រឿង ព្រាយដើមអំពិល

 

រឿងនេះនិយាយពីផ្ទះតាសុន នៅឯងចុងភូមិ គ្មានកូនចៅ​នឹងគេទេ ប៉ុន្ដែគាត់មិនសូវអផ្សុកទេ ដោយសារក្មេងៗចូលចិត្តទៅលេងផ្ទះគាត់ណាស់ ជាពិសេសដើមអំពិលដែលដុះនៅក្បែរដំបូកក្រោយផ្ទះគាត់ ព្រោះវាមានរសជាតិផ្អែមប្លែក ដើមអំពិលនោះធំណាស់​មិនដឹងជាអាយុប៉ុន្មានឆ្នាំហើយទេ ព្រោះតាសុននិយាយថា តាំងពីគាត់ធំដឹងក្ដីមកក៏ឃើញ​ដើម្បីអំពិលនោះទៅហើយ គិតទៅវាអាចចាស់ជាងគាត់ទៀតក៏មិនដឹង ហើយវាផ្លែច្រើនណាស់រាល់ឆ្នាំ ប៉ុន្ដែតាសុនក៏ហាមមិនឲ្យក្មេងទៅឡើងបេះដែរដោយសារវាខ្ពស់ ខ្លាចធ្លាក់ ប៉ុន្ដែគាត់ហាមយ៉ាងណាក៏មិនចេះឈ្នះដែរ ដូចដឹងស្រាប់ហើយ ក្មេងគឺពិបាកហាមណាស់។

ថ្ងៃនេះអាតឿ និងក្មេងៗបីបួននាក់ទៀត បានទៅលេងផ្ទះរបស់តាសុន ហើយក៏នាំគ្នា ឡើងទៅបេះអំពិលដូចសព្វមួយដង តាសុនក៏ស្រែក៖

-       ពួកអាដែង កុំឡើងបេះអំពិលវ៉ើយ ! ថ្ងៃនេះមេឃខ្យល់ណាស់ ក្រែងលោតភ្លាត់​ធ្លាក់​អីណា​

-       បាទតា ! ពួកខ្ញុំមិនឡើងបេះទេ តែសុំលេងនៅក្រោម ព្រោះត្រជាក់ស្រួលណាស់ (អាតឿឆ្លើយតបទៅគាត់)

ពីដំបូងអាតឿនិងក្មេងៗដទៃទៀត លេងនៅក្រោមធម្មតាទេ ប៉ុន្ដែពេលវាងើយទៅលើ​ឃើញផ្លែល្អៗពេក វាទ្រាំមិនបាន ក៏ប្រាប់គ្នីគ្នាផ្សេងទៀត ចាំនៅក្រោមកុំឲ្យតាសុនសង្ស័យ ហើយវាពីរនាក់អាញ៉ាញ់ ឡើងទៅបេះទំលាក់មក គិតគ្នាហើយអាតឿ និងអាញ៉ាញ់ក៏ឡើងលើដើមអំពិលនោះតាមបេះផ្លែល្អណាស់ វាបេះបានទម្លាក់ៗ អ្នកខាងក្រោមអង្គុយបកស៊ីយ៉ាងឆ្ងាញ់​ ប៉ុន្ដែភ្លាមៗនោះអាញ៉ាញ់ ក៏ស្រែកឡើងស្ទើរតែភ្លាត់សម្លេង៖

-       អាតឿៗ ៗ

-               ហើយវាថីហែង ស្រែកៗនៅស្រែក ចង់បែកក្រដាសត្រចៀកអញហើយ នៅក្បែរសោះ ម៉េចឃើញខ្មោចមែន? (អាតឿសួរទាំងខឹង)

-               អើ! ខ្មោចហ្នឹងហើយ ហែងមិនងើយលើក្បាលហែងមើល

ពុទ្ធោ! សក់ក្បាលវាឡើងសំពោង ភ្នែកវាលៀនៗធំណាស់ ធ្មេញវាធំ វាលោតមកគ្របក្បាល​អាតឿ តែអាតឿវាលោតចេញទាន់ វារបូតដៃធ្លាក់មកជិតដល់ដី ឯអាញ៉ាញ់វិញលោតប៊ិះសឹងមិនទាន់ដែរ តែបានអាតឿស្រែកពញ្ញាក់ ភ្លាមៗ ក្មេងនៅខាងក្រោមបានឮរត់ទៅប្រាប់តាសុន៖

-       តាៗ !

