.jpg)
បុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌឆ្នាំទៅ ខ្ញុំបានទៅលេងស្រុកនៅខេត្តតាកែវ ខ្ញុំបានយកចង្កាន់ទៅវត្តដូចប្រជាជនទូទៅដែរ ក្នុងចិត្តរីករាយខ្លាំងណាស់ ព្រោះម្យ៉ាងបានកំសាន្ដអារម្មណ៍ផង ។ ខ្ញុំបាននៅដាក់ចង្ហាន់ព្រះសង្ឃរួចហើយក៏ស្ដាប់ ធម៌ទេសនាទៀតផង ។ យប់ទី១ មិនមែនអ្វីដែលប្លែកទេ គ្រាន់តែពេលខ្ញុំបានដើរកាត់ស្រះទឹកមួយកន្លែង ដែលគេបានទុកចោល មិនមាននរណាទៅដងទឹក ឬប្រើប្រាស់ទឹកកន្លែងនោះទេ ហើយនៅជិតនោះក៏មានកន្លែង ចេតិយ២ដែរ ខ្ញុំគិតថាប្រហែលជាចេតិយម្ចាស់ស្រះហើយ ព្រោះឃើញសភាពស្រះមិនមានការត្រួសព្រៃអ្វីទេ នៅ ព្រៃស្ដុកពេញហ្នឹង ខ្ញុំបានសួរបងខ្ញុំដែលដើរជាមួយគ្នា គាត់ថាកុំមាត់អីទាំងអស់ ហើយកុំសួរ គិតតែពីដើរទៅប្រញាប់ ទៅផ្ទះ ។ មកដល់ចំណុចនេះខ្ញុំរិតតែសង្ស័យហើយ ព្រោះធម្មតារឿងដែលគេមិនចង់ឲ្យដឹង គឺចង់ដឹងណាស់ មនុស្សយើងតែប៉ុណ្ណឹង ហើយខ្ញុំក៏មិនមានមាត់កអ្វីទៀតដែរ ប៉ុន្ដែហាក់បីដូចមានអារម្មណ៍ថាមាននរណាម្នាក់កំពុង តែសម្លឹងមករកខ្ញុំ ខ្ញុំគ្រលាសកន្ទុយភ្នែក ឃើញចុងៗភ្នែកតែមិនច្បាស់ សង្ស័យតែដើមចេក ឬដើមឈើក្បែរមាត់ទឹក ព្រោះកាលណាតែមានខ្យល់បក់មក ស្លឹកឈើ ក្រោមមេឃងងឹតផង មើលឃើញស្រដៀងនឹងដៃមនុស្សបក់ហៅម្ដង ម្កាលដែរតើ ។ យប់ទី២ ពេលនោះខ្ញុំកំពុងដើរកាត់ស្រះទឹកនោះម្ដងទៀត ខ្ញុំតាំងចិត្តថានឹងរកមើលថាមាននរណា កំពុងតែសម្លឹងមកអត់ ? ពិតមែន! ភ្លាមនោះខ្ញុំនឹងមនុស្សស្រីសក់វែង រូបរាងប្រហែលជាអាយុក្បែរ២០អីហ្នឹង កំពុង ឈរក្រោមដើមចេកធំមួយក្បែរមាត់ទឹកកំពុងឈរមើលមកខ្ញុំ យប់នោះមេឃខែមិនទាន់ងងឹតឈឹងទេ ខ្្ញុំឃើញយ៉ាង ច្បាស់ ក៏ប្រាប់បងខ្ញុំ គ្រាន់តែឮភ្លាម ទឹកមុខគាត់ប្រែភ័យស្លេកបបូរមាត់ ខ្ញុំក៏សួរទៅគាត់ ដើម្បីឲ្យអស់ចិត្ត ៖
- បង! បងមានរឿងអីមែន?
