះ ។ ខណៈពេលដែលកំពុងដើរ វ៉ានស្រាប់តែមានអារម្មណ៍ខ្យល់ត្រជាក់ខ្លាំង រហូតដល់នាយ ព្រឺសម្បុរ ពេលឮសម្លេងសត្វប្រចៀវស្រែកយំម្ដងៗ វ៉ានភ្ញាក់ក្រញ៉ាង នាយដើរផង ស្រែកផង ។

សម្លឹងឯដើមចន្ទីធំៗ ស្រាប់តែវ៉ានមានអារម្មណ៍ហាក់បីដូចជាមានមនុស្សកំពុងតែឈរសម្លឹងគេ ដូច្នេះឯង ។ នាយសម្លឹងយូរទៅៗ ឃើញភ្នែកក្រហមមួយគូ ធំៗ ប៉ុនប៉ាល់ នាយបានឃើញសភាវៈអ្វីធំ មួយកំពុងដើរសំដៅមករកនាយ ទម្ងន់ជើងធ្ងន់ៗណាស់ ពេលដើររង្គើដីតែម្ដង ភាពតក់ស្លុតរបស់វ៉ាន កាន់តែខ្លាំងឡើង នាយស្រែកឡើងភ្លាត់សម្លេង ព្រោះតែឃើញរូបរាងដ៏ធំសម្បើម នាយឃើញត្រឹមតែភ្នែក ប៉ុណ្ណោះ ព្រោះតែរូបធំពេក “មីងៗ ជួយផងៗ “ “ ម៉ែអើយជួយកូនផង” ។ ភ្លាមៗនោះភ្លើងពិលបានបាញ់ មកចំវ៉ាន វ៉ានអរណាស់ ព្រោះគឺមីងអាត វ៉ានក៏ស្រែកហៅ៖

-មីងជួយខ្ញុំផង

-កើតអីវ៉ាន?

-អំបាញ់មិញខ្ញុំមិនដឹងជាឃើញអ្វីទេ? មានភ្នែកធំៗប៉ុនប៉ាល់ ហើយក្រហម រូបធំណាស់

-សង្ស័យតែឯងឃើញព្រាយទេដឹង

-ចុះប្អូនខ្ញុំ និងប្ដីមីងទៅណាហើយ?

-អូ! មុននេះព្រោះវង្វេងឯង ពូឯងឌុបក្មេងៗទៅមុន ហើយគាត់ឲ្យមីងចាំ ក្រែងរកឯងឃើញ ប៉ុន្ដែគាត់ ជិះមកវិញហើយដឹង?

មីងអាត បាន នាំវ៉ានចេញមកក្រៅ ប៉ុន្ដែវ៉ានមានអារម្មណ៍ថារិតតែមិនស្រួល ព្រោះគេក្រឡេកមើល ទៅជើងមីងអាត ឃើញត្រឹមកជើង គេតក់ស្លុតណាស់ ប៉ុន្ដែទប់ចិត្តឲ្យជាប់មិនហ៊ានស្រែក ព្រោះតែដឹងថា នេះមិនមែនជាមីងអាតទេ ។ ដោយដឹងថាវ៉ាន ពិតជាដឹងថាខ្លួនមិនមែនជាមីងអាត សន្សឹមៗ ពីមីងអាត ក៏ប្រែខ្លួនធំបន្ដិចម្ដងៗ ខ្ពស់ៗកម្ពស់ចុងដូង រួចក៏បែរមុខមករកវ៉ាន គួរឲ្យខ្លាចមុខពោរពេញដោយដង្កូវ កំពុងចោះ ឈាមហូរសស្រាក់ ក្លិនស្អុយអាសោច សម្លេចវាសើចដាក់វ៉ាន ស្ដាប់ហើយព្រឺអស់ទាំងខ្លួន ប្រាណ វាចាប់ផ្ដើមស្រែកដាក់វ៉ានខ្លាំងៗ វ៉ានរត់មិនទាន់ទេ ព្រោះតែភាពភ័យខ្លាចខ្លាំងពេក នាយសន្លប់ បាត់ស្មារតីមិនដឹងតាំងពីពេលណា?

-វ៉ាន វ៉ាន ភ្ញាក់ឡើងកូន

វ៉ានសម្លឹងទៅកំពុងនៅក្នុងផ្ទះរបស់ខ្លួន ហើយមនុស្សម្នាជាច្រើនមកកកកុញ ទាំងទឹកមុខស្លេក ស្លាំងនាយសួរទៅម្ដាយទាំងងឿងឆ្ងល់៖

-ម៉ែ ខ្ញុំមិនទាន់ស្លាប់ទេមែន?

-កូនល្ងង់ ! បើកូនស្លាប់ ម៉េចនឹងអាចមកនិយាយជាមួយម៉ែបានទៅ

-ចុះមានរឿងអីទៅ ម៉េចបាន ខ្ញុំមកដល់ផ្ទះ

ម្ដាយវ៉ានក៏រៀបរាប់ប្រាប់ ដំបូងមីងអាតប្រាប់ថាឯងវង្វេងក្នុង ព្រៃចន្ទីម្នាក់ឯង គាត់បានឲ្យប្ដីគាត់ ឌុបក្មេងៗមកផ្ទះមុន ហើយឲ្យជួយហៅពុកឯង និងម៉ែទៅរក ។ ពេលទៅដល់ម៉ែឮសម្លេងឯងស្រែក ប៉ុន្ដែរកយ៉ាងណាក៏មិនឃើញ ស្រាប់តែមានខ្សល់មួយប្រាវបក់ខ្លាំងណាស់ តាមពិតម៉ែនិងកូននៅចម្ងាយពី គ្នាមិនបាន២០ម៉ែត្រផង តែបែរជារកមិនឃើញ ម៉ែបានឃើញព្រាយធំណាស់ តែដោយសារម៉ែមានគ្នា ច្រើន ហើយមិនស្លុត ទើបនាំគ្នាស្រែកពេញព្រៃ ព្រាយនោះក៏បាត់ទៅ ទើបឃើញកូន ។ ម្ដាយវ៉ានមិន បន្ទោសនាយទេ តែក៏ហាមកូនៗ មិនឲ្យទៅរករៃនៅព្រៃចន្ទីនោះទៀត ។

Read More