-       វាថីៗ ពួកឯងស្រែកនោះស្រែក អាណាកើតអី

-       អាតឿនិងអាញ៉ាញ់តា ព្រាយដេញតាម

-       ចុម ម៉េចមិនប្រាប់ឲ្យលឿនមក (ថារួចគាត់ស្ទុះឡើងលើផ្ទះយកថង់យាមអ្វីម្យ៉ាងឲ្យរត់ចុះ​ទៅក្រោយផ្ទះ)

អាតឿ និងអាញ៉ាញ់ បានលោតមកដល់ដី ប៉ុន្ដែព្រាយនោះក៏លោតស្ទាក់មុខវា មេឃក៏ចាប់ផ្ដើមខ្មៅងងឹត ខ្យល់បក់យ៉ាងខ្លាំង តាសុនរត់មកទាន់ ក៏ហូតយករូបព្រះបដិមា​សំរិទ្ធមួយ ចេញមក និងសូត្របាលី ហើយយកដៃលូកទៅបានអង្ករ គប់ទៅលើព្រាយនោះ សម្លេងព្រាយនោះ​ស្រែកគួរឲ្យខ្លាច គួរឲ្យព្រឺក្បាលខ្លាំងណាស់ វាស្រែកថ្ងូរ ហ៊ឺ! ហ៊ឺ! តាអើយ តាសុនអើយ ពេលនោះឃើញតាសុន ឈប់បាចអង្ករ ហើយ ទឹកភ្នែកគាត់ចាប់ផ្ដើមហូរ ពេលនោះទើប​ដឹងថា​ព្រាយនោះគឺប្រពន្ធគាត់ ដែលបាន​ស្លាប់ពីមុន ហើយតាសុន គាត់ទៅរកវិធីបង្ក្រាប មិនចង់ឲ្យ​នាងធ្វើបាបនរណា ប៉ុន្ដែមិនដាច់ចិត្តឲ្យនាងរលាយវិញ្ញាណ ទើបរក្សានាងឲ្យនៅនឹងដើមអំពិល ព្រាយប្រពន្ធតាសុន មិនបានធ្វើបាបអាតឿ និងអាញ៉ាញ់ទេ ដោយសារតែគ្មានកូន ទើប​គាត់ចង់មកប្រលែងប៉ុណ្ណោះ ហេតុនេះ ពេលពួកក្មេងឡើងទៅលេងរាល់ដងមិនដែលកើតអ្វី ព្រោះគាត់បានលួចមើលវារហូត ទើបពេលនេះទើបចង់ប្រលែងលេង ក្រោយពីវិញ្ញាណព្រាយប្រពន្ធតាសុន បាត់ទៅ តាសុន ក៏បិទរបង លែងឲ្យមានអ្នកណាមកលេងបាន ហើយគាត់​នៅតែរក្សាការស្រលាញ់នេះចំពោះប្រពន្ធគាត់រហូត។

Read More

រឿង ខ្ទមស្រែ

 