- បងប្រាប់ហើយ ឃើញអីកុំមាត់
- បងមានបញ្ហាអីមែន? ខ្ញុំឃើញមានមនុស្សស្រីកំពុងតែសម្លឹងមករកយើងមែនណាបង! គួរតែសួរបន្ដិចអត់? ក្រែងគាត់ស្គាល់ហើយចង់ពឹងពាក់អីណាបង គ្នាស្រីម្នាក់ឯងផង
- ហើយវាថីក្នុងខ្លួនហ្នឹង! បានជាចង់ដឹងម្ល៉េះ ឯងមិនគិតមើល មនុស្សស្រីឯណាមកឈរម្នាក់ឯងកណ្ដាល យប់ហ្នឹង ហើយបើមានមែន មិនគិតមើលទេអី មនុស្សឯណា ដែលមកឈរអីថ្មើរហ្នឹង?
ដោយសារតែមិនចង់ប្រកែកសួរដេញដោលច្រើន ខ្ញុំក៏បន្ដដំណើរទៅផ្ទះវិញ តែមិនអស់ចិត្តសោះ ព្រោះខ្ញុំ ពិតជាដឹងថាអ្វីដែលខ្ញុំឃើញពិតជាមិនមែនមនុស្សទេ តែខ្ញុំមិនដែលខ្លាចទេ ខ្ញុំរិតតែចង់ដឹង ។ លុះស្អែកឡើង ខ្ញុំ បានលួចទៅទីនោះម្នាក់ឯង ព្រោះតែការចង់ដឹងនេះហើយ ពេលខ្ញុំទៅ ស្រាប់តែអត់ឃើញនារីម្នាក់នោះទេ ខ្ញុំក៏ដើរ ជុំវិញមួយស្របក់ ក៏នៅតែអត់ឃើញ ខ្ញុំក៏គិតថាប្រហែលជាខ្ញុំព្រិលភ្នែកពិតមែនដឹង? ប៉ុន្ដែអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំមិនដែល ខុសទេ ខ្ញុំក៏សាកនិយាយ៖
- ខ្ញុំមកនេះបំណងល្អទេ ព្រោះតែមាននិស្ស័យទើបខ្ញុំបានឃើញ ហេតុនេះបើមានអ្វីត្រូវការពឹងពាក់ខ្ញុំ អាចចេញមកនិយាយគ្នាបាន
គ្រាន់តែប៉ុណ្ណេះ ស្រាប់តែខ្មោចនោះ លេចមុខមកភ្លែត ខ្ញុំប៊ិះរត់ដែរហ្នឹង បើមកអត់ប្រាប់ថាមកពីមុខ ឬ ក្រោយ បើចេញមកនៅមុខស្រស់ៗដែរហ្នឹង តែខ្ញុំបានតាំងចិត្តយ៉ាងមាំ ថាកុំឲ្យតក់ស្លុត រួចក៏សួរបន្ដ ៖ តើហេតុអ្វី បានជាអ្នកមកនៅទីនេះ ។ ខ្មោចនោះមិននិយាយអ្វីទេ ព្រោះតែជាក់ស្ដែង ទោះជានិយាយក៏ខ្ញុំស្ដាប់អត់ឮ ស្ដាប់អត់ បានដែរ ហេតុនេះខ្ញុំក៏បាន សូមឲ្យនាងជួយពន្យល់សប្ដិដល់ខ្ញុំផង ដើម្បីឲ្យខ្ញុំអាចជួយនាងបាន ថាប៉ុណ្ណេះ នាងក៏បាត់ភ្លាមៗ ខ្ញុំក៏ដើរមកផ្ទះវិញ ។ លុះយប់ជ្រៅ ខ្ញុំពិតជាបានយល់សប្ដិមែន តែមិនមែនឃើញខ្មោចស្រីនោះ ទេ បែរជាឃើញកូនក្មេងស្រីអាយុប្រហែល៥ ទៅ៦ឆ្នាំ កំពុងតែលេងជាមួយនឹងប្រអប់អ្វីម្យ៉ាង រួចក៏រលាយបាត់ទៅ ខ្ញុំភ្ញាក់ពីយល់សប្ដិ កើតចិត្តមន្ទិលណាស់ ព្រឹកឡើងក៏សាកសួរអ្នកភូមិក្បែរនោះ សង្ឃឹមថាគាត់នឹងដឹងរឿងខ្លះ ។ ពិតមែនលោកយាយ សាយ គាត់បានប្រាប់ថា តាមពិតហេតុការណ៍នេះអ្នកភូមិគេឃើញគ្រប់គ្នាទេ ប៉ុន្ដែនាងមិន ដែលធ្វើបាបនរណាទេ ហើយគ្មាននរណាដឹងថាជាខ្មោចនរណាទេ ប៉ុន្ដែដីនោះដូចជាមានកូនក្មេងស្លាប់ម្នាក់ អាចជានាងទេដឹង? ខ្ញុំក៏ឆ្អល់ ក៏សុំឲ្យលោកយាយគាត់និយាយរឿងរ៉ាប្រាប់ លោកយាយបានប្រាប់ដំណើរដើម ទងថា៖ ដីម្ដុំនោះត្រូវបានអ្នកភ្នំពេញបានទិញ បំណងចង់ធ្វើជាផ្ទះកំសាន្ដ ដោយជីកស្រះទឹកដាក់ចិញ្ចឹមត្រី និងរៀបចំកញ្ចុះច្រើនទៀត គាត់មានកូនស្រីអាយុប្រហែល៥ឆ្នាំ នាងឈ្មោះមន្ថា ក្រោយពីកាយស្រះរួច គាត់បាននាំប្រពន្ធនឹងកូន មកលេង និងដើររកជាងដើម្បីរៀបចំកញ្ចុះផង ប៉ុន្ដែថ្ងៃនោះ មេឃភ្លៀងខ្លាំងណាស់ គាត់ បាននាំប្រពន្ធ និងកូន សម្រាកក្នុងតង់ ដោយសារតែមេឃភ្លៀងមិនឈប់ គាត់សម្រេច ជិះឡានទៅរកទិញម្ហូប និងបាយហូប ដោយទុកឲ្យប្រពន្ធនៅជាមួយកូន ។ មេឃត្រជាក់ៗ ប្រពន្ធគាត់ក៏ដេកលក់ បាត់ ចំណែកកូនស្រីនោះ នាងប្រហែលជាចង់លេងទឹកភ្លៀង មិនដឹងថានឹងលេងទឹកពីពេលណាទេ ពេលគាត់មក ដល់ ឃើញតែប្រពន្ធដេកលក់ តែបាត់កូន ក៏ដាស់ប្រពន្ធ នាងក៏មិនដឹងថាកូនទៅណា ហើយមេឃនៅភ្លៀងជាប់ ទាំងពីរនាក់ភ័យណាស់ ក៏ដើររកកូនពេញដីមិនឃើញ ក៏រត់ទៅសួរអ្នកជិតខាងដី ក្រែងបានឃើញ ពួកគាត់សង្ស័យ ក្នុងចិត្ត សល់តែមួយកន្លែងទេ គឺស្រះទឹក គ្រាន់តែនឹកដល់ សូម្បីតែអេដមីនក៏ស្លុតចិត្ត មិនហ៊ានគិតដែរ ព្រោះអាច នឹងទប់ទឹកភ្នែកមិនបាន
គាត់បានពឹងប្រុសៗក្នុងភូមិជួយរាវរក ដោយសារតែស្រះជ្រៅផង ហេតុនេះមនុស្សប្រុស ពេញកម្លាំង៦នាក់ រកជិតមួយម៉ោង ទីបំផុតក៏ប្រទះឃើញកូនស្រីគាត់ អ្វីៗបានត្រឹមហួសពេល ម្ដាយយំស្រែក ៖
- ជាកំហុសម៉ាក់ ! កូនសម្លាញ់ ម៉ាក់មិនចង់រស់ទេ
គ្រប់គ្នាពិតជាតក់ស្លុតរន្ធត់ចិត្តណាស់ ប៉ុន្ដែមិនអាចជួយអ្វីបានទេ ព្រោះនាងបានបាត់បង់ជីវីតទៅហើយ ក្រោយពីមានរឿងនេះ ម្ចាស់ដីនេះបានទុកដីចោល តែបានសាងសង់ផ្នូរនាងនៅទីនេះ និងបានមកសែនរាល់ឆ្នាំហ្នឹង រឿងនេះកើតយូរហើយជិត១០ឆ្នាំហើយ ។ ថាម៉េច១០ឆ្នាំ! ខ្ញុំលាន់មាត់ អីុចឹងយាយមានស្គាល់លេខទូរស័ព្ទម្ចាស់ដី ទេ ខ្ញុំចង់ជួបគាត់ ។ លោកយាយបានឲ្យលេខទូរស័ព្ទមកខ្ញុំ ព្រោះគាត់មានសរសេរទុកនឹងធ្នឹមផ្ទះ ។