រឿងនេះនិយាយពី​ខ្ញុំនិងពួកម៉ាកខ្ញុំ វាឈ្មោះអាដា វាជាអ្នករស់នៅតាមស្រុក មានមុខរបរ​ធ្វើស្រែ ប៉ុន្ដែវាចិត្តល្អណាស់ ទំនេរពីការរៀនសូត្រ​ វាតែងតែមកដេកលេង​នៅផ្ទះរបស់ខ្ញុំជានិច្ច ពេលខ្លះបានវា​ ខ្ញុំបានរៀនសូត្រច្រើនណាស់​ យើងរៀនជាមួយគ្នា ធ្វើលំហាត់ជាមួយគ្នា ។ ខែនេះជាពេលវ៉ាកងធំ សម្រាក៣ខែ ខ្ញុំបាន​សុំ​ម៉ែទៅលេងផ្ទះអាដា​២-៣ថ្ងៃ ដើម្បីទៅលេងស្រែវាម្ដង ព្រោះខ្ញុំតាំងពីតូចដល់ធំ មិនដែល​បាន​ចូល​ស្រែទេ។

                  ក្រោយ​ពី​ដល់​ថ្ងៃវ៉ាកងធំ ខ្ញុំបានជិះម៉ូតូ​២នាក់អាដា ទៅលេងភូមិវាម្ដង​ ពុកម៉ែវា​រួសរាយណាស់ គាត់​ចូលចិត្តខ្ញុំណាស់ ព្រោះអាដាធ្លាប់ប្រាប់គាត់ថា​ ខ្ញុំជាក្មេងល្អ រៀនពូកែ ។ ខ្ញុំមានតែសប្បាយចិត្ត​ព្រោះ តែមានចាស់ៗគាត់ស្រឡាញ់គ្រប់គ្នា ប៉ុន្ដែគាត់បានហាមប្រាម ពេល​យប់​ព្រលប់​ ពេលចង់ដើរលេង អីកុំឲ្យនៅយប់ជ្រៅពេក ខ្ញុំក៏មិនបានដឹងថា​គាត់​ចង់មានន័យថាអ្វីទេ? ប៉ុន្ដែយើងគួរតែស្ដាប់ចាស់ៗ ។

                  ក្រោយមកអាដា បាននាំខ្ញុំទៅលេងស្រែ នៅស្រែមានដាំល្ហុង ស្វាយ ដាំម្ទេស​ជាដើមគ្រាន់នឹងទុកបេះស្ល ពេលមកស្រែម្ដង ងាយស្រួលមិនពិបាករកម្ហូបទេ ខ្ញុំរវល់តែជក់ចិត្ត​នឹង​ទេសភាពស្រុកស្រែ ក្លិនស្រូវក្រអូបឈ្ងុយ ល្ងាចល្មម អាដាក៏បបួលខ្ញុំមកផ្ទះវិញ ប៉ុន្ដែខ្ញុំថាមេឃមិនទាន់ងងឹត ខ្លាចអីនៅលេងបន្ដិចទៀតទៅ ដោយសារតែឃើញខ្ញុំរីករាយផង វាក៏មិនថាអីដែរ ក៏បន្ដនៅលេងជាមួយគ្នា ។ ភ្លេចៗខ្លួនងងឹតបាត់ ៖

-       ចុមងងឹតបាត់! តោះអាដាទៅផ្ទះវិញ

-       មើលវាធ្វើ ! ឯងបបួលអត់ខ្ចីទៅ នៅវក់លេង ដល់ងងឹត តាំងឯងចង់ទៅផ្ទះវិញ ម៉េចអាខ្លាចខ្មោចលងមែន (វានិយាយបែបលេងសើចជាមួយខ្ញុំ)