ខ្ញុំបានទាក់ទងទៅគាត់ និងបានប្រាប់ពីហេតុការណ៍ដែលជួប និងបានយល់សប្ដិ គាត់ក៏បានធ្វើដំណើរមក ដីនោះ ជាមួយប្រពន្ធគាត់ ហើយបានប្រាប់ថាប្រអប់ដែលខ្ញុំបានយល់សប្ដិឃើញនោះ គឺជាប្រអប់ឈើប្រណិតដែល គាត់ដាក់សម្ភារៈថ្ងៃខួប កំណើតឲ្យនាង ប្រហែលជានាងមិនដាច់ចិត្តពីរបស់នោះហើយ ទើបវិញ្ញាណក្ខន្ធមិន ព្រមទៅណា គាត់ក៏រកអ្នកដែល មានម៉ាស៊ីនបូម បូមទឹកស្រះនោះចេញ អស់មួយព្រឹកពេញ ទីបំផុតស្រះក៏រីង ខ្ញុំក៏បានចុះជួយទៅដើររកប្រអប់នោះ ដោយសារតែយូរឆ្នាំផង ភក់ក៏ច្រើន ពិតជាមានការលំបាកណាស់ ប៉ុន្ដែដោយសារតែមានជួយពីក្មេងៗក្នុងភូមិជា ច្រើននាក់ផង ទីបំផុតយើងបានរកឃើញប្រអប់នោះមែន ហើយសំណាងល្អដែលប្រអប់នោះមិនផុយពុកខ្លាំង ទើប ទឹកមិនជ្រាបចូល សម្ភារៈនៅល្អទាំងអស់ ក្នុងនោះមានខ្សែក១ខ្សែ កងដៃ១គូ កូនតុក្កតាកូនក្រមុំមួយ និងរូបគំនូរ ដែលនាងគូរដោយខ្លួនឯង (រូបគ្រួសារនាង) ពេលដែលប៉ានាងឃើញគំនូរនោះ គាត់ហូរទឺកភ្នែកនឹកស្រណោះកូន ណាស់ គាត់ក៏យកសម្ភារៈនោះ ទៅពិធីសែនឲ្យនាង រួចក៏បានយកទៅលក់ បានលុយយកទៅ ធ្វើចង្ហាន់ប្រគេន ព្រះសង្ឃ សុំឲ្យនាងបានទទួលមគ្គផល ហើយទៅចាប់ជាតិជាថ្មី ។
ក្រោយពីបានបង្សុកូលរួចរាល់ ខ្ញុំបានយល់សប្ដិឃើញនាងម្ដងទៀត ដោយពេលនេះ នាងបង្ហាញរូបរាងជា នារីពេញជំទង់ម្នាក់ និងញញឹមលាខ្ញុំ ។ ខ្ញុំក៏លែងបានឃើញមានព្រលឹងនៅឈរទន្ទឹងចាំនៅដីនោះទេ ហើយខ្ញុំក៏ បានទូរស័ព្ទប្រាប់ប៉ារបស់នាងឲ្យដឹង គាត់ក៏បានសប្បាយចិត្ត ហើយគាត់បានប្រាប់ថាគាត់តែងតែធ្វើបុណ្យបង្សុកូល ជូននាងរាល់ថ្ងៃសីល ហើយក៏អរគុណដែលខ្ញុំបានជួយឲ្យគាត់អាចរកឃើញគំនូរគ្រួសារ ដែលជារបស់នាងគូរ និងជារបស់ដែលនាងស្រឡាញ់បំផុត ។ ខ្ញុំពិតជាសប្បាយចិត្តដែលបានជួយគាត់ ហើយក៏ស្រក់ទឹកភ្នែកអាណិត នាង ដែលត្រូវចាកឆ្ងាយពីគ្រួសារទាំងក្មេងខ្ចី ។