-       នេះ! ស៊ីមួយក្រញ៉ទៅអា និយាយអីរឿងខ្មោចហ្នឹង (ខ្ញុំមិនខ្លាចទេ ប៉ុន្ដចង់ញ៉ោះវាលេង) ឯងមិនខ្លាចទេខ្មោច ខ្មាំងអីនោះ គ្រាន់តែខ្ញុំថាប៉ុណ្ណោះ មេឃក៏ស្រាប់តែធ្លាក់ខ្យល់យ៉ាងខ្លាំង ខ្ញុំនឹងអាដា​ព្យាយាមជិះម៉ូតូទាំងទប់ខ្យល់ ពេលនោះខ្ញុំមានអារម្មណ៍ហាក់​ដូចជាមានអ្វីមួយខ្មៅធំសម្បើម​ហោះចេញពីដើមស្ដៅ លើដំបូក វាហោះសំដៅមករកខ្ញុំទាំងពីរ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមមើលឃើញច្បាស់មុនគេ គឺភ្នែកមួយគូមានពណ៌ក្រហមខ្លាំង ធំណាស់លោកអើយ ស្ទើរតែប៉ុនបាតលោកហើយ ខ្ញុំក៏ទះស្មាអាដា៖

-       អាដា! អាដា! ហែងឃើញភ្នែកអីនោះ ធំម្ល៉េះអា

-       កុំមាត់ ! ឯងបិទភ្នែកទៅ

-       ឲ្យបិទយ៉ាងម៉េចអា បើវាហោះមកស្ទុយ ជិតមកដល់អញហើយ

-       អញដឹងតើ មិនឃើញអញខំរោទិ៍ម៉ូតូទេ

-       អើ! ឲ្យលឿនទៅៗ (ខ្ញុំអង្រួនស្រែកពេញម៉ូតូ)

ភ្នែកនោះបានហោះ មកនៅពីមុនម៉ូតូខ្ញុំ អាដាមើលផ្លូវអត់ឃើញ ដួលម៉ូតូចូលគុម្ពោតព្រៃបាត់ ខ្ញុំស្ទុះងើប និងទាញវាចេញ ព្រោះម៉ូតូលែងទាន់ រត់វិញលឿនជាង ។ ខ្ញុំរត់បណ្ដើរ ស្រែកបណ្ដើរឲ្យគេជួយ ប៉ុន្ដែដោយសារតែងងឹតហើយ អ្នកភូមិគេទៅផ្ទះអស់ហើយ ហេតុនេះគ្មាននរណាមួយគេនៅឮទេ ។ ខ្ញុំនិងអាដា ប្រឹងរត់មួយទំហឹង ញើសជោគខ្លួន ស្រាប់តែមានអ្វីម្យ៉ាងមកចាប់ជើងខ្ញុំទាំងពីរនាក់ ខ្ញុំបម្រុងនឹងងាកមើល អាដាស្រែកថា “កុំងាកមើលក្រោយឲ្យសោះ ពេលនេះយើងរើក៏លែងរួចដែរ តាំងចិត្តអាម៉ាក សូត្ររំឮកគុណទៅ” ។ ខ្ញុំក៏ព្យាយាមបិទភ្នែកសិន ដើម្បីកុំឲ្យភ័យនិងសូត្ររំឮកគុណ ក្នុងចិត្តជាប់ ភ្លាមៗនោះខ្ញុំឮសម្លេងពុកម៉ែអាដា និង​អ្នកភូមិប្រហែល៤-១០នាក់ កំពុងស្រែករកពួកខ្ញុំ ខ្ញុំខំស្រែកដែរ តែមិនដឹងយ៉ាងម៉េច ខ្ញុំស្រែកអត់ចេញសោះ បានត្រឹមតែអ៊ីសអើ ដូចមនុស្សគអ៊ីចឹង ពេលនោះខ្ញុំទើបយល់អារម្មណ៍មនុស្ស​ដែលមាន​មាត់​តែនិយាយមិនបាន ពិតជាពិបាកណាស់ ។ បានមួយស្របក់ ខ្ញុំហាក់បីដូចជាមានអ្វីមកបាំងភ្នែក ខ្ញុំថប់ដង្ហើម ក៏សន្លប់បាត់ស្មារតី ក្រោយពីបានភ្ញាក់ដឹងខ្លួនខ្ញុំពីរនាក់អាដាកំពុងតែនៅលើគ្រែឯផ្ទះបាត់ហើយ ពុកម៉ែអាដាបានប្រាប់ខ្ញុំថា អ្វីដែលខ្ញុំបានឃើញគឺព្រាយក្បាលប្រាំបី ដែលរស់នៅដើមស្ដៅលើដំបូកនោះឯង ព្រោះពួកគាត់ក៏ធ្លាប់ជួបដែរ គ្មាននរណាដេញវាបានទេ ព្រោះគ្មានជម្រើសទើបនៅបន្ដធ្វើស្រែនៅទីនោះ សំណាងហើយ ដែលខ្ញុំមិនងាកក្រោយមើល ព្រោះគាត់ថារាល់តែវាហៅ យើងងាកក្រោយ គឺមានន័យថាយើងត្រូវបានវាកាច់កបាត់ហើយ ខ្ញុំក៏បានសន្យាថានឹងទៅលេងកន្លែងនោះទៀតហើយ។

Read More

រឿង ទឹកជំនន់

 

រឿងនេះនិយាយពីបងប្អូនស្រីពីរនាក់ បងស្រីឈ្មោះនីតា ប្អូនស្រី​រីណា ​ថ្ងៃនេះបងប្អូន​ទាំងពីរនាក់​ បានសុំ​ឪពុកម្ដាយ​ទៅដើរ​លេងក្បែរផ្ទះ ប៉ុន្ដែគាត់មិនអនុញ្ញាតទេ​ដោយ​សារ​តែខ្លាច​មិន​សុវត្ថិភាព ព្រោះ​តែ​មួយរយៈនេះ មេឃភ្លៀង​ជាប់ផង ខ្លាច​ទឹក​ច្រើន​ ខ្លាច​កូនលង់​ទឹក ។ ប៉ុន្ដែកូន​ទាំងពីរ​ ដោយសារ​តែចង់​ដើរលេង ក៏លួច​ឪពុកម្ដាយ​ទៅដើរ​លេង ពួកគេទាំងពីរនាក់​ បាន​ទៅលេងនៅក្រោមស្ពានមួយ​ នៅឆ្ងាយពី​ផ្ទះប្រហែលជា​៣០០ម៉ែត្រ​ ។ ខណៈពួកគេកំពុងតែលេងទឹកយ៉ាងសប្បាយ ស្រាប់​តែមេឃ​ចាប់ផ្ដើម​រលឹម ពេល​នោះនីតា​បានប្រាប់​ប្អូនស្រី៖

-       តោះ​រីណា យើងទៅផ្ទះវិញ មេឃរលឹមភ្លៀង​ហើយ ខ្លាច​ទឹកឡើងណា​

-       មិនអីទេ! បងស្រី មេឃកំពុង​ត្រជាក់ស្រួលផង​

ដោយ​ឃើញ​ប្អូនស្រីកំពុងលេង​ទឹកសប្បាយ​ ក៏សម្រេចចិត្ត​នៅ​លេង​ជាមួយ​ ប៉ុន្ដែ​នាង​មានអារម្មណ៍​ថារងា​ ក៏អង្គុយ​លើច្រាំងមើលប្អូនលេង​យ៉ាងសប្បាយ ប៉ុន្ដែភាពសប្បាយ​រីករាយ​ ស្នាមញញឹមរបស់​អ្នក​ទាំងពីរ​ បាន​រលាយ​បាត់​មួយ​ប៉ប្រិចភ្នែក​។ ខណៈដែលរីណាកំពុងលេង​ទឹក មេឃបានបង្អុរភ្លៀងយ៉ាងខ្លាំង ស្រាប់តែទឹកជន់មក​ ហូរបោកខ្មួលខ្មាញ់​​ អូសយក​រីណា​ទៅជាមួយ​ នាងខ្ញុំប្រវេប្រវាចាប់​សសរក្រោមស្ពាន ឯនីតា​ឃើញប្អូនបែបនេះ ក៏ស្ទុះលោត​ចុះ​ក្នុង​ទឹក​ទៅជួយប្អូនស្រីនាង​ ប៉ុន្ដែដោយសារតែរីណាមិនចេះ​ហែលទឹកផង ហើយ​ទឹកហូរខ្លាំងពេក​ នីតាក៏ឈ្លក់ទឹក ជួយប្អូនស្រីមិនបាន អ្នកទាំងពីរក៏ស្រវ៉ាឲ្យបគ្នា ហូរ​រសាត់​តាមខ្សែទឹក ។

ក្រោយពីមេឃភ្លៀង​ ឪពុកម្ដាយក្មេងទាំងពីរបាន​ចេញ​មកសារខោអាវ​ ស្រាប់តែបាត់​កូន ក៏ដើរ​ស្រែក​រកកូន​តែមិនឃើញ​ ក៏ដើរ​ចេញ​មកក្រៅផ្ទះ​ សួរអ្នកជិត​ខាង ឮគេប្រាប់​ថា​ពួកគេ​ដើរ​ទៅលេងនៅស្ពានបាត់ហើយ ឪពុកម្ដាយ​គ្រាន់តែឮបែបនេះ បានរត់​ទាំងភ្លៀង​ទៅរកកូន តែមិនឃើញ  កើតចិត្តមន្ទិលសង្ស័យក៏រត់ទៅហៅ​អ្នកភូមិ ឲ្យជួយ​ដើររកកូន ប៉ុន្ដែគាត់រករហូតដល់ម៉ោងជាង៧យប់ នៅតែមិនឃើញ​ព្រោះប្រហែល​ហូរ​តាមទឹកបាត់​ហើយ ទឹកភ្នែកអាណិត​បារម្ភពីកូន គួរឲ្យសង្វេគណាស់ ពួកគាត់បានបន្ដ​ដើររកកូនតែពីរនាក់ប្ដីប្រពន្ធ រហូតដល់យប់ជ្រៅ ដោយអស់សង្ឃឹម គាត់បានដើរត្រលប់​មកវិញ ទាំងក្ដីសោកសៅបំផុត ។

ពេលគាត់ដើរមកជិតដល់ផ្ទះ​ស្រាប់តែ​ ឃើញកូនទាំងពីរ ឪពុកម្ដាយអរណាស់ រត់ទៅឲ្យបកូន លោកមិនបាន​បន្ទោសទេ ថែមទាំងឲ្យបកូនពេញដើមទ្រូងហើយ សួរនាំកូនទាំងទឹកភ្នែក ទាំងសម្លេងអួលដើមក៖

-         កូនយ៉ាងម៉េចហើយ? ពុកម៉ែបារម្ភណាស់ ឯណាប្អូនកូន? (គាត់សួរព្រោះឃើញតែ​នីតាម្នាក់ឯង)

-       រីណា គាត់លង់ទឹកហើយពុក គាត់​នៅគល់ស្ពាននោះ

គ្រាន់តែឮដូចនេះ ឪពុកម្ដាយក៏រត់​ទៅស្ពានម្ដងទៀត ស្រាប់តែឃើញកូនរបស់គាត់ទាំងពីរ​ ឲ្យបគ្នាគ្នា លង់ទឹកទាំងពីរ​នាក់​ ឪពុកម្ដាយស្លុតចិត្ត ងាកមក​នីតា បាត់កូនបាត់ ឪពុកម្ដាយនាង​បានលើកសាកសពកូន​ទាំងពីរ​យកទៅធ្វើបុណ្យ ពោរពេញ​ដោយ​វិប្បដិសារី​ ព្រោះ ដោយសារតែការធ្វេសប្រហែសមួយពេល ទើបគាត់បានបង់កូនទាំងពីរ។

Read More